Śmierć kata

15 października 1959 r. w Monachium zginął Stiepan Bandera. Wykonawcą był Bohdan Staszyński, posługujący się skonstruowanym w KGB pistoletem rozpylającym cyjanek.

Oficjalnie Staszyński uznawany jest za etnicznego Ukraińca i tzw. cyngla KGB.

Powyższa wersja jest przede wszystkim oparta na sowieckiej legendzie zgodnie z którą był on… ukraińskim patriotą.

Tymczasem pojawiają się pewne wątpliwości.

Jak pisze Paweł Prokop:

Wbrew sowieckiej propagandzie, która przedstawiała Staszyńskiego jako „ukraińskiego patriotę zwiedzionego przez imperializm”, wiele wskazuje, że mógł być Polakiem z pochodzenia.
Jego nazwisko i imię nie są typowo ukraińskie – forma „Staszyński” nie występuje w języku ukraińskim, natomiast pochodzi od zdrobnienia polskiego imienia „Stach” (od Stanisław).
W dokumentach NKWD z początku lat 50. odnotowywano przypadki polonizowanych nazwisk w rejonie Lwowa i Tarnopola, co sugeruje, że Staszyński mógł pochodzić z rodziny o korzeniach polsko-ruskich.

Jego język, w relacjach współpracowników z KGB, określano jako „nie do końca czysto ukraiński”, z elementami fonetyki polskiej.

Współcześni badacze wskazują więc, że możliwe jest, iż agent, który zabił Banderę, sam mógł być z pochodzenia Polakiem (…).

Za powyższą tezą przemawia historia Staszyńskiego jako zabójcy KGB.

Dwa lata wcześniej, 12 października 1957 r. zlikwidował Łwa Rebela, jednego z czołowych ideologów OUN.

Co ciekawe, dwa lata później, w 1961 roku przekracza granicę pomiędzy Berlinem Wschodnim i Zachodnim (Muru jeszcze wtedy nie było) i ujawnia się Amerykanom. Dopiero wówczas zostały wyjaśnione okoliczności zamordowania obu prominentnych działaczy OUN.

Staszyński za dwa zabójstwa otrzymał wyrok… 8 lat pozbawienia wolności, chociaż zagrożenie ustawowe wynosiło od 5 lat wzwyż do dożywocia.

Mimo tego Staszyński już po 4 latach wyszedł na wolność.

Wg oficjalnej wersji miał wyjechać do USA; w rzeczywistości jednak wyemigrował do RPA.

Zastanawiam się, jak wielki podniósłby się wrzask na Ukrainie, gdyby samorządy polskich miast, w których znajdują się placówki konsularne Ukrainy, przedstawicielstwa kulturalne itp. uchwaliły zmianę nazwy ulicy bądź tylko jej fragmentu, gdzie akurat mieści się dana instytucja, na ul. Bohdana Staszyńskiego?

Tymczasem na Ukrainie istnieje oficjalny kult obłąkanych morderców polskich dzieci, kobiet i starców!

Apogeum banderowskiej buty stanowi umieszczenie popiersia Szuchewycza na polskiej szkole we Lwowie!

Inny ukraiński oprawca Polaków, Iwan Gonta, doczekał się nawet ulicy w Humaniu, chociaż rzeź humańska (22-24 czerwca 1768 r.) aż do 1943 roku uchodziła za najokrutniejszy masowy mord popełniony przez Ukraińców na Polakach, Żydach i duchownych (katolickich i unickich).

Doprawdy ciekawe pytanie – czy Ukraińcy mają jakichkolwiek bohaterów narodowych, nie będących bezpośrednimi (czy choćby tylko pośrednio) oprawcami ich polskich sąsiadów???

Wojna, jaką Ukraina toczy z Rosją nie może przesłaniać prawdy historycznej. Tymczasem kijowscy herstorycy tworzą kolejne miraże.

Pomijam już Kraków, prastare ukraińskie miasto, podstępnie zawłaszczone przez Polaków… w 999 r. 😉

Ale blokowanie ekshumacji polskich ofiar ukraińskiego nazizmu dzieje się teraz i na poważnie. A wszystko po to, by, jak już umrą ostatni świadkowie, móc twierdzić, ze to były tylko wzajemne waśnie.

Ot, takie większe wesele…

Bo przecież ekshumacje wykazały o wiele mniejszą liczbę polskich ofiar…

Koliszczyzna, będąca bardziej okrutna i bardziej krwawa od mordów na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej w latach 1939-47 (200 tys. ofiar) zakończyła się zarazą, w wyniku której w miastach zmarło do 80% mieszkańców, po wsiach zaś 60%.

Ukraińców. Polaków bowiem wymordowali albo też zdążyli uciec.

Na długie lata tamte ziemie opustoszały.

…

Dzisiejsza Ukraina powoli zamienia się w morze ruin.

I… pustoszeje.

15.10 2025