Młode Orły - tak siebie najczęściej zwali

Zmylił mnie tytuł filmu „Partyzanckie dzieci”. Spodziewałam się zobaczyć materiał obrazujący świetną, chociaż bardzo smutną piosenkę Andrzeja Kołakowskiego o losie dzieci uwięzionych wraz z matkami w ubeckich kazamatach.

http://www.youtube.com/watch?v=tAOV9khLgno

Ten film z You tube opowiada jednak o zupełnie innych dzieciach. I chociaż wiąże się mocno z losami Żołnierzy Wyklętych, to przynosi wiedzę o nieznanej powszechnie historii tysięcy bardzo młodych ludzi, zaangażowanych w walkę przeciwko wszechogarniającej Polskę czerwonej fali propagandy i terroru.

http://www.youtube.com/watch?v=sR5h-lDE7t8

Bo, czy możemy sobie wyobrazić harcerzy biegających po ulicach Szczecina latem 1945 roku odcinających czerwone krawaty młodzieżowym aktywistom partyjnym i rozśmieszających przechodniów scenkami parodiującymi krasnoarmiejców: „ dawaj czasy!”?

Okazuje się, że po „wyzwoleniu”, kiedy w lasach nieliczne już oddziały Niezłomnych w ogromnej determinacji walczyły już tylko o honor, dorastająca w miastach młodzież nie poddawała się bez reszty napastliwej propagandzie stalinowskiej i w miarę swoich możliwości organizowała się w nieformalne grupy niepodległościowe.

Cenne informacje na ten temat niesie kolejny, znaleziony w sieci film:

http://www.youtube.com/watch?v=y-ZegT4wKUU

Jak duża była liczba młodzieżowych organizacji niepodległościowych w skali kraju, jak szeroko rozpowszechnione były te grupy, dowiedzieć się można z wydanego przez IPN Atlasu Polskiego Podziemia niepodległościowego 1944-1956.

W obszernej tej księdze, istnienie młodzieżówki zaznaczono „marginalnie”, odnosząc się do niej na ostatnich stronach, zamykających opracowania o zbrojnej działalności Żołnierzy Wyklętych w poszczególnych rejonach kraju.

To sprawiło, że chociaż Atlas posiadam od kilku lat, to te „ostatnie strony” traktowałam nieco lekceważąco, kartkując je pobieżnie.
Wyżej wymienione filmy spowodowały, że wróciłam do Atlasu ponownie i z dużą uwagą przyjrzałam się opracowaniom o działalności młodzieżowych organizacji niepodległościowych.

Informacje oparte o dokumenty IPN świadczą, ze Bezpieka o wszystkich tych organizacjach posiadła wiedzę i wykorzystała ją niszcząc grupy, a ich członków unieszkodliwiała zgodnie z linią prowadzonej wówczas polityki państwa. Metody tych działań opisują wspomnienia byłych młodocianych więźniów obozu w Jaworznie. Często, „podopiecznych” osławionego Morela.

W Atlasie IPN wymieniono nazwy, nazwiska i liczbę członków poszczególnych organizacji. W oparciu o materiały UB opisano te z nich, które jako rozpracowane i zlikwidowane przestały zagrażać ustrojowi PRL i jego orędownikom.

Wiadomo jednak, że konspiracja w warunkach ekstremalnych, kiedy działalność jest szczególnie utrudniona, przechodzi w stan zawieszenia bądź likwidacji, albo wstępuje w głębszą niż wcześniej tajność , zacierając skutecznie wszelkie ślady grożące dekonspiracją.

Może kiedyś, po latach, dowiemy się kim byli ci, których nie zdołano „rozpracować”.

To ich wsparcie i inicjatywa dały pole do działania następcom, którzy doprowadzili do przełomu.

Białostockie:
32 tajne niepodległościowe organizacje młodzieżowe, z tego 19 powstałych po 1950 roku

Lubelskie:
72 organizacje, z tego 47 po 1950 roku

Rzeszowskie:
29 organizacji, z tego 12 po 1950 roku

Olsztyńskie:
14 organizacji, z tego 9 po 1950 roku

Warszawskie:
104 organizacje, z tego 51 po 1950 roku

Kieleckie:
21 organizacji, z tego 7 po 1950 roku

Krakowskie:
51 organizacji, z tego 20 po 1950 roku

Gdańskie i pomorskie (bydgoskie):
220 organizacji, z tego 112 po 1950 roku

Łódzkie:
84 organizacje, z tego 34 po 1950 roku

Katowickie:
72 organizacje, z tego 33 po 1950 roku

Szczecińskie:
24 organizacje, z tego 16 po 1950 roku

Poznańskie:
126 organizacji, z tego 34 po 1950 roku

Wrocławskie:
125 organizacji, z tego 87 po 1950 roku,
co łącznie daje 964 tajne młodzieżowe organizacje niepodległościowe, z czego 481 z nich powstało po 1950 roku.

Wielu z członków tych organizacji skazano na lata więzienia, poniewierki i dyskryminacji. Pozbawieni zostali dobrego imienia, a ich rodziny nękano szeregiem przykrości.
Niektórzy zapłacili najwyższą cenę.

Cześć i chwała Bohaterom!

Post scriptum:
Nie wiemy, jak wyglądała sytuacja po 1956 roku, ale można przyjąć, że z pewnością ani Modzelewski, ani Jacek Kuroń , a tym bardziej Adam Michnik, nie byli prekursorami ruchów niepodległościowych.
Oni po prostu przejęli stery z rąk działaczy niepodległościowych, wykorzystując mocną i bezpieczną pozycję, którą posiedli na skutek awansu społecznego swoich rodziców.
Przechwytując te stery, sprawili, że „okręt wolności”, zwany przez nowych sterników DEMOKRACJĄ popłynął na manowce. Ku ich uciesze i pożytkowi.

http://wieczorpamieci.pl/niepoedleglosciowe-organizacje-mlodziezowe-bial...

http://www.strzyzowski.pl/aktualnosci/art,231

http://historiapolski.eu/konspiracyjne-organizacje-m-odzie-owe-na-tereni...

http://fmw.org.pl/index.php?
option=18&action=articles_show&art_id=503 lata osiemdziesiąte