Towarzysz Claus E. Witz czyli portalowy strateg

Towarzyszu, bierzecie się za tematykę, o której nie macie pojęcia. W dodatku jako dyletant uprawiacie ahistoryczne wnioskowanie (czyli faktem po uzasadniacie działania przed):

"Jaką więc przeszkodę miały stanowić wielkie polskie rzeki, skoro nawet tankietki niemieckie, na wyrost zwane czołgami, były w stanie przejechać na drugą stronę po dnie? "

Plan Z powstawał od wiosny 1939 r. W marcu tego roku żaden z planistów nie mógł przewidzieć, że stany wód Wisły będą niskie. To po pierwsze. Po drugie: każda przeszkoda wodna jest utrudnieniem dla nieprzyjaciela (nawet obecnie, czego dowodów dostarcza wojna na Ukrainie), na pewno trudniejszą od pustego, równego pola z utwardzoną drogą pośrodku.

Nie obyło się także bez charakterystycznych dla lejtnanta Hamskiego Dupnego kłamstw:

"A już twierdzenie, że Lublin był spokojny, bo bomby spadały tylko na pierwszą linię frontu"

"Otóż nie jest wątpliwe pośród historyków, że dopiero pakt Ribbentrop-Mołotow (właśc. Hitler-Stalin) spowodował wojnę. Ale o tym ani słowa w bajeczkach xiazeluki."

O tym, że bez paktu z 23 sierpnia nie wybuchłaby w 1939 roku wojna pisałem wielokrotnie, no ale nie wspomniałem o tym przy omawianiu planu wojny z Niemcami, jakby istniał tu jakiś związek. Nie wspomniałem także o posiadaniu przez towarzysza Stalina floty ponad 200 okrętów podwodnych, więc pewnie i tu coś ukrywam, co nie, lejtnancie FSB? Problem polega na tym, towarzyszu, że Wasza chaotyczna i powierzchowna wiedza uniemożliwia Wam syntetyzowanie. Dlatego upajacie się szczególikami i detalami, które akurat wyczytaliście u Suworowa, nie potrafiąc zrobić z nich szerszego użytku. Bomby na Lublin to właśnie kolejny przykład tego rozchełstania poznawczego - armia odwodowa Prusy koncentrowała się znacznie dalej na zachód od Lublina, więc tym bardziej była narażana na bombardowanie etc. 

Najśmieszniejsze jest to, że plan Z również zakładał oparcie obrony o linię wielkich rzek:

"Liczono się jednak, iż z chwilą ogólnego uderzenia wroga, tzw. bitwa graniczna nie będzie trwała długo i wówczas miał nastąpić odwrót w formie kolejnego odchodzenia armii, znajdujących się w zachodniej części Polski, poczynając od armii „Pomorze”. Zakładano, że cofanie się frontu miało następować w kierunku na południowy wschód na Wisłę, na przygotowane latem przeprawy, przy równoczesnym jak najdłuższym utrzymywaniu skrzydeł na południu w rejonie Śląska i Karpat, na północy na Biebrzy i Narwi. Naczelny Wódz liczył, że w tym rejonie uda się nam utrzymać do chwili ofensywy sojuszników na zachodzie Europy."

Widzicie tu coś o stanie wód Wisły pół roku później? Co więcej, zamiast pogłębiać Wisłę, w oparciu o jasnowidzenie, władze wojskowe przystąpiły do czynności przeciwnych:

"Mając na uwadze, że za plecami walczących wojsk znajdzie się rzeka Wisła - duża przeszkoda komunikacyjna, na której w środkowym jej biegu istniało tylko 7 mostów stałych, z inspiracji władz wojskowych przystąpiono do budowy mostów dodatkowych. W razie niekorzystnego przebiegu działań wojennych miały się przez nie wycofywać na wschodni brzeg rzeki oddziały polskie uchodzące pod naciskiem nieprzyjaciela. Wspólnym wysiłkiem Ministerstwa Komunikacji i Inspektoratu Saperów wybudowano wiosną i latem 1939 r. 8 mostów drewnianych, w tym 6 dla ruchu dwukierunkowego i 2 dla ruchu jednostronnego"

Nie tylko ja jestem przeciwnikiem bezsensownej obrony kordonowej:

"Przeciwnikiem tego planu był gen. dyw. Juliusz Rómmel. W 1958 roku stwierdził: „Uważałem, że nie możemy angażować większości naszych sił na zachód od Wisły, bo przecież zarys naszych granic na to nie zezwalał. Armia polska, wysunięta na zachód od Wisły od samego już początku, od momentu ruszenia natarcia niemieckiego, byłaby od razu oskrzydlona, a ponadto musiałaby bić się na froncie szerokości 1000 km. Plan taki, moim zdaniem, był nie do przyjęcia, bo bronić całego terenu Polski, mając tylko 40 dywizji, znaczyło stracić całe wojsko i przegrać wojnę. Możność przetrwania widziałem tylko w tym wypadku, jeśliby armia nasza zajęła obronne pozycje wzdłuż rzek: Niemen, Biebrza, Narew, Wisła, San. Za tą linią, (...) trzeba było umieścić wszystkie dysponowane siły, wysuwając na przedpole w celu utrzymania styczności z nieprzyjacielem całą kawalerię oraz posiadane jednostki szybkie”

Wszystkie cytaty za Zbigniew Gnat-Wieteska "Rzeka Wisła i jej rola w Kampanii Wrześniowej" „Niepodległość i Pamięć" Nr 30, 2009

Co do braków w zaopatrzeniu u Niemców - rzeczywiście występowały. Lecz nie na tyle, by uniemożliwić im odniesienie zwycięstwa. Do 17 września wojna dla Polski była przegrana, ostatnie wielkie zgrupowania przystępowały do podwójnej bitwy pod Tomaszowem Lubelskim. Obie zostały przegrane, Niemcom w zwycięstwie braki logistyczne nie przeszkodziły.