Wall Street i finansowanie Hitlera oraz tchórzliwe myślenie red. Stanisława Michalkiewicza

Książka „Wall Street and the Rise of Hitler” autorstwa Sutton Antony Cyril, jest już zdaje się dostępna w Polsce, ale ja korzystałem z darmowego egzemplarza dostępnego w światowym Internecie. Historia lubi się powtarzać: banksterscy dewianci, chcą znowu obrabować Polskę:

Cytaty pochodzą z dostępnej w wersji anglojęzycznej książki: „Wall Street and the Rise of Hitler”, czyli "Wall Street i powstanie Hitlera".

*Wall Street – ulica w Nowym Jorku na Manhattanie, gdzie mieści się nowojorska Giełda Papierów Wartościowych

Przykro mi, że korzystam z Google Tłumacz, ale bijąc na alarm, wydarzenia te trzeba przypomnieć polskim Czytelnikom. Oto fragmenty książki:

„The contribution made by American capitalism to German war preparations before 1940 can only be described as phenomenal. It was certainly crucial to German military capabilities. For instance, in 1934 Germany produced domestically only 300,000 tons of natural petroleum products and less than 800,000 tons of synthetic gasoline; the balance was imported. Yet, ten years later in World War II, after transfer of the Standard Oil of New Jersey hydrogenation patents and technology to I. G. Farben (used to produce synthetic gasoline from coal), Germany produced about 6 1/2 million tons of oil — of which 85 percent (5 1/2 million tons) was synthetic oil using the Standard Oil hydrogenation process. Moreover, the control of synthetic oil output in Germany was held by the I. G. Farben subsidiary, Braunkohle-Benzin A. G., and this Farben cartel itself was created in 1926 with Wall Street financial assistance”.

Tłumaczenie:

"Wkład amerykańskiego kapitalizmu w niemieckie przygotowania do wojny przed 1940 r. można opisać jedynie, jako fenomenalny. Z pewnością miało to kluczowe znaczenie dla niemieckich zdolności wojskowych. Na przykład w 1934 r. Niemcy produkowały w kraju jedynie 300 000 ton naturalnych produktów naftowych i mniej niż 800 000 ton syntetycznej benzyny; saldo zostało zaimportowane. Jednak dziesięć lat później w czasie II wojny światowej, po przeniesieniu patentów i technologii uwodornienia firmy Standard Oil* z New Jersey do IG Farben (używanej do produkcji syntetycznej benzyny z węgla), Niemcy wyprodukowały około 6 i 1/2 milionów ton ropy naftowej - z czego 85 procent (5 i 1/2 miliona ton) było olejem syntetycznym, stosując proces uwodornienia Standard Oil. Ponadto kontrolę nad produkcją oleju syntetycznego w Niemczech sprawowała spółka zależna I. G. Farben, Braunkohle-Benzin A. G., a sam kartel Farben został utworzony w 1926 r. z pomocą finansową Wall Street".

* Standard Oil zostało założone przez znanego z ponurej i bezwzględnej działalności Johna D. Rockeffelera

------------------------------------------------------------------------------

  "A practical example of international finance operating behind the scenes to build and manipulate politico-economic systems is found in the German cartel system. The three largest loans handled by the Wall Street international bankers for German borrowers in the 1920s under the Dawes Plan were for the benefit of three German cartels which a few years later aided Hitler and the Nazis to power. American financiers were directly represented on the boards of two of these three German cartels. This American assistance to German cartels has been described by James Martin as follows: "These loans for reconstruction became a vehicle for arrangements that did more to promote World War II than to establish peace after World War I.15 

The three dominant cartels, the amounts borrowed and the Wall Street floating syndicate were as follows”:

Tłumaczenie: 

