Daj Boże, żeby to była fałszywka!

 Ktoś, kto pokpiwa sobie z wszędobylskich panikarzy wietrzących dookoła siebie agentów, powinien sięgnąć po opasłe tomisko autorstwa Piotra Kołakowskiego: „Sowieckie służby bezpieczeństwa i wywiadu na ziemiach polskich”

 Nie łudźmy się już dłużej! Agenci są wokół nas! Te, niestrawione przez niepodległą demokrację resztki  „Kominternu”, wgryzły się mocno w naszą rzeczywistość i skutecznie okiełznały rozzuchwalone wolnością społeczeństwo.

 Przykłady efektywności tych działań odczuwamy codziennie. Na każdej płaszczyźnie życia zauważamy wpływ anonimowych sił, których intencji nikt z nas nie jest w stanie ani rozpoznać, ani im zapobiec.

Bezradnie wyczekujemy naprawy tego stanu rzeczy, albo choćby zauważalnego zwrotu w kierunku powstrzymania niepokojących procesów.

Jak działał „Trust” wie każdy, kto interesuje się historią. Nie każdy jednak wie, że ten sprawdzony przez sowiecki wywiad sposób obezwładniania przeciwnika, stał się wzorcowym modelem dla wielu tajnych organizacji. Korzysta się z niego do tej pory, bo jest wyjątkowo skuteczny.

 Mam tu przed sobą „dokument”, który jako żywo przypomina wytyczne zawarte w instrukcjach „Trustu”. Jest to fragment Uchwały OUN z 1990 roku. Tak. Nie pomyliłam się: z 1990 roku!

 FRAGMENTY UCHWAŁY KRAJOWEGO PROWIDU ORGANIZACJI UKRAIŃSKICH NACJONALISTÓW (OUN) podjętej  22.VI.1990.

 Gdyby słowa tego szczególnego manifestu dotyczyły grupy jakichś wyłysiałych ze starości nazistowskich niedobitków w dalekiej Kanadzie, rzecz nie byłaby warta nawet wzmianki, ale nie!

W Uchwale stoi wyraźnie:

"...Sprawy polskie:
1. na Ukrainie, ze szczególnym uwzględnieniem terenów Ukrainy Zachodniej;
2. w diasporze;
3. w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem Ukrainy Zacurzońskiej.
1. Popieramy gorąco wysiłki wyzwoleńcze narodów bałtyckich, Litwy, Łotwy i Estonii, popieramy wysiłki wyzwoleńcze Mołdawian, Gruzinów i Ormian. Solidaryzujemy się z walką o wolność bratniego narodu białoruskiego, pamiętając jednocześnie, że wywodzi się on z naszego ukraińskiego gniazda - Kijowskiej Rusi i do tego gniazda w przyszłości powinien wrócić..."

Jak czas pokazał, wszystkie te dyrektywy wprowadzono w życie. W Polsce nawet TV Biełsat stworzono, by nieść słowa pokrzepienia białoruskim opozycjonistom, przyduszonym ciężkim buciorem ruskiego Łukaszenki.

Zastępy nacjonalistycznej młodzieży białoruskiej i ukraińskiej, zrzeszonej wokół banderowskich ideałów, wspólnie walczyły w górach Kaukazu. Tam wsławił się w boju Saszko Biełyj.

 O zaangażowaniu naszych rodaków w wyzwoleńcze działania sąsiadów, można pisać tomy.

W zapisach Uchwały, stosunek do Polaków żyjących na Ukrainie jest co najmniej bulwersujący, zważywszy, jakimi prawami została obdarowana w Polsce mniejszość ukraińska:

„...Z postkomunistyczną Polską należy utrzymywać stosunki przyjazne i na zasadach wzajemności. Aby nie drażnić Polaków i rządu należy przyznać im na Ukrainie pewne uprawnienia w zakresie wiary, kultury i szkolnictwa, bacząc równocześnie, aby te koncesje nie poszły zbyt daleko. Wykluczyć organizowanie się Polaków pod względem politycznym. Przede wszystkim należy narzucić Polakom nasz punkt widzenia na historię i na stosunki ukraińsko-polskie. Nie dopuścić do głoszenia, że Lwów, Tarnopol, Stanisławów, Krzemieniec i in. kiedykolwiek odgrywały rolę polskich ośrodków kultury. Zawsze były to ośrodki kultury ukraińskiej. Polacy nie odgrywali w nich najmniejszej roli, a to, co o nich głosi się dzisiaj, zaliczyć należy do polskiej szowinistycznej propagandy.
Młodzież polską wciągać do patriotycznych akcji związanych z rocznicami patriotycznymi - w tym związanymi ze sławnymi dziejami UPA. Pozwoli to nie tylko zachwiać wiarę w polską propagandę państwową, ale także doprowadzić do rychłej ukrainizacji polskiej młodzieży zrażonej kłamstwami polskiej propagandy odnośnie UPA…”

 Zapewne też, w celu odrodzenia się polskiej kultury na Ukrainnych Kresach, wyraźnie wyznaczono granice „wolności” dla polskiej diaspory:

„… Sporządzać i systematycznie uzupełniać spisy Polaków mieszkających na Ukrainie a przede wszystkim na Ukrainie Zachodniej. Spisy te oraz adres) służyć będą sprawie Ścisłej kontroli ich poczynań. Znając historię i zdolności konspiracyjne Polaków nie można wykluczyć, że w przyszłości zecha konspirować przeciwko samostijnej Ukrainie. Nie można też wykluczyć, że znajdą się w Polsce siły rewizjonistyczne, które zechcą odebrać Ukraińcom Lwów. Pomocnymi w tym mogą być właśnie konspirujący Polacy. Dlatego w najbliższej przyszłości, gdy Ukraina pozbędzie się swoich własnych komunistów, ujawniani Polacy powinni złożyć przysięgę lojalności i wierność samostijnej Ukrainie. To samo uczynić winni polscy księża, zakonnicy i zakonnice.Nie utrudniać Polakom wyjazdów do Polski na pobyt stały, lecz je ułatwiać. Pamiętajmy, że odwiecznym celem Ukraińców i naczelnym OUN była depolonizacja ziem zasiedlonych od kilku pokoleń przez Polaków. Ułatwiając maksymalnie wyjazdy do Polski, należy równocześnie ułatwiać im czasowe kontakty z krewnymi i znajomymi w Polsce…”.

Sprawa Rzezi Wołyńskiej miała być zagłuszona negatywnym wydźwiękiem operacji „Wisła”, a sama UPA, porównywana do naszej Armii Krajowej, której sława dawno przekroczyła granice Polski. Takie „utożsamianie” miało zagwarantować doskonały mandat jakościowy.

„... Wszelkimi siłami dążyć do tego, żeby w różnych naszych kontaktach z Polakami strona polska przyznawała iż były to przykłady palenia wsi ukraińskich i mordowania Ukraińców przez AK, wykazywać podobieństwo między UPA i AK, podkreślając wyższość pod każdym względem UPA nad AK. Wymuszać na Polakach przyznawanie się do antyukraińskich akcji, potępienia przez nich samych pacyfikacji i rewindykacji przed wojną i haniebnej operacji Wisła po wojnie. Wszystkie te akcje przyniosły wiele cierpień i krwi narodowi ukraińskiemu. Podkreślać to w komunikatach, które koniecznie muszą być publikowane w językach obcych, zwłaszcza w angielskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim…”.

 Sprawa pretensji terytorialnych również nie została pominięta w tym wiekopomnym dziele. Każdy, kto dzisiaj zasłuchany w słowa Jarosza oddycha uspokojony, powinien wiedzieć, jakim wytycznym ma podporządkować się ten człowiek, by trzymać się wytyczonej przez organizację drogi.

„…Zmierzać do tego, aby miarodajne czynniki polskie na emigracji zrzekły się wszelkich zamiarów i myśli rewindykacji względem Ukrainy a sprawę Ukrainy Zacurzońskiej (Zasanie, Chełmszczyzna, Podlasie i Łemkowszczyzna) pozostawić otwartą, sugerując, że zostanie ona załatwiona z korzyścią dla obu stron przez narodowe rządy w pełni suwerennych państw samostijnej Ukrainy i postkomunistycznej Polski. Na takim stanowisku stoi już obecnie Konfederacja Polski Niepodległej. Tę organizację i jej ludzi należy wspierać. W takim też duchu należy urabiać polską opinię publiczną na obczyźnie, za pośrednictwem polskich organizacji i będących w polskich rękach środków informacji. W tym celu należy przenikać do polskich organizacji tam, gdzie jest to możliwe i lansować nasz punkt widzenia cierpliwie ale uparcie, zyskiwać zwolenników wśród Polaków, a tam, gdzie to najbardziej celowe, nie żałować środków z Funduszu Wyzwolenia Ukrainy. Kupować audycje w polskim radiu oraz miejsca w polskich gazetach. Wchodzić do polskich zespołów redakcyjnych. Dyskusje prowadzić w duchu heroizmu UPA i nie kwestionowanej ukraińskości Ukrainy Zacurzońskiej ze stolicą w książęcym grodzie Przemyślu. ..”

 To, co dzieje się dzisiaj na Ukrainie,  nie pozostaje bez wpływu na los Polski. Z każdym dniem rośnie zagrożenie dla naszego kraju ze strony Federacji Rosyjskiej. Jako czołowy sojusznik Ukrainy, Polska  staje się wrogiem numer dwa. Jako „zaplecze” Ukraińców, trafiliśmy na tę samą tarczę strzelniczą. Podobnie jak oni, tak  i my znaleźliśmy się na celowniku.  Los Ukrainy, czy tego chcemy czy nie, stać się może również naszym losem.

  Jak do tego doszło? Okazuje się, że w Uchwale, dwadzieścia cztery lata temu, przewidziano taki stan rzeczy.

