Nieznośna lekkość wmawiania winy

Trzy, nie tak odległe w czasie przypadki – Marek Lisiński, PEGASUS i Marek Z. Popatrzmy, jak kształtowana jest opinia publiczna w każdym z nich.

Jak pamiętamy Marek Lisiński przez lata uchodził za ofiarę księdza-pedofila. Wraz z „arcykatolicką”delegacją (posłanka Joanna Scheuring – Wielgus oraz żona „zmartwychwstałego” czyli Agata Diduszko) nawiedził nawet papieża Franciszka. Nie można było odnaleźć nawet śladu zadyszki w medialnych przekazach, robiących z niego ofiarę kościelnej pedofilii. Aż w końcu trzeba było sądu, i to świeckiego sądu, by Lisińskiego zastopować. Nagle okazało się, że Lisiński jest niewiarygodny. Bo po prostu mataczy. To samo wydarzenie przedstawiał na trzy różne sposoby.

Niemniej warto odnotować, że lewacka nagonka na Kościół doprowadziła do tego, iż za dowód medialny wystarczy samo wspomnienie osoby zainteresowanej… sutym odszkodowaniem od tegoż Kościoła.

Latami trwający proces, na który mało kto jednak ma wystarczające siły, dał wreszcie satysfakcję księdzu.

Kolejny wyrok wydany przez media oPOzycyjne dotyczy afery PEGASUSa. Tym razem na wiarę podaje się społeczeństwu, że złyPiS szpiegował Giertycha, posła Brejzę oraz jakąś tam prokurator za pomocą tego izraelskiego wynalazku.

Oczywistym dowodem przestępstwa jest stwierdzenie samych zainteresowanych oparte na niewidzianej przez nikogo analizie otrzymanej z jakiejś kanadyjskiej instytucji. By ożywić temat oPOzycyjne media puściły w Polskę informację, że z telefonów członków rodziny Brejzy i Giertycha wysłano sms-owe alarmy o podłożonych w różnych obiektach bombach.

91-letni Adam Strzembosz, ten sam, który u zarania III RP zablokował próbę rozliczenia sędziów za czas PRL-u, na łamach GazWyb nie waha się używać słów graniczących z nawoływaniem do kolejnego Powstania Narodowego:

Mówi wprost [Zoll – przyp. HD], że to jest zbrodnia szpiegostwa.

- No właśnie. Na tym polega zbrodnia szpiegostwa.

I pan się z profesorem Zollem zgadza?

- Tak. To znaczy, ja nie znam szczegółów, nie wiem, w jaki sposób i do jakiego stopnia władze Izraela kontrolują te urządzenia. Ale jeżeli pozbawili Polskę prawa użytkowania, to znaczy wiedzieli bardzo dużo. I nie wiem, czy to jest zadanie polskich organów ścigania - informowanie Izraela o wewnętrznych sprawach, bardzo osobistych, niezwykle podatnych do korzystania z nich dla szantażu. O panu prezydencie Trumpie mówi się, że jak był w Rosji, to tam podrzucono mu jakieś panienki, że być może jest z tego tytułu szantażowany, bo są filmy. Nie wiem, czy to jest prawda, to może być zupełna plotka, ale to pokazuje, jak ważna może być informacja, którą uzyskuje się przez takie urządzenie i która dotyczy spraw najbardziej intymnych, najbardziej człowieka żenujących.

(…)

To coś, co kompromituje tego, kto wydaje takie zarządzenie, w sposób większy niż to, że mu się zarzuci popełnienie przestępstwa. Taki człowiek nie ma honoru. Ja bardzo krytycznie odnoszę się do Jarosława Kaczyńskiego, wielokrotnie dawałem temu wyraz, ale ja go nie podejrzewam, żeby on był w to na początku zamieszany. A jeżeli był zamieszany, jeżeli wiedział, że taka działalność jest podjęta, to stwierdzam wyraźnie - stracił prawo do bycia człowiekiem honoru.

Osoby, które używały tego urządzenia - nietrudno spodziewać się kto, są tu pewne poszlaki wynikające z przeszłości - pewnie tego honoru i prawa bycia człowiekiem od dawna nie posiadają. W każdym razie dla mnie cała ta historia jest niezwykle kompromitująca i niewątpliwie, gdyby Sąd Najwyższy - taki Sąd, którym kierowałem - dowiedział się, że w ten sposób uzyskiwano informacje o zamiarach opozycyjnego ugrupowania w czasie akcji wyborczej, to takie wybory byłyby unieważnione. Wspominał o tym prof. Andrzej Zoll, ale ja też nie mam wątpliwości.

]]>https://wyborcza.pl/7,82983,27990983,prof-strzembosz-gdyby-sad-najwyzszy-wiedzial-o-uzyciu.html]]>

Jak widać Kaczyński w oczach leciwego profesora człowiekiem honoru nie jest, w odróżnieniu od Czesława Kiszczaka, czy jak on się tak naprawdę nazywał.

Zwrócić jednak należy uwagę na fakt traktowania niesprawdzonej w końcu informacji jako pewnika. Ba, podsłuchiwać (o ile fakt taki miał miejsce. Prok. Wrzosek nie udostępniła swojego telefonu polskim biegłym, zatem jej opowieści o podsłuchu procesowo pozostają tylko opowieściami; tak samo w przypadku Giertycha czy Brejzy) mógł ktokolwiek. Szczególnie Giertycha, który zakupił nieruchomość we Włoszech, co mogło (i powinno!) obudzić zainteresowanie tamtejszych służb.

