Cyrk K. Jak Krispin

Nisza ekologiczna po Cyrku G. została znowu zajęta.

Najwyraźniej posunąłem się do pomówień względem najlepszego na całej płaskiej Ziemi blogera Krispina.

Bo zupełnie jak jakiś cham i niewychowany prostak wskazałem, że w „jego” tekściku Bohater mało znany roi się od jawnych i ciut mniej jawnych zapożyczeń z przemilczanych źródeł.

Wskazałem wyraźnie:

Popatrzmy teraz na przemilczane "pożyczki tekstowe" Krispina. Oto fragment jego „autorstwa”:

Wydawał je, współpracujący od 1940 roku z Polskim Podziemiem, japoński konsul w Kownie, Sugihara Chiune. Uratował w ten sposób setki polskich uchodźców wojennych, głównie osób pochodzenia żydowskiego, umożliwiając im opuszczenie Litwy przed pochwyceniem przez nazistów (czytaj: Niemców).

A tutaj nieudolnie poprzerabiany oryginał:

Od 1940 roku Sugihara współpracował z Polskim Podziemiem, ratując setki osób pochodzenia żydowskiego poprzez wydawanie wiz wyjazdowych umożliwiających Żydom opuszczenie Litwy przed pochwyceniem przez nazistów.

]]>https://warhist.pl/ciekawostka/japonski-konsul-ratuje-zydow/]]>(link is external)

Dalej. Krispin:

Niektórzy uchodźcy zostali cofnięci przez służby graniczne do Władywostoku i potrzebna była interwencja ambasadora Polski w Japonii, Tadeusza Romera. Bardzo aktywny i – co najważniejsze – skuteczny w organizowaniu pomocy polskim uchodźcom.

Tutaj natomiast oryginał z 2016 roku autorstwa pani Aleksandry Hądzelek (University of Technology, Sydney, Australia):

Niektórzy zostali nawet cofnięci do Władywostoku i potrzebna była w tej sprawie interwencja ambasadora Polski w Japonii, Tadeusza Romera, który bardzo aktywnie i skutecznie zajmował się przyjmowaniem tam polskich uchodźców.

]]>https://opus.lib.uts.edu.au/bitstream/10453/64634/1/SDR51-1_05_Hadzelek.pdf]]>(link is external)

WBK (nie mylić z bankiem, to skrót od wspaniały bloger K.) raczył mnie skarcić. Otóż jego zdaniem w przypadku pierwszym nie było żadnego zapożyczenia, bo:

Nasz detektyw HuDu-VooDoo znalazł dwa fragmenty z podobnymi treściami w artykule „Chiune Sugihara – japoński konsul ratuje Żydów”(link is external). Zupełnie nie przeszkadza mu fakt, że artykuł na stronie warhist.pl powstał już po wydaniu w Polsce biografii Chiune’a Sugihary autorstwa prof. Aleksandra Skotnickiego (w tekście jest nawet informacja o tej pozycji). Biografia miała premierę 22 listopada 2021 r., moja notka została pierwotnie opublikowana 2 stycznia 2021 r. na portalu NP[1] (notka znikła jak 200 innych moich wpisów po wykasowaniu danych z serwera NP – dziś HuDu udaje, że to nie miało miejsca?). Pomówimy teraz o sprycie? Użyłem tekstu, który ukazał się 11 miesięcy później? Dobre. Tylko VooDoo to potrafi! HuDu za chudy w uszach i musi się bardziej wysilić.

Jakie to proste, prawda? WBK, do niedawna również Wielki Grafik, w wolnym czasie zaś POETA, napisał tekst, który zniknął. A on dla uczczenia rocznicy jego opublikowania postanowił zamieścić go raz jeszcze.

No przecież trzeba pokazać pomnik Myśli Krispinowej. ;)

Ale skoro tak, to widocznie plagiacik miał miejsce w drugą stronę. To nie Krispin zżynał, ale bezczelnie odpisano od Krispina. Idź za ciosem, Czaruś… ;)

Jak bowiem wiadomo, strofy poetyckie Krispina zawstydzają najlepszych polskich poetów, w tym Stanisława Ryszarda Dobrowolskiego gdyby jeszcze żył, zaś jego proza sięga wyżyn niedostępnych różnym pętakom w rodzaju Dostojewskiego, Sienkiewicza czy Mrożka. A także naczelnika Urzędu Skarbowego dla Warszawy-Woli. ;)

Toż to prawdziwy SKARB NARODU!

A już wyjątkowo bezczelne są moje urojenia dot. zgapienia tekstu Aleksandry Hądzelek. Tylko pozornie jest on wcześniejszy o 5 lat od tego, co go w 2021 roku tylko Krispin widział.

Wszak wiadomo od dawna, że istnieje wehikuł czasu. I pani Hądzelek skorzystała z niego, by zerknąć na prozę GENIUSIA z taryfy. ;)

Tak więc czepiam się, wyzywam, wyśmiewam genialne graffiki Krispina, czego ów przeboleć nie może… jednym słowem on jest OK, a reszta świata dybie na DOBRO NARODOWE.

https://niepoprawni.pl/blog/humpty-dumpty/e-nikifor-czyli-prymitywizm

Na kolana przed geniusiem z taryfy!

5.01 2021

Ps. A pod tekstem o Pearl Harbour zamieściłem appendix z myślą, że nawet największy dureń zrozumie. Przeceniłem jednak wyraźnie walory intelektualne warszawskiej złotówy. Przytaczam go więc w całości tutaj:

Pod tekstem znajduje się obszerny komentarz niejakiego Krispina. Niestety, oparty jest w całości o cytaty z pirackiego portalu, na którym znaleźć można ukradziony dorobek twórców praktycznie z całego świata. Gdyby jednak Krispinowi udało się kiedykolwiek uzyskać dostęp do wersji papierowej książki Z. Flisowskiego, wówczas z pewnym zdumieniem musiałby skonstatować, że cytowane przeze mnie dialogi Flisowski podaje za książką japońskiego historyka Saburō Ienagi Taiheiyō Sensō (jap. wydanie 1968, przetłumaczona na angielski i wydana w 1978 r. jako Japan's Last War. WWII and the Japanese 1939-45). Z kolei informacje dotyczące genezy ataku na Pearl Harbour Ienagi podał za swoim podręcznikiem do historii najnowszej Japonii z 1953 r., opartym na japońskich źródłach. Zatem w tym przypadku podanie faktycznego źródła wypowiedzi ces. Hirohito i innych wysokiej rangi urzędników i oficerów cesarskich dla mnie przynajmniej jest niemożliwe. Tym samym więc tekst w części cytowanej spełnia warunki określone art. 34 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

 

Jako dowód załączam fotografię zapisu na str. 71 książki Z. Flisowskiego Burza nad Pacyfikiem, Wyd. Poznańskie 1986.