„Praktyczny przykład międzynarodowego finansowania działającego za kulisami w celu budowania i manipulowania systemami polityczno-gospodarczymi znajduje się w niemieckim systemie kartelowym. Trzy największe kredyty obsługiwane przez międzynarodowych bankierów Wall Street dla niemieckich kredytobiorców w latach dwudziestych ubiegłego wieku w ramach planu Dawesa były na korzyść trzech niemieckich karteli, które kilka lat później pomogły Hitlerowi i nazistom dojść do władzy. Amerykańscy finansiści byli bezpośrednio reprezentowani w zarządach dwóch z tych trzech niemieckich karteli. Ta amerykańska pomoc dla niemieckich karteli została opisana przez Jamesa Martina w następujący sposób: "Te pożyczki na odbudowę stały się narzędziem dla uzgodnień, które bardziej przyczyniły się do promocji II wojny światowej niż do ustanowienia pokoju po I wojnie światowej. 

Trzy dominujące kartele, kwoty pożyczone i konsorcjum pływające na Wall Street były następujące:

German Cartel

Wall Street Syndicate

Amount Issued

Allgemeine Elektrizitats- Gesellschaft (A.E.G.) (German General Electric)

National City Co.

$35,000,000

Vereinigte Stahlwerke (United Steelworks)

Dillon, Read & Co.

$70,225,000

American I.G. Chemical (I.G. Farben)

National City Co.

$30,000,000

Niemiecki kartel

Syndykat z Wall Street

Kwota wystawiona

Allgemeine Elektrizitats- Gesellschaft (A.E.G.) (German General Electric)

National City Co.

35 000 000 $

Vereinigte Stahlwerke (United Steelworks)

Dillon, Read & Co.

70.255.000 USD

American I.G. Chemiczny (I.G. Farben)

National City Co.

30 000 000 USD

-------------------------------------------------------------------------------

Kolejne fragmenty książki są nie mniej szokujące:

„Looking at all the loans issued, it appears that only a handful of New York financial houses handled the German reparations financing. Three houses — Dillon, Read Co.; Harris, Forbes & Co.; and National City Company — issued almost three-quarters of the total face amount of the loans and reaped most of the profits:”

Tłumaczenie:

„Patrząc na wszystkie wystawione kredyty, wydaje się, że tylko kilka nowojorskich domów finansowych zajmowało się finansowaniem niemieckich reparacji. Trzy domy - Dillon, Read Co.; Harris, Forbes & Co.; i National City Company - wyemitował prawie trzy czwarte łącznej wartości kredytów i zgromadziły większość zysków:

Wall Street Syndicate Manager

Participation in German industrial issues in U.S. capital market

Profits on German loans*

Percent of total Dillon, Read & Co. $241,325,000 $2.7 million 29.2 Harris, Forbes & Co. 186,500,000 1.4 million 22.6 National City Co. 173,000,000 5.0 million 20.9 Speyer & Co. 59,500,000 0.6 million 7.2 Lee, Higginson & Co. 53,000,000 n.a 6.4 Guaranty Co. of N.Y. 41,575,000 0.2 million 5.0 Kuhn, Loeb & Co. 37,500,000 0.2 million 4.5 Equitable Trust Co. 34,000,000 0.3 million 4.1 ___________ ___________ _________ TOTAL $826,400,000 $10.4 million 99.9

Wall Street Syndicate Manager

Udział w niemieckich zagadnieniach przemysłowych na rynku kapitałowym USA

Zyski z niemieckich pożyczek *

Procent łącznej kwoty Dillon, Read & Co. 241 325 000 $ 2,7 miliona USD 29,2 Harris, Forbes & Co. 186,500,000 1,4 miliona 22,6 National City Co. 173 000 000 5,0 milionów 20,9 Speyer & Co. 59,500,000 0,6 miliona 7,2 Lee, Higginson & Co. 53 000 000 na 6,4 Gwarantowana Co z NY 41,575 000 0,2 miliona 5,0 Kuhn, Loeb & Co. 37 500 000 0,2 miliona 4.5 Equitable Trust Co 34 000 000 0,3 miliona 4,1 - RAZEM 826 400 000 $ 10,4 miliona 99,9