Dla mediów tzw. oPOzycji sprawa jest jasna. PiS jest ZŁY, a Kaczyński kładł się spać z PEGASUS-em pod poduchą.

I wreszcie najnowsza sprawa. Red. Mariusz Z. został zatrzymany 12 stycznia pod zarzutem gwałtu popełnionego dwa lata temu. Co prawda jemu do śmiechu nie jest, ale zaraz przypomniała mi się historia sprzed lat bodaj trzydziestu, kiedy to drogówka zatrzymała mojego kumpla za nadmierną prędkość. Otóż na odcinku z ograniczeniem do 90 km/h Jacek gnał całe 130 km/h. Bez namysłu zgodził się na mandat pod warunkiem, że prędkość zmierzona fotoradarem będzie w nim zapisana. Po naradzie panowie policjanci odstąpili od wymierzenia kary i w krótkich żołnierskich słowach kazali mu jechać dalej. A teraz uwaga – samochód, który osiągnął tą niebotyczną prędkość to był… fiat 126 p w chwili pomiaru bodaj 25 letni. ;)

Przy całym szacunku do red. Mariusza Z. jako mężczyzny przypomnieć należy, że in tempore criminis miał już 68 lat, a wiek to raczej bardziej stateczny i wykluczający nagłe porywy namiętności…

No tak, ale zarzut jest zarzutem i wskazuje raczej na mocno ponadprzeciętną jurność zatrzymanego.

Niestety, nie znamy w tej chwili powodów zastosowania tego najsurowszego środka zapobiegawczego, co prawda złagodzonego możliwością wpłacenia kaucji majątkowej.

Znamy jednak ogólne warunki dopuszczalności tymczasowego aresztowania. Są one wymienione enumeratywnie (tzw. katalog zamknięty) w art. 257 KPK:

§ 1. Tymczasowe aresztowanie i pozostałe środki zapobiegawcze można stosować, jeżeli zachodzi:

1) uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu;

2) uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne.

§ 2. Jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą.

§ 3. Środek zapobiegawczy można wyjątkowo zastosować także wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.

§ 4. Decydując o zastosowaniu określonego środka zapobiegawczego, uwzględnia się rodzaj i charakter obaw wskazanych w § 1-3, przyjętych za podstawę stosowania danego środka oraz nasilenie ich zagrożenia dla prawidłowego przebiegu postępowania w określonym jego stadium.

Teoretycznie w grę może wchodzić § 2, ale uzależnienie odstąpienia od TA od wpłaty grzywny osłabia, i to znacznie, jego wymowę.

Nie można akceptować wykładni przepisu art. 258 § 2 KPK, według której sąd zwolniony jest od wskazania okoliczności uzasadniających rzeczywistą obawę bezprawnego utrudniania prawidłowego przebiegu postępowania, w związku z zarzuceniem oskarżonemu popełnienia przestępstw, których górna granica wynosi co najmniej 8 lat pozbawienia wolności. Brak wykazania związku pomiędzy grożącą oskarżonemu karą a obawą bezprawnego utrudniania prawidłowego przebiegu postępowania powoduje, że pozbawienie wolności osobistej oskarżonego może nastąpić także wtedy, gdy w sprawie nie występują okoliczności uzasadniające obawę bezprawnego utrudniania przez niego prawidłowego przebiegu postępowania. Taka wykładnia omawianego przepisu stwarza możliwość stosowania tymczasowego aresztowania, choć w sprawie nie występują realne (rzeczywiste) okoliczności uzasadniające przyjęcie obawy bezprawnego utrudniania prawidłowego toku postępowania. Tym samym tymczasowe aresztowanie będzie mogło nastąpić pomimo braku rzeczywistej potrzeby ochrony prawidłowego toku postępowania. Przepis art. 258 § 2 KPK rozumiany w wymieniony sposób powoduje, że tymczasowe aresztowanie stosowane jest automatycznie, niezależnie od tego, czy zachodzi, czy nie zachodzi uzasadniona obawa bezprawnego utrudniania postępowania, a zatem czy w rzeczywistości występuje uzasadnione zagrożenie dla prawidłowego przebiegu postępowania karnego, czy takie zagrożenie nie występuje.

(Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. prof. dr hab. Jerzy Skorupka, 2021)

Na razie więc pozostają nam jedynie spekulacje. Pamiętajmy przy tym o naczelnej zasadzie każdego procesu karnego – do czasu prawomocnego skazania każdy oskarżony jest niewinny.

Zasada ta została ujęta w art. 5 KPK.

I w tym kontekście geriatryczne wypowiedzi medialne staruszka Strzembosza, sędziego w stanie spoczynku, czy też ponad 80-letniego prof. Zolla, o ironio byłego Rzecznika Praw Obywatelskich, napawają zgrozą.

Oni już osądzili. Oni, w swoich ukształtowanych w realnym socjalizmie umysłach już OSĄDZILI i PODALI do publicznej wiadomości, że PiS, a osobliwie Kaczyński, są winni... szpiegostwa.

Cóż, jak mawiał ongiś Tadeusz Żeleński – Boy:

...paraliż postępowy najzacniejsze trafia głowy.

W tym przypadku widać to nader wyraźnie.

17.01 2022