Nie wiem, ile wytrzymam

Jak patrzyłam na gębę Daniela Olbrychskiego, albo na gębę tego kolesia od etyki, który nie pamiętam jak się nazywał, jak tłumaczyli, że Polański już dawno...i że odpokutował....i że nie trzeba wracać do tego....że przecież ofiara już wybaczyła....że sama sie podłożyła....że tak naprawdę nic się nie stało........to do głowy przyszła mi tylko jedna myśl: panowie, a co wy wyprawiacie w zaciszu swoich alkow, że nie wstyd wam publicznie stawać w obronie zboka, tłumacząc bezczelne i obleśnie, że to dawno i nieprawda........

Myśl obrzydliwa, wiem. Szczerze mówiąc nie obchodzi mnie to, co oni sobie tam organizują. Ale skoro seks analny z trzynastolatką nie budzi u nich odrazy, to wiele rzeczy można sobie pomyśleć.

Zastanawiam się ile jeszcze zwykły szary człowiek - a takim jestem ja - wytrzyma. Kilka lat temu w swojej naiwności myślałam, że rodzice - wszyscy bez wyjątku - kochają swoje dzieci. Ci, co nie kochają, nie chcą kochać, pozbywają się problemu na etapie początkowym. I sprawa jasna.Ale ci normalni, odpowiedzialni ludzie, jeśli decydują się na rodzicielstwo, to z wszystkimi jego konsekwencjami. Słyszałam oczywiscie o takiej chrobie psychicznej u rodziców, którzy czerpią jakąś ponurą satysfakcję z wywoływania choroby u swojego dziecka, a w rezultacie w hospitalizowaniu go, długotrwałym uciążliwym leczeniu, w rezultacie doprowadzeniu dziecka do zgonu. Psychole wszędzie są i zawsze byli, choć to nie jest usprawiedliwienie. Ale pocieszające zawsze było to, że uważano ich za mniejszość oraz społecznie potępiano.

Dlaczego nie potępia się psycholi innego rodzaju: rodziców, którzy mają tak patologiczne parcie na szkło, że na ołtarzu doraźnych korzyści składają swoje dzieci - ich szczęście, dzieciństwo, bezpieczeństwo, miłość.

Nie dość, że nie potępia, to jeszcze organizuje się chór wujów, zaciągających pieśni ku obronie czci tych psycholi?

Trzynastolatka nie znalazła się sama w towarzystwie podstarzałych, znudzonych rutyną szarego celebryckiego życia. Przywiozła ją tam mamunia, wpisująca się elegancko w popyt na tego typu atrakcje dla spoconych, bogatych lowelasów.Zapewne z miłosci do swojego dziecka, w imię zapewnienia córce wspaniałej przyszłosci.

Takich mamusiek jest niestety znacznie więcej. I to w naszym rodzimym grajdołku też, mimo że niektórzy tak czarnowidzą to nasze ciemne katolickie społeczeństwo i tak je surowo oceniają.

A jednak kaganek postępowej oświaty w postaci promowania nowoczesnej, upiornej pedagogiki powoli przenika nawet do ciemnogrodu.

I tak: artysci i inne miernoty ze szklanego ekranu mówią głośno, że seks z nastolatką to nic takiego, zaspokojenie niespokojnego artystycznego ducha, a przy tym szansa na pieniądze dla rodziców nieletniej.

Alicja Tysiąc sparafrazowała słowa pisenki Kayah "Córeczko, wolałabym, żebyś była chłopcem", "Córeczko, skoro już jesteś, to przydaj sie na coś"

Aneta Krawczyk kilka miesiecy poszukiwała wśród tłumu tego jedynego, który okazałby się prawowitym dawcą alimentów, teatralnie, w geście rodzicielskiej "troski" zasłaniając twarz świadomego już dziecka.

Pytam retorycznie, ile jeszcze wytrzymam. Wytrzymam, czyli nie poddam się i nie stanę w szeregu z obleśnymi dziadami, sliniacymi się na widok nastolatek, nie zacznę bronić takich Anet Krawczyk w imię wspaniałych idei feministycznych, nie podam ręki tysiacom kobiet, które marzą o uscisku dłoni Napieralskiego i uśmiechu Senyszyn.

A syf się sączy z każdej strony. Już z okazji seks afery w Samoobronie niektórzy myśleli, że debata publiczna osiągnęła poziom, poniżej którego nie da się już zejść. A tu proszę, każdy tydzień praktycznie przynosi nowe rewelacje, coraz bardziej "smakowite". A jeśli już żaden celebryt czy inny polityk przez chwilę nie da tematu, opiniotwórcze media nie przestaną przypominać nam o tym, jakimi zwierzętami jesteśmy i że już nie ma nawet sensu starać się zaprzeczać temu faktowi ogólnego zbydlęcenia. A nieśmiałe próby oporu odbierane są jako totalne oszołomstwo.

Całkiem niedawno w tygodniuku "Wprost" natknęłam się na temat numeru : seks lunch. Przeczytałam część. Oprócz niesmaku, który się pojawił u mnie, zastanawiałam się, jaki cel przyświecał dziennikarzom, a także naczelnemu, umieszczajacym opisy z życia prywatnego pojebów, którzy cierpią na nadwyżkę gotówki. Czy popyt czytelniczy? Wątpię. A może to takie urabianie szarego Polaczka? Popatrz, chłopie, pobzykać se nastolatki, czy inne stworzenia, nic złego, wszyscy tak robią, ważne żeby ślubna się nie dowiedziała. No i kase ciułaj jak chcesz dymać.

Czekam teraz na artykuł, jak to Polki, już prawie tak świadome jak koleżanki z zachodu, własnych potrzeb seksualnych, zaspokajają sie w pracy.

Mam wrażenie, że grzęzniemy w bagnie, śmierdzącym i lepkim i wciskającym się jak miód, w każdą szczelinę.

I ja naprawdę nie wiem, ile jeszcze wytrzymam.