Czar leminżego pędu

Dla mnie jest to sytuacja naturalna w obecnej rzeczywistości.

Gdy świat kreowany jest przez mit demokracji, dyktatorów mody, specjalistów od wizerunku i dyktat wysokiej oglądalności wszystko, co trudniejsze, mądrzejsze, wysublimowane i elitarne musi przegrać z tym wszystkim, co łatwiejsze, głupsze, prostsze i masowe.

*

To naturalna kolej rzeczy. Logika w czystej postaci.

 

Nie chcę przypominać po raz tysięczny, że główną zasadą dzisiejszej „demokracji” jest jej idiotyczna egalitarność powodująca, iż decyzja nie zależy od jakości ale od ilości. Do czasów demokracji tego typu tak jak dzisiaj głupcy, prostacy i członkowie klubu poszukiwaczy łatwości byli w przewadze liczebnej. Jednak nie stwarzało to zazwyczaj zagrożenia cywilizacyjnego, bo to ci mniej liczni lecz bardziej zaradni, mądrzejsi i szlachetniejsi dzierżyli ster władzy, wiedli prym i dbali o tą całą resztę. Tzw „Demokracja” to odmieniła powodując zachwianie odwiecznego porządku otwierając furtkę dla kreatorów nastrojów i utalentowanych manipulatorów społecznych najgorszego rodzaju (vide: Hitler). Gdy ustrój ten został wyposażony w masmedia świat kompletnie stanął na głowie.

*

Media typu radio, telewizja, Internet są, bowiem szybkie i obrazkowe (nawet radio posługuje się obrazami dźwiękowymi) absolutnie powszechne, lekkie do odbioru i niedające czasu na refleksję. Nie jest to żaden zarzut, zwyczajna kolej rzeczy. Jeżeli mediom, bowiem na czymś zależy to dokładnie na tym, na czym politykom w ustroju demokratycznym: przyciągnąć uwagę, skupić wokół siebie i dotrzeć do jak największej ilości odbiorców. A że najwięcej odbiorców jest prostych, leniwych umysłowo, szukających lekkiego życia i lubiących się czuć dobrze w otoczeniu to głównie emitowane są przekazy nieskomplikowane, obrazkowe, milusie i kreujące różne mody, tworzące w prosty sposób poczucie wspólnoty i poprawiające samopoczucie niemal bez wysiłku. Dlatego Nowocześni Politycy podają sobie chętnie ręce z Nowoczesnymi Mediami i wspieraja sie na wzajem. I tylko staromodny Lech Kaczyński tego nie rozumie, postepuje inaczej, robi swoje, w sposób dziwny, trudny i jakiś taki niezrozumiały, zamiast po prostu mieć styl i uśmiech Kalisza, wygląd i czar Kwaśniewskiego, wizerunek Wałęsy i przebojowość Chlebowskiego.

*

I jest to reakcja tłuszczy zrozumiała, w dzisiejszym kolorowym światku gdzie passe jest przekaz merytoryczny, zmuszający do pokombinowania oraz oparty na argumentach, wymagających od odbiorcy wiedzy, dociekliwości i przygotowania intelektualnego.

*

Zwłaszcza, że na biesiadach i imprach rodzinnych tzw. własne zdanie jest tylko źródłem problemów, gdyż musi się wiązać z umiejętnością jego obrony, zacięciem do dyskusji i gotowością do serii starć z przeważającymi siłami większości (statystyka tutaj, bowiem też jest nieubłagana). I po co to, gdy chcemy się tylko bawić? O wiele łatwiej i bezpieczniej jest wypowiadać zdanie powszechnie przyjęte, bo emitowane przez TV, ponarzekać i popsioczyć w uznany sposób, pokomentować taniec Pochanke (każdy powinien wiedzieć, kim ona jest) i przez to pić z uśmiechem na twarzy, mieć poczucie wspólnoty z współbiesiadnikami, nie wywyższać się, ale też nie odstawać, mieć opinię swojego chłopa, osoby nowoczesnej i tolerancyjnej. No, Europejczyka po prostu.

*

A jak wiadomo, żaden prawdziwy Europejczyk nie będzie popierał Kaczora. Sto razy łatwiej mu zaakceptować uśmiechniętego, miłego, profesjonalnego, poczciwego, dobrego, wysokiego, wykształconego, młodego, nowoczesnego, lubianego, profesjonalnego, poliglotę i światowca Tuska. Bo to właśnie obok Donalda (nawet imię nie zaściankowe) większość by chętnie usiadła na imieninach u cioci.

*

I to wystarczy. Żadne inne względy dziś w quasipolityce nie mają znaczenia. To, co modne, powszechne, radosne i bez tego przesadyzmu - w stylu mądrali lub katoli hipokrytów (no, bo innych nie ma przecież) -  MUSI doprowadzić naszą europejską rodzinę do celu. I to gdziekolwiek ten cel jest. Ważne żeby radośnie, tanecznie, tęczowo, grupowo i postępowo.

* 

Co?! Ktoś mówi, że Cel jest na skraju przepaści??

*

Łe tam. Napijmy się i zaśpiewajmy jak ONI (ach, jak oni śpiewają).

*

Koniec