"4". Rzecz o dziwnych sympatykach Marka Jurka

W tej konkretnej sprawie w pełni popieram apel Pawła T..
Nie czas na szarpanie sukna ...gdy wróg wewnętrzny czyha na najmniejsze nasze potknięcie ..

pozdrawiam

............................

"Pozwól mi Panie bym stał się narzędziem Twej sprawiedliwości"
http://andruch.blogspot.com/

Ja sobie doskonale zdaję z tego sprawę, że 51 % głosów ważnych, zawsze będzie tymi 51 procentami głosów. 

Otóż właśnie że nie. Tobie Paweł nie chodzi o 51% tylko o (49-53)% recpektive (48-54)% a to jest decydująca różnica i źródło wielu nieporozumień, ale teraz po nieco głębszym zastanowieniu myślę że problem sporu leży jeszcze gdzieś indziej. Ale o tym później.

Co do tego pierwszego: tu nie chodzi o "jakieś tam" "plus minus 2 do 3%" ale o te "plus minus 2 do 3%" które w Twoim podejściu grają rolę decydującą i całkiem przeciwną niż ma to miejsce w przypadku okolic dalekich od 51%.
Dlatego należy je tu ekstra wyeksponować.

Marginies niepewności, normalnie nie ma większego znaczenia i wyraża wyłącznie niedokładność oszacowania w pełni odpowiadając swojej nazwie. Nabiera jendak dodatkowej, co raz ważniejszej rangi w miarę zbliżania się do 50% i w przypadku 51% staje się decydującym kryterium dla zaistnienia drugiej tury. To bardzo ważna obserwacja.

Dalej:
Decydującą rolę, clou całego sporu znajduje się wg mnie w podejściu do problemu sformowanego jako pytanie: jak wielkie jest prawdopodobieństwo, że BK osiągnie 51%?

Ty Paweł zakładasz, że duże i koncentrujesz się na kontekście grupy ludzi głosujących na prawicę. W takim postępowaniu rzeczywiście rozczłonkowanie głosów JK na dodatkowych kandydatów ma takie znaczenie, jakie opisałeś - tzn. decydujące, bo co innego jest mieć 49 +/-(2 lub 3)% a co innego 44 +/-(2 lub 3)%. W pierwszym przypadku - drugiej tury nie ma i wygrywa JK. W drugim - gra przechodzi do drugiej rundy.

Po cichu zakładasz jednak takim podejściem, że my jako prawica możemy, jednocząc się, osiągnąć ponad 51%. Nawet mimo, że bardzo mi się ono podoba to nie możemy myśleć projekcjami pragnień. Tym założeniem nie doceniłeś wroga. Jest on wg mnie o wiele bardziej silniejszy niż tu po cichu - może sam nie zdając sobie sprawy - zakładasz.

To co opisujesz ma miejsce gdy prawdopodobieństwo osiągnięcia przez zjednoczoną prawicę więcej niż 50% jest duże albo b. duże, w co ja nie wierzę z wielu względów, które podałem już wcześniej i innych, które podam dalej w tekście. Jeśli tak, to przypadku sytuacja przekręca się w swoje przeciwieństwo i wtedy zaczynają nabierać znaczenia i odgrywać większą rolę zjawiska opisywane przez Kontrr_ę a decydującą rolę zaczyna odgrywać pytanie: Czy Br.Kom. może osiągnąć 51 lub więcej, czy nie?

W tym scenariuszu, o wiele większą rolę posiadają głosy ludzi którzy normalnie nie idą na wybory, czyli tych którzy głosują spontanicznie i nie należą do grupy Wś - Wyborców świadomych. To jest grupa zdyscyplinowana i na pewno idzie zawsze na wybory. Jest wierna w b. dużej części prawicy, świadoma politycznie, stabilna i liczebnie bardzo powoli przyrasta, w miarę kompromitowania się koalicji rządzącej i jej lobby, na arenie międzynarodowej, krajowej, gospodarczej, finansowej itp. oraz wymienialności pokoleń, i wzrostu świadomości sytuacji w jakiej się znajdujemy, np roli finansów państwowych dla przyszłości, znaczenia strtegicznych sektorów państwa itd.

Tu muszę niestety zrobić małą dygresję, która wyjaśnia całość w nieco inny może lepszy sposób:

Wg pani socjolog B. Fedyszak-Radziejowskiej zaledwie 30% Polskiego społeczeństwa interesuje się w jakikolwiek sposób polityką. Reszta idze na wybroy spontanicznie lub wcale.

Te 30% nazwijmy wyborcą świadomym (=Wś). Wś na pewno idzie na wybory. Ciekawe jest jego zachowanie wyborcze: w dużej części głosuje strategicznie (wyborca strategiczny = WStg), na kandydata silnijeszego czyli na skuteczniejszą w skutkach kandydaturę najbliżej reprezentującą interes tego wyborcy, tu: albo na Bronka albo na Jarosława, bo reszta jest za słaba. Mniejsza część to wyborca ideowy (=WI), który głosuje niezależnie od realnych szans zawsze na swojego kandydata. Stostunek jednej do drugiej z tego co wiem jest ok 90% do 10%. Czyli z tych 30% Wś ok 27% to WStrg a 3% to WI.

