Cuda z perspektywy szarego człowieka

Notkę swoją dedykuję dziś tym wesołym wnusiom, co to tak setnie bawili się podczas słynnej akcji "zabierz babci dowód" . A całość sponsoruje literka "C" jak cud i "T" jak Tusk, raz cyferka "2", jak dwa lata.

Wnusie (te statystyczne) mało ineteresują się tym, co w gospodarce i polityce dzieje się codziennie, nad nudy te preferując wygodny fotel, piwko i "Szybką piłkę", ewentualnie " Tańczących z lodami" oraz emeryturkę babci na swoje drobne wydatki. I tak jak durnowata melodyjka łatwo wpada w ucho, tak oni umieją łatwo wychwycić kilka popularnych powiedzonek, żeby nie uchodzić za obciachowych, iść z duchem i prąciem, znaczy prądem, i takie tam. Wiadomo, Kaczyńscy to kartofle, głosujacy na nich to mohery, a IPN powinien zniknąć, bo trzeba patrzeć w przyszłość.

Jaką przyszłość zgotowali swoim babciom ci wnusiowie, zabierajac im dwa lata temu dowody - mam właśnie okazję się przekonać osobiście. Zdaję sobie sprawę, iż moja empiria osobista nie jest miarodajna i być nie może, ale w końu jestem tylko szarym wyborcą, na niczym się nie znającym. Dlatego mogę mówić tylko o tym, co widzę.

Tak się jakoś ułożyło, że ponad dwa lata temu szukałam niani. Publikowałam ogłoszenie na portalach internetowych no i oczywiscie na słupie. Odzew? prawie żaden. Za te pieniądze...proszę panią, kto przyjdzie do pani pracować? jak babcia ma emeryturkę, to po co ma jeszcze dorabiać? na życie jej starcza i ma przy tym zasłużony święty spokój.

Rok 2009, październik. Znowu muszę szukać niani. Powiesiłam dokładnie 5 ogłoszeń w różnych, niezbyt oddalonych od siebie miejscach. W przeciągu dwóch dni zadzwoniło do mnie 14 kobiet. 3 przyszły prosto do domu, bez telefonicznego uprzedzenia (do tej pory nie wiem, jak trafiły, adresu nie podawałam). Co chwilę kolejny telefon.

Cecha wspólna większosci zgłoszeń: panika w głosie, proszę panią, nie mam za co żyć, jestem na emeryturze, MUSZĘ DOROBIĆ!

Zapominają, że to nie jest kryterium zatrudnienia opiekunki do dziecka.

Moja stawka nie zmieniła się przez dwa lata. Ale teraz nawet nie muszę negocjować. Każda kwota jest przyjmowana z entuzjazmem.

Szczerze? Mnie kilka razy krew zmroziła się w żyłach, gdy słuchałam tego, co panie te mają mi do powiedzenia.

Wniosek: wnuczkowie, co to kiedyś pozabierali dowody, tracą po kolei pracę. A babcie nie mają innego wyjścia, jak wrócić na rynek pracy.

Ot, taki cud: babcia musi utrzymywać wnuczka, na dodatek ma większe szanse na rynku pracy od niego.