Na zdjęciu widzimy finansowanie Hitlera przez nowojorskie domy finansowe

--------------------------------------------------------------------------------

„After the mid-1920s the two major German combines of I.G. Farben and Vereinigte Stahlwerke dominated the chemical and steel cartel system created by these loans. Although these firms. had a voting majority in the cartels for only two or three basic products, they were able — through control of these basics — to enforce their will throughout the cartel. I.G. Farben was the main producer of basic chemicals used by other combines making chemicals, so its economic power position cannot be measured only by its capacity to produce a few basic chemicals. Similarly, Vereinigte Stahlwerke, with a pig-iron capacity greater than that of all other German iron and steel producers combined, was able to exercise far more influence in the semi-finished iron and steel products cartel than its capacity for pig-iron production suggests. Even so the percentage output of these cartels for all products was significant”:

Tłumaczenie:

"Po połowie lat dwudziestych dwa główne niemieckie kombinacje I.G. Farben i Vereinigte Stahlwerke zdominowały system karteli: chemiczny i stalowy, tworzony przez te pożyczki. Chociażfirmy te głosowały większością głosów w kartelach jedynie w przypadku dwóch lub trzech podstawowych produktów, mogli oni - poprzez kontrolę tych podstaw - egzekwować swoją wolę w całym kartelu. I.G. Farben był głównym producentem podstawowych chemikaliów używanych przez inne kombinacje wytwarzające chemikalia, więc jego pozycja siły gospodarczej nie może być mierzona jedynie przez zdolność do wyprodukowania kilku podstawowych chemikaliów. Podobnie, Vereinigte Stahlwerke, ze zwiększoną mocą surówki żelaza w porównaniu z innymi niemieckimi producentami żelaza i stali, uzyskała znacznie większy wpływ na półfabrykowany kartel wyrobów ze stali i stali niż sugeruje to jego zdolność do produkcji surówki. Mimo to procentowy wynik tych karteli dla wszystkich produktów był znaczący:

Percent of German total production in 1937

Procent całkowitej produkcji niemieckiej w 1937 r

Pig iron 50.8 Pipes and tubes 45.5 Heavy plate 36.0

Na rysunku (zdjęciu głównym) powyżej przedstawione są dane produkcji rur, stali, produktów chemicznych, itp.

„Among the products that brought I.G. Farben and Vereinigte Stahlwerke into mutual collaboration were coal tar and chemical nitrogen, both of prime importance for the manufacture of explosives. I. G. Farben had a cartel position that assured dominance in the manufacture and sale of chemical nitrogen, but had only about one percent of the cok-ing capacity of Germany. Hence an agreement was made under which Farben explosives subsidiaries obtained their benzol, toluol, and other primary coal-tar products on terms dictated by Vereinigte Stahlwerke, while Vereinigte Stahlwerke's explosives subsidiary was dependent for its nitrates on terms set by Farben. Under this system of mutual collaboration and inter-dependence, the two cartels, I.G. Farben and Vereinigte Stahlwerke, produced 95 percent of German .explosives in 1957-8 on the eve of World War II. This production was from capacity built by American loans and to some extent by American technology.

The I. G. Farben-Standard Oil cooperation for production of synthetic oil from coal gave the I. G. Farben cartel a monopoly of German gasoline production during World War II. Just under one half of German high octane gasoline in 1945 was produced directly by I. G. Farben and most of the balance by its affiliated companies. 

In brief, in synthetic gasoline and explosives (two of the very basic elements of modern warfare), the control of German World War II output was in the hands of two German combines created by Wall Street loans under the Dawes Plan.