My tutaj na Niepoprawnych to Wś. Jaka część to WStrg a jaka to WI to też chętnie bym się dowiedział, ale przypuszczam że stostunek jest dokładnie taki sam albo jeszcze więskszy na kożyść WStrg_o. W tym kontekście cały ten nasz spór nie ma większego znaczenia z dwóch powodów: a) bo jest nas wszystkich razem ok jakiś ułamek z 30% i wszyscy głowsować będziemy na prawicę, i powód drugi o wiele ważniejszy b) kandydatów jest więcej niż 2. Kilku po prawicy kilku po lewicy.

W tej sytuacji, przy tylu kandydantach - i właśnie tego kontekstu nie bierzesz wystarczająco pod uwagę, wg mnie - prawdopodobieństwo że 51% będzie głosowałao na Bronka K, a 49% na JK, JKM, MJ, KM, i kolejnych kilku posów z lewicy - jest bardzo niewielka. Z tego właśńie powodu podejście Kontrr_sty lepiej opisuje rzeczywistość i dodkowe, tu jeszcze w ogóle nie oposane zjawiska wyborcze, co to o niektórych wspomina w sowim tekście Kontrr_a. Tak na przykład - im więcej kandydatów na prezydenta - tym więcej ludzi czuje że może wybrać kogoś kto bardziej mu odpowiada i idzie na wybory w przyadku kiedy gdyby ich kandydat nie staną do wyborów, w ogóle by nie poszła na znak protestu deficytu demokracji, bo poczuła by się niereprezentowana przez żednego z niewielkiej ilości kandydatów.

Im więcej kandydatów o różnych poglądach i im więcej Wyborcy Ideowego tym więcej z nich pójdzie na wybory i przez to wagą głosów innych grup spadnie.

Takich zjawiks jest więcej, i inaczej reagują na większą ilość kandydatów grupy Wś, inaczej grupa ludzi która przychodzi spontanicznie na wybory np pod namową osób trzecich, mediów itd. (Wyborca sontaniczny=WSptn), a innaczej jeszce wyborca zawiedzony polityką bojkotujący wybory lub całkowicie nie interesujący się ani polityką, ani wyborami, ani niczym związanym z tymi dowma czyli taki sobie niewyborca, antywyborca, lub wyborca bierny, passywny. Wszyscy oni z różnych powodów nie idą na wybory, co przy więszej ilości kandydatów się zmienia i może decydująco wpłynąć na wynik wyorczy pierwszej tury.

Ogólnie - im więcej kandydatów tym mniejsze pradopodobieństwo że jednen z nich dostanie 51%
I o to wg chodziło Kontrr_ście. Jeśli tak - to wtedy rzeczywiście nie ma już znaczenia czy wszyscy oddamy głos na kogo chcemy i JK dostanie np 44% +/-(2 lub4)% czy nie.

Już samo sfromuowanie "49% +/-(2 lub4)%)" więcej zawiera niż wyjaśnia, zwłaszcze w kontekście budowania nastawienia że już w pierwszej turze główna wojana będzie się toczyć między wyłącznie między Bronekiem a Kaczyńskim i wyraża przekonanie że BK ma bardzo duże szanse, że środowiska Lewicowe, liberalne się połączą i będą przekonywać wahających się wyborców jedynie do B.K.. Zakłada, że ponad 50% oddających głos będzie głosowało strategicznie!!!

Dużo ważniejsze dlatego w tym rozszerzonym kontekście jest rzeczywiście - i tu Kontrrewolucjonista ma dużą rację - aby w pierwszej turze:

a) był jak najwięszy wybór kandydatów we wszystkich obozach politycznych: na prawicy, w centrum, a szczególnie dużo, ba jak najwięcej było kandydatów na lewicy, tak aby głosy podzielić na tak wielu że żaden nie będzie mógł przekroczyć w ten sposób 50%!!! a o to rozumiem m.in właśnie chodziło Kontrrewolucjoniście.

b)jak najwięcej ludzi głosowałao na sowjego ulubionego kandydata - i znowu ponieważ jest ich tak wielu i każdy ma sowich zwolenników, to spada możliwość że jeden z nich np BK dostanie 51% !!!

c) było jak najwięcej kandydatów - bo wtedy wzrasta frekwencja, a z nią udział wyborcy spontanicznego w wyborach który nie keruje się strategią ale nastrojami - dlatego o nie należy dbać i urządzać różnorodne heppeningi wyborcze i do takich namawiać także sowich przeciwników rozpraszając głosy ich elektoratu na wielu kandydató. W tym kontekście opłaca się nawe wychwalać słabszego z dwuch lub więcej przeciwniaka aby dlatego osłabić siniejszgo i na 100% nikt w pierwszej turze nie przekroczył 50%!

d) zrobić wszystko aby obniżyć ilość głosujących na jednego kandydatea na każdej scenie.

