Na gorąco: Tomasz Sekielski, Po prostu

Panie Redaktorze, dziękuję za podjęcie tematu Wołynia, tematu tak dotychczas niewdzięcznego i omijanego szerokim łukiem.
W jednej chwili dopadłam telewizora i zasiadłam obok męża, który oglądał z zainteresowaniem wcześniejszy materiał przez Pana przygotowany.
Mnie to, niestety, nie zainteresowało, bo po emisji reportażu o uboju rytualnym, wiem, że Pańskie starania niewiele mogą. Gazeta pochwaliła się sukcesem, czyli wynikiem sondażu na temat rytualnego uboju, który jednoznacznie wykazał, że popiera go co prawda mniejszość, ale za to jaka! Ciut nie klasyczni wyborcy PO, czyli wykształceni, niestarzy i oczywiście - z dużych miast, jakżeby inaczej!
Tak więc stracił Pan wierną fankę programu Po prostu, i poza dzisiejszym odstępstwem, chyba nigdy Pan jej nie odzyska.

Do czego piję, czyli zmierzam?
Po pięknie wprowadzonym temacie Rzezi Wołyńskiej, gdzie od razu podano w wątpliwość pochodzenie sprawców zbrodni na rodzicach i babci Świadka ( chyba Sowieci?), poprzez lekko tendencyjnie poprowadzony skrótowy opis działań UPA po tamtej stronie Bugu, przechodzi Pan do przedstawienia polskich akcji odwetowych po naszej stronie „bożej rzeki”. Ale: nie podał Pan ani razu informacji, że po tej stronie Bugu także działała UPA i to nie mniej morderczo niż na Wołyniu.
Mało tego, zbrodnie tych siepaczy trwały do czasu Akcji Wisła i warto o tym pamiętać, by nie mieszać ludziom w głowach, bo po Pańskim programie niejeden Polak pozostał w zwątpieniu, czy warto mówić o Wołyniu, skoro może wyjść Bóg wie co jeszcze.
W myśl zasady nie ruszaj, g…, bo będzie ś… i znowu jakiś, tym razem ukraiński Gross napisze kolejnych Sąsiadów i po co nam to…

Oj, Panie Redaktorze, popatrz Pan na to drzewo i te dzieci na nim… Batalia o zdjęcie sprawiła, że wraz z wycofaniem go jako dowodu na bestialstwo oprawców, "umorzono" zbrodnie popełniane na dzieciach w analogiczny sposób. No, może nie do końca podobny, bo zamiast sznura używano gwoździ.
Może warto wyjaśnić Polakom pochodzenie tej fotografii i zamieszanie z nią związane, i to teraz, póki świadkowie żyją, bo później nic, tylko popiół na głowy. I to na nasze – polskie głowy. Pozdrawiam z nadzieją…