Wieniec

Co najmniej od czasów rozbiorów policjant stał się przedmiotem mniej lub bardziej niewybrednych dowcipów. Szczytem krytyki, jakiej nieoficjalnie społeczeństwo nie szczędziło „stróżom prawa” była słynna jeszcze w latach 1970-tych zagadka:

-Jak się nazywa podstawowa jednostka inteligencji?

- Cjant.

- A jednostka 1000 razy mniejsza?

- Milicjant.

Młodszym przypominam, że w PRL-u policja nosiła ciut inną nazwę.

Warto o tym pamiętać, gdy zupełnie na poważnie do polskiego Sejmu wniesiony jest wniosek o pozbawienie immunitetu Jarosława Kaczyńskiego w związku z rzekomym zniszczeniem mienia na szkodę Zbigniewa Komosy.

To „zniszczenie” miało polegać na usunięciu obraźliwej dla Polaków tabliczki zawierającej kłamstwa Putina umieszczonej na tandetnym wieńcu.

Przypominam, że nie tak dawno za umieszczenie kartki papieru z symbolami swastyki oraz sierpa i młota połączonymi znakiem „=” katowiczanin Adam Słomka był ciągany przed sądy za „znieważenie pomnika”, choć ów był postawiony nielegalnie w miejscu, gdzie przed wojną znajdował się Grób Nieznanego Powstańca Śląskiego i był symbolem podległości PRL-u Sowietom. Ba, uczynił to, gdyż ówczesny prezydent Katowic Piotr Uszok bał się zrealizowania uchwały Rady Miejskiej wzywającej do usunięcia tego hańbiącego obelisku, bo Putin mógłby się gniewać. ;)

Tymczasem nazywanie śp. Prezydenta mordercą jest zdaniem sądów dopuszczalne i Komosa może sobie składać wieńce z tabliczkami takimi, jakie zachce.

No, chyba żeby mu odbiło, i zamieścił napis Tusk jest głupi czy coś w tym stylu. Wtedy zapewne byłby ukarany z całą surowością… nie za ujawnienie tajemnicy państwowej, jak sądzą niektórzy, ale za zbezczeszczenie pomnika.

Ale zamiast przeciwstawić się putinowskiemu kłamstwu (PO)wolne me(r)dia od lat głoszą, że chuligan Kaczyński niszczy cudze mienie. Popatrzmy zatem na wieniec z punktu widzenia prawa cywilnego.

Jest z całą pewnością rzeczą ruchomą, posiadającą swoją wartość. Co prawda nie wiemy, czy Komosa za każdym razem kupował go za swoje pieniądze (w co wątpię), czy też dostawał go od kogoś innego, ale z całą pewnością był jego posiadaczem samoistnym.

A teraz odpowiedzmy sobie na podstawowe dla naszych rozważań pytanie:

Co robi się z wieńcem składanym pod pomnikiem, tablicą pamiątkową czy też na czyimś grobie?

Otóż... składa się go. Normalnym zachowaniem (niedostępnym prowokatorowi Komosie) jest towarzysząca temu aktowi chwila zadumy, czasem modlitwy, wysłuchanie przemówień etc.

Potem zaś spokojny powrót do domu. Oczywiście już bez wieńca oraz jakiejkolwiek troski o to, co dziać się z nim będzie za kilka, kilkanaście dni, gdy gałązki świerkowe wyschną i zaczną tracić igliwie.

Uprzątnięcie pozostałości wieńca obciąża w całości osoby sprawujące pieczą nad pomnikiem czy też grobem.

Nie wiem, jak Wy, ale ja się nie spotkałem z inną sytuacją.

Co to oznacza na gruncie prawa cywilnego?

Otóż w momencie złożenia wieńca staje się on mieniem porzuconym (art. 180 Kodeksu cywilnego).

Porzucenie (derelictio) jest techniczną i jednostronną (nieskierowaną do konkretnego adresata) czynnością prawną o charakterze rozporządzającym.

Porzucenie w rozumieniu art. 180 KC oznacza wyzbycie się posiadania rzeczy, ale dla wyzbycia się własności potrzebny jest jeszcze – według normy wynikającej z tego przepisu – zamiar wyzbycia się własności. O nim z reguły świadczą konkludentne fakty. Zamiar wyzbycia się własności danej rzeczy ruchomej może zostać wprost ujawniony przez jej właściciela albo wynikać z jego zachowania się na tle okoliczności, w jakich rzecz została porzucona, np. wiązanka kwiatów lub wieniec pozostawione na czyimś grobie bądź też pod pomnikiem upamiętniającym jakieś wydarzenie. Wola wyzbycia się własności rzeczy może zostać wyrażona przez każde zachowanie się dotychczasowego właściciela, które ujawnia jego wolę w sposób dostateczny, w tym także poprzez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (art. 60 KC).

Gdybyśmy przyjęli inne rozwiązanie, np. uznając, że wiązanka kwiatów czy też wieniec stanowią własność osoby, która je złożyła, wówczas mielibyśmy do czynienia z prawdziwym galimatiasem prawnym. Bo skoro wieniec czy wiązanka stanowi cudzą własność to nawet w przypadku całkowitego ich zwiędnięcia na usunięcie (czyt.: wyrzucenie do śmietnika) potrzebna byłaby zgoda właściciela. To samo dotyczyłoby również zniczy.

Gdyby się uprzeć przy takim rozumowaniu to dwa, góra trzy tygodnie po Wszystkich Świętych prokuratura powinna być zalana kilkoma co najmniej milionami doniesień o przestępstwie.

Tak się jednak nie dzieje.

Nie słyszałem również o tym, by jakikolwiek właściciel grobu zwracał się do osób, które oddały hołd zmarłemu, by usunęły swoje kwiaty (bo już zwiędły), czy też swoje wypalone znicze!

Ale w przypadku wieńca Komosy prawo własności najwyraźniej trwa nieprzerwanie. ;)

Ba, nie tylko w tym przypadku. Bodaj podczas poprzedniej miesięcznicy jakiś policjant uświadamiał dziennikarza TV REPUBLIKA, że usunięcie kartki papieru z obraźliwym napisem, przyklejonej byle jak do Pomnika, stanowi…. wykroczenie!!!

Zacząłem od „cjantów”, więc też na nich skończę. W połowie dekady lat 1980-tych miałem praktykę studencką w lokalnej prokuraturze. I tam zaskoczono mnie kolejnym kawałem:

- Ile znasz dowcipów o milicjantach?

- Zaraz… Chwilę się zastanowię…

- Ani jednego! To wszystko prawda!

Najwyraźniej rację mieli starożytni mawiając nihil novi sub sole.

10.12 2024

fot. Kancelaria Premiera