PEDAGOG: rozważania o plagiacie

Mój ulubieny (copyraight by Arnold Boczek) doktorant stanu wojennego, obecnie zaś PT. profesor dr hab., przede wszystkim zaś „doskonałość naukowa” Bogusław Śliwerski raczył znowu przysrać.

Zgodnie z zamierzeniem ww. osrana tym razem ma być p. Joanna Gruba, która ośmieliła się wytknąć „doskonałemu” zaiwanienie dzieła dr Józefa Wieczorka, za co musiał cyklicznie na swoim blogu przepraszać.

Śliwerski pisze:

Pani J. Gruba przed laty pisała o plagiacie pewnego profesora na Uniwersytecie Śląskim. Po jakimś czasie usunęła z sieci tę wiadomość. Czyżby potrzebny był sygnalista, by jej o tym przypomnieć, czy może zarzut był fałszywy? W Internecie nic nie ginie. Nie czytałem, by przeprosiła za publiczne oskarżenie?

Przyznam, że aż mnie zmroziło. Wszak potwierdzenie informacji o plagiacie na UŚ zajmuje góra 3-4 minuty.

Oto w tekście opublikowanym 17 lipca 2017 r. na Onecie (Śliwerski, jako były pezetperowiec, zapewne portal ten uważa za wiarygodny) czytamy:

Jeden z wykładowców wydziału filologicznego Uniwersytetu Śląskiego został pozbawiony na rok prawa do wykonywania zawodu. Powodem podjętej wczoraj przez komisję dyscyplinarną decyzji, było potwierdzenie zarzutów dotyczących plagiatu. O sprawie jako pierwsza poinformowała katowicka Gazeta Wyborcza.

]]>https://wiadomosci.onet.pl/slask/wykladowca-uniwersytetu-slaskiego-ukara...]]>

To jak? Ja, zwykły magister, jestem w stanie odnaleźć informację, która dla pana profesora jest zakryta mgłą tajemną i dlatego prowokuje do wysnuwania zupełnie nie liczących się z rzeczywistością wniosków, a nawet sugerowania, że p. Joanna Gruba powinna przeprosić za wyimaginowane oczernienie niewinnego człowieka?

Taka nieumiejętność posługiwania się podstawowym narzędziem pracy humanisty (czy nawet pedagoga), jakim jest internet i jego zasoby zakrawa dziś na kalectwo.

I to ciężkie kalectwo!

Swoją drogą informacji o plagiatach, często popełnianych przez luminarzy polskiej nauki, jest w necie całkiem sporo.

Za dużo, chciałoby się powiedzieć.

Ale… obserwując przez kilka dekad pewną katedrę na całkiem poważnej uczelni wyższej daleki byłbym od posądzania ich o zwykłą kradzież.

To po prostu rezultat stosunków, często przypominających feudalne. Ktoś, kto jest pierwszy w uniwersyteckim porządku dziobania bez jakichkolwiek zahamowań korzysta z pracy swoich wasali (czy też raczej białych murzynów). Należy mu się...

Tak było przez lata. Co najwyżej bardziej „ludzki pan/pani” pozwalał dopisywać często głównego autora „jego” dzieła jako osobę... wykonującą pewną część badań.

Teraz jest inaczej. W cytowanym już tekście Onetu czytamy:

Sprawa wyszła na jaw, gdy o swoich podejrzeniach wobec jednego z wykładowców, powiadomiła władze uczelni jedna ze studentek. W ubiegłym roku młoda kobieta miała się zorientować, że jej praca z 2012 roku - prezentacje i artykuł związany z tematyką obcojęzycznych tłumaczeń - została splagiatowana przez wykładowcę. Podobne pretensje wobec wykładowcy zgłosili również inni studenci UŚ.

(op. cit.)

Niestety, niektórzy ciągle nie potrafią się przestawić.

Ale po co zagłębiać się w takie szczegóły?

Lepiej napisać, że Joanna Gruba nie przeprosiła za domniemane oszczerstwa. Wszak nikt tego i tak nie sprawdzi i da wiarę „doskonałemu” profesorowi.

Przy czym, co trzeba przyznać, Śliwerskiemu nie brakuje sprytu. On wszak niczego kategorycznie nie twierdzi… A więc przed ewentualnym sądem zasłoni się niejasnością swoich opinii, do czego niestety ma prawo.

Gog, Magog... i Pedagog chciałoby się powiedzieć.

26.02 2024

rys. pixabay