Demokratyczna zawiść

Chciałbym zwrócić uwagę na następujący artykuł: „]]>Problem zawiści w masowej demokracji]]>”. Tekst ten powstał w 1957 roku i jest w nim mowa o Stanach Zjednoczonych i Niemczech. Ale w Polsce ten problem jest dużo wyraźniej widoczny - głównie dlatego, że nasza obecna Druga Komuna jest kontynuatorką Pierwszej, czyli PRL-u. Zawiść była silną motywacją do wymordowania przedwojennych elit - na tej zawiści i mordach z nią związanych zbudowano PRL. Dziś już nie mordują, ale zawiść została.       W dzisiejszej Polsce łatwo można zbijać kapitał polityczny na straszeniu bogatymi oraz na programach politycznych, które sprowadzają się do głoszenia odbierania bogatym i dawaniu biednym. Kiedyś premier Tusk powiedział tak: „Jeśli jeden lekarz zarabia 4 tysiące złotych, a drugi 25 tysięcy złotych, to komu ja mam dać podwyżkę?”. A tragicznie zmarły prezydent, Lech Kaczyński powiedział tak: „Jeżeli do walki z kryzysem niezbędne byłoby podniesienie podatków to powinno dotyczyć ono jedynie najzamożniejszych obywateli”. Obie te wypowiedzi odwołują się do ludzkiej zawiści. A politycy SLD, PSL-u, Razem czy Wiosny tak mówią na okrągło.

       Demokracja to wzbudzanie zawiści i szczucie ludzi na siebie - biednych na bogatych, chorych na zdrowych, niewykształconych na wykształconych, głupich na mądrych, brzydkich na ładnych etc… Wpaja się nam lewicowy, fałszywy dogmat, że jak jeden ma więcej, to kosztem tego, że inny ma mniej - dotyczy to nie tylko majątku, ale też wykształcenia, dostępu do różnych usług, a nawet zdrowia.

       Według lewicy mamy w świecie stały wolumen dóbr, które na wolnym rynku byłyby rozdzielone niesprawiedliwie, czyli w rozumieniu lewicy nie równo - bogaci by wszystko zgarnęli, a biedni nie mieliby dostępu nawet do służby zdrowia i edukacji. Dlatego potrzebne jest państwo, by to wszystko równo rozdzielić przy użyciu przemocy - by tym, którzy mają dużo, tym, którym zazdrościmy, odebrać i dać nam, którzy zawsze mamy za mało. Po to wymyślono demokrację i socjalizm by realizować redystrybucję.

       Demokracja żywi się taką propagandą zawiści i żeruje na ludzkich niskich instynktach, występując przeciwko dziesiątemu przykazaniu. Prowadzi to do tego, że ludzie nawet godzą się na biedę, ale pod warunkiem, że wszyscy dookoła też tacy będą jak oni. Sprawiedliwość społeczna opiera się o zawiść i w efekcie prowadzi do równania w dół, do tego, że większość jest biedna, głupia, chora i brzydka - bo gdy się takim nie jest, to się jest kimś złym.

       W państwach demokratycznych powszechnie uważa się, że każdy, kto jest bogaty, mądry, zdrowy czy przystojny, musiał do tego dojść nieuczciwie, na krzywdzie innych. Bo w demokracji rządzi zawsze lewica, a lewica musi szczuć i pielęgnować negatywne emocje - bo na tych uczuciach wyrosła, dzięki nim zdobyła władzę i ją utrzymuje od dziesiątek lat.

       Zawiść to występowanie przeciwko dziesiątemu przykazaniu, to niemoralne pożądanie. Lewica dzięki demokracji wzmacnia ten ludzki grzech, upowszechnia go, czyni z niego cnotę w swojej nowej moralności. Jeśli lewica wmawia ludziom, że do bogactwa materialnego, czy wszelkiego innego, dojść można tylko nieuczciwie, tylko kradnąc, oszukując i dając łapówki, to ludzie tak robią. I koło się zamyka. Po pewnym czasie wszyscy wszystkim zazdroszczą i wszyscy wszystko zdobywają nieuczciwie. I w ten sposób osiągamy lewicowy egalitaryzm - wszyscy równo grzeszą, ogarnia nas wszechogarniająca równa zawiść - i wszyscy jesteśmy równo nieszczęśliwi.

       W Polsce ciągle rządzi lewica - obecne rządy są ewidentnie lewicowe - bo zostały wybrane głosami ludzi, którzy zostali zindoktrynowani sowiecką, lewicową zawiścią, nienawiścią do wolnego rynku, pogardą dla kapitalizmu, chęcią równania w dół, nieposzanowaniem własności prywatnej, niechęcią dla ludzi sukcesu. Po prostu rządzą nami dzieci PRL-u.

Grzegorz GPS Świderski