Przytulić leminga?

,

W życiu! Wolałbym raczej całować się z ropuchą. Choćby dlatego, że jest szansa, jedna na milion, przemiany żaby w księcia … Tfu! Co ja gadam? Z księciem też nie lubię. Chyba, że ktoś mi podpowie, że są bajki, w których żaby zmieniają się w księżniczki. Wtedy - co mi tam! - mógłbym spróbować. Pieszczoty z lemingami zostawiam psiej rasie, a zwłaszcza jej jurniejszej części, która dobrze wie co z takimi zrobić.

 Pojawiają się ostatnio - także na naszych stronach - głosy, że lemingi to przecież nasi bracia, że warto ocucić choćby jednego itd, itp. … Sorry! Beze mnie. Choćby nasze 27%, miało się nagle zmienić w 72 … - nie skorzystam z rady. Nie po to przez ileś tam lat w PRL-u broniłem się by nie wstąpić do partii, by teraz bratać się z podobnym plugastwem. Przecież lemingi zostały lemingami z tych samych powodów z jakich kiedyś członkowie PZPR stali się ... członkami! Albo jest się przyzwoitym, albo – nie. I mało mnie obchodzi, ilu wśród nich nieszczęśliwie zbłąkanych, a ile kanalii. Po co nam sfora oportunistów i sprzedajnych śmieci? Ze śmieciami – na śmietnik! Oni wkrótce rozpoczną autorecycling. Zobaczycie. Niektórzy już zaczęli ...

Jest jednak w tym rozwieraniu ramion, coś co nie tylko kusi, ale zwolna staje się obowiązkiem ludzi przyzwoitych: przyciągnijmy do siebie dotąd nieobecnych. Tych, którzy nie chodzą głosować. Jak ich nazwać? Nie chodzą, więc może – z a s i e d z i a ł y c h? Mniejsza o to. Żaden ze mnie socjolog, ale czuję przez skórę, że wśród nich z dnia na dzień przybywa nam zwoleników. Jakże inaczej? Kto jeszcze z mieszkańców Bursztynowego Folwarku ma jakieś złudzenia, że rządzą nami ludzie godni zaufania? Są tacy? Wątpię.

Wyniki sondaży mało mnie obchodzą. Już tak zostanie do wyborów: my swoje, oni swoje. Parę procent w jedną, parę procent w drugą. Zasiedziali to potęga. Wśród nich właśnie należy szukać szansy na zwycięstwo. To nieprawda, że większość z nich to większość intelektualnie niewydolna, niezdolna do racjonalnych działań. Owszem, trafi się gdzieniegdzie gigant pokroju Natalii Siwiec, lecz nie oszukujmy się – gdzież ich nie ma!

Jak ich zdobyć? Tu jestem optymistą – czas pracuje dla nas. Masa krytyczna niezadowolenia z każdym dniem zmienia obojętnych w oburzonych, już teraz chwalić rządzących to obciach, za kilka miesięcy pewnie dosięgnie zenitu. Potrzeba alternatywy – w miarę prostej, jasno określonej, dającej nadzieję. A czy my, blogerzy, możemy się przydać? No jasne! Potrzeba impulsu na miarę „zabrać babci dowód” tyle, że au rebours – takiego, co każe zasiedziałym ruszyć dupy i iść do urn …

Ups! Chyba mnie poniosło. Pardon! Nie dupy – dupki, dupeczki nawet... w polemicznym ferworze zapomniałem, że piszę tekst o dopieszczaniu …

Dopieszczajmy więc, od zaraz.

Nie lemingi – zasiedziałych.

Każdego według potrzeb.