1%

  Wyrastamy na potęgę. I to światową. W żebractwie. Wmawia się przy tym ludziom, że tak ma być. Świadczy to o naszej wrażliwości. I o naszym człowieczeństwie. Z tym ostatnim, to bym był ostrożny. Bo do końca nie jestem pewien czy to aby na pewno komplement.

  Wielka Orkiestra, jeden procent... wymieniać można by było bez końca. Skupię się, więc, na tym jednym procencie. Widać ilu mamy dobrych ludzi w społeczeństwie. Dać im tylko pieniądze, a oni będą już dobrze wiedzieć co z nimi zrobić. Spełnią każde marzenie. Kogo?

  Kiedyś mówiono konkretnie: że pomogą chorym, biednym. Teraz pomogą potrzebującym. A potrzeby są coraz większe. Trzeba wybudować nowy dom pod kolor butów, posłać dzieci, własne, do jakichś konkretnych szkół. Itp.

  Nie bez znaczenia jest pomoc rządowi. Nawet taka symboliczna. Żeby choć nieznacznie ulżyć tym zmęczonym ramionom. Zmęczonym ciągłym umartwianie się o nasze dobro. I noszącym ciężar ponad siły jednego człowieka. Dlatego jest ich wielu.

  Apeluję więc do ludzi: uzbierajmy chociaż na premie dla tych zapracowanych ponad siły. Bo sama Orkiestra nie wydoli. I tylko będzie grała na nosach co niektórych.

  No, już wystarczy na ten mało kogo interesujący temat. Trzeba coś napisać z prośbą o jeden procent.