Rafał Zaorski zarobił 10 mln dolarów na spekulacji

Złodziej - mówi o spekulancie giełdowym Krzysztof Karoń, znamy propagator wiedzy społecznej, poszukiwacz prawdy i naprawdę mądry człowiek. 

Ale Rafał Zaorski to też jest bardzo mądry człowiek z bardzo dużą wiedzą. 10 mln dolarów, ponad 40 mln złotych – zarobił mniej więcej w jeden miesiąc. Kilka milionów zarobił, jak twierdzi, na wojnie na Ukrainie. Jego łączny majątek to już prawie 100 mln zł. Na Złotej 44 kupił apartament za 23 mln zł. Podobno najdroższy w Polsce.

Czy Krzysztof Karoń ma rację nazywając traderów/spekulantów giełdowych, których nie interesuje długofalowa inwestycja w firmy, złodziejami?

Krzysztof Karoń słusznie jest piewcą pracy tzn. tego, aby ludzie zarabiali poprzez tworzenie określonych dóbr potrzebnych dla innych.

Jest jednak pewien problem. Otóż dlaczego ludzie nie mogą żyć z zysków? Janusz Lewandowski, niesławny minister przekształceń własnościowych powiedział na początku lat 90-tych, że Polacy mają żyć z pracy. Według wielu interpretacji oznaczało to, że Polacy nie mogą żyć z zysków, mieć większego majątku, być rentierami, a być tylko robolami dla innych, głównie firm zagranicznych.

Traderzy grają na spadkach, wzrostach, w nosie mają dobro firm, których akcjami handlują... Problem jest tylko taki, że to jest legalne. Czy legalna działalność to kradzież?

Granie na giełdzie to odmian hazardu. Czy hazard to kradzież? Czy tworzenie skomplikowanego prawa w interesie wielu lobby, co tworzy horrendalne utrudnienia w życiu zwykłych ludzi oraz małych i średnich firm, nie jest kradzieżą?

Czy drogie usługi medyczne, sporo kosztująca 15 minutowa wizyta u lekarza takową kradzieżą nie jest? Tu stawką jest ludzkie życie, a drogą opiekę medyczną można traktować jako działalność złodziejską, a medyków traktować jak przestępców, którzy z chorych tworzą w istocie zakładników: nie zapłacisz, to umrzesz.

Popatrzmy na to z innej strony. Spekulanci giełdowi zarabiają na krzywdach innych, tzn. zarabiają wówczas, gdy inni ponoszą stratę. Bankruci to takie same cwaniaki jak oni, tylko mający mniej talentu i doświadczenia. W niektórych wypowiedziach Rafała Zaorskiego słuchać coś mniej więcej, że „wydutka” innych.

Problem jest tylko taki, że jak już pisałem, działalność spekulacyjna jest legalna, i jak przekonać traderów-spekulantów, by dobrowolnie szli do ciężkiej, czasem fizycznej pracy, i by zrezygnowali z dużych zysków, jakie przynosi im spekulacja giełdowa?

Czy można oczekiwać, że Rafał Zaorski i inni spekulanci giełdowi powiedzą: - tak, w imię większych i szczytnych idei, oddam wszystkie swoje pieniądze, a sam pójdę do ciężkiej pracy w zakładach drobiarskich patroszyć kurczaki, kaczki i indyki.

No właśnie, jest coś takiego, jak ambicja.

Niektórzy święci dziękują Bogu za swoje cierpienie. Ale cały rozwój cywilizacji ludzkiej wynika z chęci ułatwienia sobie życia i unikania tego cierpienia. Działalność pełna poświęcenia dla innych jest piękna, ale bywa niepraktyczna, bo wdzięczność, to bardzo rzadka sprawa.

Na początku pandemii jedynie Witold Gadowski nazwał kasjerki w sklepach, pracowników usług komunalnych, kierowców autobusów, pielęgniarki „cichymi bohaterami codzienności”. O tym, jak ważna jest praca hydraulików mówi Jordan Peterson.

Wieki pańszczyzny nauczyły Polaków, że ciężka praca nie ma szacunku, że warto dawać łapówki, aby wygrywać przetargi, i korzystać ze swoich znajomości, by lokować dzieci do pracy w urzędach. Krzysztof Karoń też chwalił się w Realu24, że od swojej książki „Historia antykultury” zapłacił ponad 100 000 zł podatku. Bo lepiej pisać książki, występować w cotygodniowym programie, owszem, mówić mądre i wartościowe rzeczy, niż pracować w kopalni.

Dlatego też pretensje do traderów, których osobiście uważam za cwaniaków i mało sympatycznych ludzi, są jak pretensje do garbatych, że mają dzieci proste. Życie jest brutalne, idee są piękne, ale często mało praktyczne.