Moreover, American assistance to Nazi war efforts extended into other areas.17 The two largest tank producers in Hitler's Germany were Opel, a wholly owned subsidiary of General Motors (controlled by the J.P. Morgan firm), and the Ford A. G. subsidiary of the Ford Motor Company of Detroit. The Nazis granted tax-exempt status to Opel in 1936, to enable General Motors to expand its production facilities. General Motors obligingly reinvested the resulting profits into German industry. Henry Ford was decorated by the Nazis for his services to Naziism. (See p. 93.) Alcoa and Dow Chemical worked closely with Nazi industry with numerous transfers of their domestic U.S. technology. Bendix Explosives 35.0 Coal tar 33.3 Bar steel 37.1  I.G. Farben  

Percent of German total production in 1937 Synthetic methanol 100.0 Magnesium 100.0 Chemical nitrogen 70.0 Explosives 60.0 Synthetic gasoline (high octane) 46.0 (1945) Brown coal„

Tłumaczenie:

„Wśród produktów, które przyniosły I.G. Farben i Vereinigte Stahlwerke we wzajemnej współpracy były smołami węglowymi i chemicznymi azotami, które mają pierwszorzędne znaczenie dla produkcji materiałów wybuchowych, I.G. Farben miał pozycję kartelu, która zapewniała dominację w produkcji i sprzedaży chemicznego azotu, achoć posiadała jedynie około 1% zdolności produkcyjnych koksowania Niemiec. W związku z tym zawarto porozumienie, na podstawie którego spółki zależne Farben otrzymały benzol, toluol i inne produkty pierwotnej smoły węglowej na warunkach określonych przez Vereinigte Stahlwerke, podczas gdy spółka zależna Vereinigte Stahlwerke zależna była od swoich azotanów na warunkach ustalonych przez Farben. W ramach tego systemu wzajemnej współpracy i współzależności oba kartele I.G. Farben i Vereinigte Stahlwerke wyprodukowały 95 procent niemieckich materiałów wybuchowych w latach 1937-38 w przededniu II wojny światowej. Produkcja ta pochodziła z mocy amerykańskich pożyczek i do pewnego stopnia z amerykańskiej technologii.

Współpraca I. G. Farben-Standard Oil w zakresie produkcji syntetycznego oleju z węgla dała kartelowi I. G. Farben monopol niemieckiej produkcji benzyny podczas II wojny światowej. Blisko połowa niemieckiej benzyny o wysokiej liczbie oktanowej w 1945 r. Została wyprodukowana bezpośrednio przez I. G. Farben, a większość salda przez spółki stowarzyszone.

Krótko mówiąc, w syntetycznej benzynie i materiałach wybuchowych (dwóch z niezwykle podstawowych elementów ówczesnej wojny), kontrola niemieckiej produkcji II wojny światowej była w rękach dwóch niemieckich "kombajnów" stworzonych przez Wall Street w ramach planu Dawesa.

Co więcej, amerykańska pomoc dla nazistowskich działań wojennych rozszerzyła się na inne obszary. Dwoma największymi producentami czołgów w hitlerowskich Niemczech był Opel, spółka zależna będąca w całości własnością General Motors (kontrolowana przez firmę JP Morgan) oraz filia Ford AG od Ford Motor Firma z Detroit. Naziści przyznali Opel status zwolniony z podatku w 1936 roku, aby umożliwić General Motors rozszerzenie swoich zakładów produkcyjnych. General Motors obligacyjnie reinwestował uzyskane zyski w niemiecki przemysł. Henry Ford został odznaczony przez nazistów za zasługi dla nazizmu. (Zobacz s. 93.) Alcoa i Dow Chemical ściśle współpracowały z przemysłem nazistowskim poprzez liczne transfery ich krajowej technologii amerykańskiej.  

 Materiały wybuchowe 35.0 Smoła węglowa 33.3 Stal prętowa 37.1 

I.G. Farben

Procent całkowitej produkcji niemieckiej w 1937 r. Metanol syntetyczny 100,0 Magnez 100,0 Azot chemiczny 70,0 Materiały wybuchowe 60,0 Benzyna syntetyczna (wysoka oktan) 46,0 (1945) Węgiel brunatny".