Ok - to jeśli chodzi o pierwszą turę, ale i tu trzeba uważać, aby nie przedobrzyć !!! - bo kampanie z piwerwszej tury mogą wypłynąć także na wyniki w drugiej. Czyli terzeba tak wpływać na wyobraźnię zbiorową poszczególnych grup wyborczych aby wpływ te części kampanii wyborczej które strategicznie były korzystne w dla pierwszej tury a niekorzystnie mogą się odbić w drugiej, odpowiednio szybko w pamięci grup do których były adresowane wybalakły lub zostały całkowicie zapomniane. Dlatego z tym zachwalaniem kandydatów z lewicy - można sobie darować bo w drugiej turze przynieść by mogło za daleko idące niekorzystne efekty! Wyborca spontaniczny mógłby przez takie zbytnie zachwalanie przeciwnika nagle nabrać liberalnego lub lewicowego profilu i w drugiej turze się nim kierować szukająć który z tym razem jedynie dwóch kandydatów bardziej do tego profilu pasuje.

Z innej storny także - zbyt wielu kandydatów na prawicy kórzy są skłóceni i nie potrafią grać do jednej bramki to główna słabość prawicy w pogównaniu do lewicy i liberłów. Ci ostani nierzadko organizują wspólną inscenizację medialną i polityczną, w której każdy gra swoją rolę, i przy mediach lewicowo liberalnych łatwo ogrywają prawicę. Lewica i liberałowie nie raz grają jako team do tej semaej bramiki. Zacytuję z RM "urządzają koncert, w którym wszyscy śpiewają różnymi głosami wciąż jedną i tę samą melodię"

Dokładnie tego bym życzył prawicy - jedności w różnorodności. Wspólnej koncertowej akcji rozpisanej na role grane przez różnych kandydatów. Akcji, w której wszyscy różnorodni - a jakże !!! - kandydaci grają wspólną melodię na swim własnym instrumencie. Mamy tu wszystkie wymagane elementy: jest różnorodność osobowości i tematów, ale brakóje wspólnej melodiii i mediów. Ale dobry fachowiec od politycznego mrketingu nrracyjnego potrafi zmusić nawet neiprzyjazne mu media aby działały dla jego strategii.

Gorsza sprawa że elektorat prawicowy jest całkiem inny inż lewicowy. Jest on przede wszystkim o wiele bardziej świadomy politycznie przez to bardziej zróżnicowany i mniej liczny. Nie ma aż tylu wyborców, którzy potencjalnie potrafili by przeniknąć w któtkim czasie szerokie konteksty polityczne prawicy i zasilili jej szeregi. Budowa takiego elektoratu wynaga lat i odpowiedniego systemu edukacji, a ten jest w rękach raz liberałów, lewicowców innym razem demokratów respktve: mieszanki tych grup.Pozostanie nań czekać latami - może krócej dzięki Rydzykowi, Braunowi, Gargas, itp. czy Niepoprawnym.

Prawicowy światopogląd wymaga od swojego wyborcy znacząco więcej wysiłku. Im więcej wymaga tym mniej liczny wyborca, bardziej zindywidualizowany. Wysoka indywidualizacja dodatkowo pociąga za sobą podobnie wyskoką - liderów i stoi przeszkodą w jednoczeniu prawicy.

Duża świadomość polityczna stoi niejako na drodze do takiej jedonści jakiej jaką osiągają środowiska lewicowe. Tu trzeba innych metod. Może jedonczenie na zasadzie dialogu - ale ten jest utrudniany i blokowany np medialnie oras systemowo-ekonomicznie: w końcu trzeba mieć zabezpieczone schronienie nad głową i coś w żołądku aby edukować się i rozumieć szrzej świat - co jest podstawą dla prawicowca. A po drodze czychają jeszcze półapki kosumizmu, egoizmu, kariara itp.

Wymagając tak wiele od swoich adeptów środowiska prawicowe mają problem, nie może urosnąć w siłę tak same z siebie, tj nie mogą w tak któtkim czasie. Tym czasem rozkrada się Polskę. Tym gorzej gdy wymagają od innych więcej niż od siebie.

W sytuacji gdy każdy ma swoje własne lekarstwo na Polskę i jest przekonany o własnej wyższości i nie wymaga od sibie ustępstw w kierunku innych, sprawa się komplikuje. Nie można dyskutować gdy pali się dom. Dlatego jestem za jednością - na początku nie ważne "jaką", to musi na długo poczekać, aż powstaną liczne młode szeregi. Już ten cel sam w soebie jest b. trudny. Jedność która, rzeczywiście, może utrudnić Kontrrewolucjonisto pierwszą turę - ale tu liczę na rozbicie obozu przeciwnego - ale jest niewspółmiernie ważniejsza w drugiej. Tu widzę nadciągającą katastrofę !!!

Najlepiej byłoby jednoczyć go na miesiące przed wyborami, i rozbudowywać bazę.Do póki ta jest nieliczna wg mnie należy działać podobnie jak lewica: budować iluzję wielu przywódców, partii, ugrupowań, liderów, grać na różnych strunach melodkię której przesłanie zostaje przykryte medialną zasłoną i organizacyjnym płaszczem w koncercie na wiele głosów.

To tyle. Życzę głębokich przemyśleń.