Trzymajmy kciuki za nieudaczników

Irena Ochódzka... - westchnął prezes klubu Tęcza zaciągając się papierosem. Przypomina mi się scena z kultowej komedii, kiedy obserwuję wyjątkowo intensywną eksploatację medialną Anny Grodzkiej, zafundowaną ostatnio Polakom przez pewne wiodące ośrodki. Anna Grodzka...- mógłby dziś bowiem równie dobrze westchnąć pewien niespełniony piłkarz.

Cel ponoć uświęca środki, ale chyba jednak nie wszystkie. Bo choć efekt został osiągnięty i "pani Ania" zgodnie z planem przysłoniła wszystko inne - to kac moralny po zastosowaniu takiej wrzutki musi być ogromny. Zwłaszcza, że w odróżnieniu od zwyczajnego kaca, którego można zwalczyć klinem, w przypadku tego akurat moralniaka byłoby to wielce ryzykowne. Klinem musiałby być... wiadomo kto.

Oczywiście doskonale rozumiem nasze władze. Fundują igrzyska światopoglądowe, nie chcąc niepokoić społeczeństwa jakimiś tam negocjacjami budżetowymi. Nic dziwnego, skoro oddala się coraz bardziej kampanijne 300 miliardów. Unijny szczyt już w czwartek, a z rządu płyną niepokojące wieści o weryfikacji stanowiska ekipy negocjacyjnej. Postawa, delikatnie mówiąc, nie rzuca na kolana. Pieniędzy ma być nie mniej niż w obecnym budżecie. Oczekiwania lecą na łeb na szyję, ale wynegocjować mniej niż PiS - to rzeczywiście byłaby wizerunkowa katastrofa.

Martwi mnie bardzo cała ta sytuacja, bo chodzi przecież o środki za które przyszły rząd PiS będzie budował lepszą Polskę. Podziały polityczne schodzą w tym przypadku na boczny plan. Naprawdę mocno ściskam więc kciuki za Tuska i ferajnę - sądzę zresztą, że każdy z nas powinien. Jestem realistą, ale wciąż jednak nie tracę nadziei, że a nuż coś się na koniec uda tej ekipie nieudaczników...