Lepkie ręce Zełenskiego? W USA coraz głośniej słychać o korupcji w Kijowie

Nagła wolta Zełenskiego, jakiej dokonał wobec Polski, wymyka się logicznym osądom. Nic zatem dziwnego, że na siłę próbujemy ją tłumaczyć w racjonalny z naszego punktu widzenia sposób.

Od dawna w Polsce znane jest powiedzenie, że kiedy nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Spróbujmy więc na chwilę pominąć Niemcy w naszych rozważaniach i ich chęć umieszczenia na polskim „tronie” bywszego, co prawda również z niemieckiej łaski, króla Europy, Donalda Tuska.

Tak naprawdę „intryga ukraińska”, o ile miałaby miejsce, nie dała Berlinowi kompletnie nic. Rząd PiS jedynie pokazał rolnikom, że potrafi twardo sprzeciwić się Unii, gdy chodzi o obronę słusznego interesu polskich obywateli.

Jednocześnie kompletnie zbłaźnił się emisariusz Tuska, niejaki Michał Kołodziejczak. Przypominam, że wysyłał sygnały, jakoby na jego żądanie Komisja Europejska przedłużyła już embargo na ukraińskie zboże, co dosłownie parę chwil później okazało się nieprawdą.

To dość mocno uderzyło w wiarygodność nie tylko Kołodziejczaka, ale przede wszystkim samego Tuska, który wysłał lidera Agrounii z misją specjalną. Można więc całkiem zasadnie domniemywać, że przechwałki lidera oPOzycji, jakoby na drugi dzień po wygraniu październikowych wyborów uruchomi środki z KPO, okażą się podobnym humbugiem.

A to raczej nie zwiększa szans Tuska na sięgnięcie po władzę.

Dziennikarka Politico, Nahal Toosi, pośrednio wskazuje na inną przyczynę nieoczekiwanej wolty prezydenta w dresie Zełenskiego.

W tekście Korupcja może zablokować pomoc Zachodu dla Kijowa. Wyciekł strategiczny dokument USA na temat przyszłości Ukrainy przywołuje tajny dokument rządu USA wskazujący na prawdziwą plagę korupcji w Kijowie.

Konieczne jest uderzenie w układ korupcyjny Ukrainy.

Deoligarchizacja, w szczególności sektorów energetycznego i wydobywczego, jest kluczowym elementem budowania lepszej Ukrainy.

Pamiętać musimy, że na postsowieckiej Ukrainie inaczej niż w Polsce nie istniała drobna własność ziemi. Przekształcenia nastąpiły dość szybko – wczoraj kołchoz, dzisiaj własność prywatna.

Tylko pracownicy rolni zostali ci sami.

Co to ma jednak wspólnego ze zbożem?

Ano, ma…

Na Ukrainie, podobnie jak w Polsce, przy eksporcie obowiązuje zerowa stawka VAT (na Ukrainie znany jest jako PDV). A zatem im większy eksport, tym więcej budżet zwraca.

I dlatego pomimo wojny, pomimo bombardowań pól uprawnych, mimo zajęcia części ziem uprawnych, eksport ukraińskiego zboża rośnie.

Tyle tylko, że tak dzieje się wyłącznie na papierze, co twierdzi coraz więcej ukraińskich ekspertów.

Prawdopodobnie to jest główna, jeśli nie jedyna, przyczyna konfliktu polsko-ukraińskiego.

Bowiem zboże, wywożone korytarzem do portu na statek, trudno „rozmnożyć” tak, by miało to ekonomiczny sens. Po prostu więcej nie załadujesz, niż wynosi ładowność.

Inaczej, gdy przewożone na różnych samochodach, pociągami itp. gdzieś rozchodzi się na terenie innego kraju.

Łatwy pieniądz, na dodatek chodzi o wielką masę towaru.

Nic to, że Ojczyzna ginie. Kapitał wszak Ojczyzny nie posiada.

Na Ukrainie mamy zatem do czynienia z ekonomią, a raczej tym samym jej rodzajem, jaki 42 lata temu przedstawił Stanisław Bareja.

Oto „lekcja inwestowania”.

]]>https://www.youtube.com/watch?v=PgCcsXJAga0]]>

Nic nie ma znaczenia prócz własnych korzyści.