„…Ukrainie potrzebna jako sojusznik do rozbicia ZSRR. W tym celu należy popierać w Polsce wszystkimi siłami wszystko co ma posmak antyrosyjski. Katyń, wywózki na Sybir, zbrodnie NKWD i UB. Taki stan rzeczy odwraca uwagę Polaków od UPA, która polscy komuniści przedstawili narodowi polskiemu kłamliwie nie jako zbrojny ruch narodowo-wyzwoleńczy, lecz jako bandy. Podkreślać z całą mocą, ze pełne wyzwolenie Polski nie jest możliwe bez samostijnej Ukrainy (vide Michnik). Oznacza to pełne zaufanie Polaków do antymoskiewskiej polityki Ukraińców, pozwoli na ich zupełny bezkrytycyzm i na pełne ich zaangażowanie po naszej stronie. Zaangażowanie to ma pomóc do umocnienia pozycji Ukrainy i osłabienia Polski, co pozwoli w przyszłości podporządkować państwo polskie ukraińskim interesom narodowym. ..”.

 Przyznam szczerze, że z mieszanymi uczuciami potraktowałam ten tekst i gdyby nie to, co  dzieje się na wschodzie Ukrainy, zapewne zignorowałabym go, pozostawiając bez komentarza.

Czy jest autentyczny? Autor strony z której skopiowałam fragmenty Uchwały daje jasno do zrozumienia, że dokument jest prawdziwy.

"Powyższy tekst po przetłumaczeniu Agencja Konsularna RP we Lwowie, pismem z dnia 20 marca 1991 r. przesłała do Komisji Sejmowej d/s Polski w Warszawie, do Ministerstwa Spraw Zagranicznych dept. Prasy i Informacji w Warszawie, do Instytutu Historii PAN w Warszawie i kilku innych miejsc. Poza tym materiał został wydrukowany dnia 12-14 kwietnia 1991 r. w gazecie "Polska Zbrojna", organie Ministerstwa Obrony Narodowej ." 
 

Z tym większym niepokojem przyjmuję kolejne wytyczne podawane przez organizację OUN:

„…. Przeciwstawiać się wszelkiemu zbliżeniu Polaków i Rosjan zarówno na Ukrainie jak i w Polsce, podsycać wrogość Polaków do Rosjan i odwrotnie, pamiętając, że ścisły sojusz rosyjsko-polski jest poważnym zagrożeniem dla Ukrainy i jej całości terytorialnej... „

„…To wszystko ma służyć osłabieniu Polski, a w przyszłości doprowadzić nawet do zupełnej dekompozycji państwa polskiego - co leży w interesie polityki Ukrainy, w której siłą awangardową jest i będzie rewolucyjna OUN. Nigdy nie zależało nam na sile Polski i teraz nie zależy, wręcz przeciwnie, na jej osłabieniu wewnętrznym i międzynarodowym. Zależy nam na tym, żeby w Polsce istniała słaba służba wewnętrzna (i kierowana przez ludzi nam życzliwych) i słaba, nieliczna armia. Zależy nam także na rozbiciu narodu polskiego i osłabieniu Solidarności. Należy zatem podsycać w łonie narodu polskiego separatyzmy regionalne: Górnoślązaków, Kaszubów, Górali. Robić to należy w sposób jak to czynili Polacy żebraczej Polski przedwojennej z Ukraińcami, Poleszukami, Hucułami i Łemkami. Podsycać aktywność narodową Ukraińców, Białorusinów, Żydów, Czechów, Słowaków a przede wszystkim Niemców. Próby hamowania ich dynamizmu określać jako ucisk, brak demokracji i polską nieszczerość w głoszeniu haseł równości i wolności. Nie dopuszczać do zbliżenia polsko-niemieckiego. Podkreślać aktualność hasła "Jak świat światem, Niemiec Polakowi nie będzie bratem". Obecna Polska nie powinna być zbyt silna, ale też nie może być zbyt słaba. Wobec zupełnego rozprężenia sieci polskiego kontrwywiadu, z którego solidarnościowy rząd wypędził wszystkich fachowców pochodzących z nomenklatury, odbudować tajną sieć OUN i zacząć kontrolować wszystkie dziedziny życia Rzeczypospolitej ."

 Nie wiem, co myśleć. Jak odnieść się do tych bulwersujących treści. Jeśli są prawdziwe i nie wyszły spod ręki sowieckiego prowokatora, to oznaczają poważne kłopoty. Tak samo realne,  jak  rzeczywiste stały się niektóre z wytycznych tej „Uchwały”.

 Ostatnio, jeden z portali na facebooku zaprezentował taką oto ulotkę:

]]>https://www.facebook.com/photo.php?fbid=310828072414757&set=a.2670474767...]]>

Strona, z  której pochodzą cytaty:

]]>http://lukaszkuzmicz.blogspot.com/search?updated-min=2010-01-01T00:00:00%2B01:00%20&updated-max=2011-01-01T00:00:00%2B01:00%20&max-results=6]]>

Inna strona z treścią fragmentu Uchwału OUN:

]]>http://wolyn.org/index.php/publikacje/747-gorzka-prawda-wszyscy-wiedz-i-...]]>

foto: Kresy .pl Na zdjęciu Wołodymyr Wiatrowicz - ukraiński historyk sławiący heroizm OUN-UPA