Zdechł pies

Ja ro­zu­miem, że ję­zyk się zmie­nia — ale z po­ko­le­nia na po­ko­le­nie, a nie w ra­ma­ch ży­cia jed­ne­go czło­wie­ka. Da­ny czło­wiek tak jak się na­uczył mó­wić, tak mó­wi do koń­ca ży­cia i nie moż­na mu te­go za­bro­nić, ga­nić go za to, czy uwa­żać, że cze­goś nie wie, czy nie ro­zu­mie.

  Róż­ni­ce w ję­zy­ku mię­dzy po­ko­le­nia­mi są tak ma­łe, że moż­na się po­ro­zu­mieć bez na­rzu­ca­nia in­nym swo­jej wraż­li­wo­ści ję­zy­ko­wej. Dla­te­go ja za­wsze bę­dę mó­wić, że li­be­ral­ny to wol­no­ryn­ko­wy, to­le­ran­cja to nie ak­cep­ta­cja, Mu­rzyn ma czar­ną skó­rę, pe­de­ra­ści ma­ją upo­śle­dzo­ną płod­no­ść, Cy­ga­nie jeż­dżą ta­bo­ra­mi, ro­dzi­na to ko­bie­ta, męż­czy­zna i dzie­ci, Eski­mo­si po­cie­ra­ją so­bie no­sy, a pies zdy­cha i ni­gdy nie bę­dę ty­ch stwier­dzeń trak­to­wać ja­ko pe­jo­ra­tyw­ne czy cham­skie. To je­st mój ję­zyk, ja tak mó­wię, ni­ko­go nie ob­ra­żam i pro­szę mi swo­jej no­wo­mo­wy nie na­rzu­cać. Ja in­nym nie za­bra­niam mó­wić po swo­je­mu.

  Nie­któ­rzy in­ny­ch ob­ra­ża­ją sło­wa­mi: „ty psie, obyś zde­chł”. Tu sło­wo „pies” je­st ob­raź­li­we, a nie „zde­chł”. To na psa nie moż­na mó­wić „pies”? Każ­dym sło­wem moż­na ob­ra­zić, a każ­dym ob­raź­li­wym sło­wem moż­na wy­ra­zić się grzecz­nie, to kon­tek­st de­cy­du­je. „Je­bać” je­st brzyd­ko, a „za­je­bi­ście” ład­nie, tak?

  Że­by­śmy nie wiem jak się sta­ra­li, to po­wie­dze­nia: „psi obo­wią­zek”, „pies ogrod­ni­ka”, „tu le­ży pies po­grze­ba­ny”, „psu na bu­dę”, „pies ci mor­dę li­zał”, „zde­chł pies”, „pie­ski los”, „zbi­ty pies”, „po­go­da pod psem”, „psie pie­nią­dze” etc. bę­dą związ­ka­mi fra­ze­olo­gicz­ny­mi, któ­ry­ch zna­czeń trze­ba się na­uczyć od po­przed­ni­ch po­ko­leń i do­brze je­st ro­zu­mieć, co zna­czą, a nie się za psa ob­ra­żać.

Grzegorz GPS Świderski
]]>https://t.me/KanalBlogeraGPS]]>
]]>https://Twitter.com/gps65]]>

PS. Ta notka została ocenzurowana na Salonie24. Tego tam pisać nie wolno.