Psy. Bywa i tak...

 

  Do dziewczyny przyszła koleżanka. Chwilę smutno posiedziała, po czym zaszlochała. Trudno było nam z początku zrozumieć  o co jej chodzi. Historia wyglądała tak: jej synek bardzo chciał mieć psa. Ale długo się przed tym wzbraniali z mężem. W końcu jednak mu ulegli. Wiadomo - jedynak. 

  Postanowili kupić mu psa najmniejszego z możliwych. I takiego mu kupili. Rasowego. Synek się bardzo ucieszył z tego prezentu. Praktycznie nigdy się z nim nie rozstawał. Na wyjazd nad morze też go zabrał. I tam wydarzyła się tragedia. Pieska zadziobała na śmierć jakaś wściekła chyba mewa. I to na oczach zszokowanego dziecka.

    Rodzice byli także zszokowani. Coś trzeba było jednak szybko wymyślić, bo dziecko bardzo płakało. Powiedzieli mu, więc, że to tylko tak na niby. Piesek jest żywy, cały i zdrowy. I wkrótce do niego wróci. 

  Szukali i dokładnie takiego samego znaleźli. Ojciec nie liczył się z kosztami. Bo go było na to stać, a poza tym wiadomo - jedynak. I tu następuje najsmutniejsza część historii. Matka koleżanki wyciągała z lodówki zamrożonego kurczaka. Tak nieszczęśliwie, że jej wypadł z rąk wprost na głowę pieska. I go zabił. Jakby się ktoś pytał: mnie przy tym nie było.

 

Kiedyś kupiłem sobie dżinsy. Zielone. Były to jeszcze czasy towarów spod lady. Więc byłem z nich bardzo dumny. A, że zielone? W niedzielę wyszedłem w nich na spacer. Na niewielkim, kilkunastocentymetrowym, metalowym płotku przed moim blokiem siedział jakiś człowiek. Znałem go z widzenia, ale nigdy z nim nie rozmawiałem. Obok niego siedział na ziemi jakiś mały piesek. Myślę, że jego. Przeszedłem, więc, obok niego i jego psa. Zresztą innej drogi nie było. Gdy tylko ich minąłem poczułem w łydce ból. Zaskoczony wydarłem się w niebogłosy. Pies-szuja zaczął ujadać. Bo użarł mnie cichaczem. 

  Spojrzałem na jego pana. Miałem nadzieję, że jakoś zareaguje. Nic z tego. Nawet  nie spojrzał na mnie. Był bardzo zajęty oglądaniem gwiazd na niebie. Chociaż to był dzień i do tego słoneczny. Jeszcze żałośniej ode mnie prezentowały się moje nowe spodnie. Jedna nogawka w nich była prawie urwana. Chcąc nie chcąc wróciłem do domu.

   Po kilku dniach sytuacja się powtórzyła: on siedział na płotku, a pies spokojnie i jakby sennie leżał obok niego. Ale tym razem nie dałem się na to nabrać. Byłem czujny. Gdy minąłem tą parę gwałtownie się odwróciłem i kopnąłem na ślepo. Akurat pies podbiegał do mnie cicho i chyb znów zamierzał mnie użreć. Ale nadział się centralnie na moją stopę i poleciał wysoko w górę. Chyba jako jeden z nielicznych ludzi widziałem latającego psa. Wrednego. Wyzywająco spojrzałem w kierunku właściciela. Ale on znowu oglądał gwiazdy..C.d.n…

 "Naszywka z produ". Fragment.