Pamiętamy, jak wielka była dziura vatowska w Polsce jeszcze 8 lat temu.

Liczenie na to, że nagle, 24 lutego 2022 roku wszyscy Ukraińcy stali się uczciwi, to nawet nie jest naiwność. To prawdziwy defekt mózgu.

Wiemy, a jak nie wiemy, to ciągle mamy się jeszcze kogo zapytać, że wojna niszczy przede wszystkim normy moralne.

Ukraina jeszcze przed moskiewską inwazją była przeżarta korupcją.

Wojna mogła to tylko wzmocnić.

Wściekłe ruchy Zełenskiego, odwołującego od czasu do czasu jakiegoś urzędnika czy nawet wojskowego tak naprawdę wyglądają raczej na spektakle urządzane dla zewnętrznej publiczności, niż na rzeczywistą sanację Państwa.

Andrzej Duda mówiąc, że Ukraina tonie, najwyraźniej znał rzeczywisty stan tego Państwa.

Walka z korupcją wymagałaby zaangażowania środków podobnych do tych, jakie potrzebne są na froncie, a to zwyczajnie jest niemożliwe.

Mamy więc argument ad misericordiam, tym razem w wykonaniu prezydenta w zielonym dresiku.

Wg niego nie ma miejsca dla racjonalnego rozumowania – jest tylko wybór między pomocą dla umęczonych i mordowanych dzieci, kobiet i starców, a wspomaganiem agresji kremlowskich orków.

Taki podział sprawia, że muszą zamilknąć wszelkie pytania o wykorzystanie środków przekazanych już juncie Zełenskiego.

Tymczasem, jak informują ostatnie „Sieci”, 80% mieszkańców Ukrainy kojarzy korupcję z aktualnie rządzącą ekipą w Kijowie.

W Polsce od momentu ataku moskiewskiego na Kijów zdecydowana większość postanowiła zachować swoje pretensje do rządu w Kijowie na okres powojenny.

W międzyczasie gesty prezydenta w dresiku umiejętnie podbechtywały naszą dumę narodową. Wiele osób spontanicznie pomagało, kupując np. dodatkowe porcje żywności i odkładając je w specjalnych koszach „dla Ukrainy”.

Wśród nich były również osoby pamiętające ludobójstwo UPA.

Za to w podzięce usłyszeliśmy, że przygotowujemy scenę dla Putina. To przepełniło czarę goryczy.

Gdyby Zełenski był bardziej obeznany z polską mentalnością, a nie był klasycznym przykładem homo sovieticusa (zasada – albo jestem od ciebie zależny i się płaszczę albo ostentacyjnie mam cię w dupie) pamiętałby słowa ministra Józefa Becka, wypowiedziane tuż przed wybuchem II wojny światowej (5.05.1939).

Pokój jest rzeczą cenną i pożądaną. Nasza generacja, skrwawiona w wojnach, na pewno na pokój zasługuje. Ale pokój, jak prawie wszystkie sprawy tego świata, ma swoją cenę, wysoką, ale wymierną. My w Polsce nie znamy pojęcia pokoju za wszelką cenę. Jest jedna tylko rzecz w życiu ludzi, narodów i państw, która jest bezcenną. Tą rzeczą jest honor!

Opowieści, że na Kremlu z okazji oziębienia stosunków pomiędzy Polską a Ukrainą strzeliły korki od szampana, są bez znaczenia. Nawet, jeśli tak jest w istocie, to jedynym winnym obecnego stanu jest Zełenski.

Jeśli nawet stosunki się na powrót ocieplą, to raczej daleko im będzie do stanu choćby z wiosny tego roku.

Ukraina musi sama dojść do wniosku, że przeżarta korupcją, rządzona przez facecika w bluzie od dresu Ferdka Kiepskiego co najwyżej może liczyć na jałmużnę ze strony Państw zainteresowanych dalszym osłabieniem Rosji.

Postrzeganie UE czy NATO przez pryzmat okazji do zrobienia większych dealów jest skazane na porażkę.

Dopóki to się nie zmieni wejście do UE czy NATO Ukraina będzie miała wyłącznie na horyzoncie.

Ten zaś, jak wiadomo szczególnie starym żeglarzom, to pozorna linia, która oddala się od nas tym bardziej, im bardziej do niej chcemy się zbliżyć.

3.10.2023