przypowieść sufich

…nie istnieje taki podział: po jednej stronie rzeczywistość, a po drugiej – fikcja. Jest tylko poszukiwanie prawdy, rodzaj śledztwa, tropienia kondycji ludzkiej.*

1.

W pewnym mieście żył starszy człowiek.

Żona go odumarła już dawno zostawiając jedynego syna.

Cały jego dobytek prócz małego domku na przedmieściu stanowił koń.

Znajomi przychodzili do człowieka i namawiali go, żeby go sprzedał, bo wtedy zarobi parę denarów i na jakiś czas polepszy swoje życie.

Aż pewnego dnia koń uciekł ze stajni.

– Co za niedobre wydarzenie – mówili znajomi. – Popatrz, mogłeś go sprzedać, albo zabić na mięso. To bardzo złe, co się stało.

– Ani złe, ani dobre – odpowiedział człowiek. – Za mało wiem, by móc to ocenić.

2.

A po kilku dniach koń powrócił przyprowadzając ze sobą stado dzikich koni.

Człowiek nagle był bogaty.

I znów znajomi przyszli do niego, cmokali zachwyceni i mówili:

– Inszallah, co za cudowne wydarzenie. To bardzo dobre, co się stało!

– Ani złe, ani dobre – odpowiedział człowiek. – Cóż wiem, by móc to oceniać?

3.

I zdarzyło się, że kiedy syn człowieka ujeżdżał nowego rumaka spadł, i został przez niego stratowany.

Leżał w domu, ciężko chory.

Znajomi przyszli do człowieka i zaczęli rozpaczać.

– Popatrz, gdyby twój koń nie przyprowadził tego stada, twój chłopak nadal byłby zdrowy. A tak leży chory, i kto wie, kiedy wstanie? To bardzo złe, co się stało.

– Ani złe, ani dobre – odpowiedział człowiek. – Za mało wiem, aby to ocenić.

4.

Wiosną padyszach wezwał synów znajomych do wojska. Poszli daleko, na północ, na wojnę.

Syn człowieka ciągle jeszcze leżał.

A kiedy już wstał z łóżka, i znowu dosiadł konia, z północy nadeszła wieść o wielkiej klęsce.

Wkrótce w domach znajomych zapanowała żałoba…

8.12 2025

_________________________

* Werner Herzog

rys. pixabay