-------------------------------------------------------------------------------

 "In 1939, out of 43 major products manufactured by I.G., 28 were of "primary concern" to the German armed forces. Farben's ultimate control of the German war economy, acquired during the 1920s and 1930s with Wall Street assistance, can best be assessed by examining the percentage of German war material output produced by Farben plants in 1945. Farben at that time produced 100 percent of German synthetic rubber, 95 percent of German poison gas (including all the Zyklon B gas used in the concentration camps), 90 percent of German plastics, 88 percent of German magnesium, 84 percent of German explosives, 70 percent of German gunpowder, 46 percent of German high octane (aviation) gasoline, and 33 percent of German synthetic gasoline.5 (See Chart 2-1 and Table 2-1.)

Chart

Tłumaczenie:

„W 1939 r. Spośród 43 głównych produktów wyprodukowanych przez I.G. 28 było „główną troską” niemieckich sił zbrojnych. Ostateczną kontrolaę I.G. Farben nad niemiecką gospodarką wojenną, nabytą w latach dwudziestych i trzydziestych dzięki pomocy Wall Street, najlepiej można ocenić badając procent produkcji niemieckiego materiału wojennego produkowanego przez zakłady Farben w 1945 roku. Farben w tym czasie wyprodukował 100 procent niemieckiego syntetycznej gumy, 95 procent niemieckiego gazu trującego (w tym cały gaz Cyklonu B używany w obozach koncentracyjnych), 90 procent niemieckich tworzyw sztucznych, 88 procent niemieckiego magnezu, 84 procent niemieckich materiałów wybuchowych, 70 procent niemieckiego prochu, 46 procent niemieckiego benzyna wysokooktanowa (lotnicza) i 33 procent niemieckiej benzyny syntetycznej.5 (patrz wykres 2-1 i tabela 2-1.)

W książce generalnie znajduje się mnóstwo wykresów i dowodów - przyp. R.K.

Na rysunku widzimy dane produkcji "chemikaliów", w tym cyklonu B:

Table 2-1: German Army (Wehrmacht) Dependence on I.G. Farben Production (1943):

Product

Total German Production

Percent Produced by I.G. Farben Synthetic Rubber 118,600 tons 100 Methanol 251,000 tons 100 Lubricating Oil 60,000 tons 100 Dyestuffs 31,670 tons 98 Poison Gas — 95 Nickel 2,000 tons 95 Plastics 57,000 tons 90 Magnesium 27,400 tons 88 Explosives 221,000 tons 84 Gunpowder 210,000 tons 70 High Octane (Aviation) Gasoline 650,000 tons 46 Sulfuric Acid 707,000 tons 35

Table 2-1: German Army (Wehrmacht) Dependence on I.G. Farben Production (1943):

Tabela 2-1: Uzależnienie armii niemieckiej od I.G. Farben Production (1943):

Product

Total German Production

Percent Produced by I.G. Farben Synthetic Rubber 118,600 tons 100 Methanol 251,000 tons 100 Lubricating Oil 60,000 tons 100 Dyestuffs 31,670 tons 98 Poison Gas — 95 Nickel 2,000 tons 95 Plastics 57,000 tons 90 Magnesium 27,400 tons 88 Explosives 221,000 tons 84 Gunpowder 210,000 tons 70 High Octane (Aviation) Gasoline 650,000 tons 46 Sulfuric Acid 707,000 tons 35

Produkt

Całkowita niemiecka produkcja

Procent wyprodukowany przez I.G. Farben Synthetic Rubber 118,600 ton 100 Metanol 251,000 ton 100 Olej smarujący 60 000 ton 100 Barwniki 31 670 ton 98 Trujący gaz - 95 Nikiel 2000 ton 95 Tworzywa 57 000 ton 90 Magnez 27 400 ton 88 Materiały wybuchowe 221,000 ton 84 Proch 210 000 ton 70 Wysokie oktan (Aviation) Benzyna 650 000 ton 46 Kwas siarkowy 70 000 ton 35

----------------------------------------------------------------------------------------  

Zdaję sobie sprawę z niedoskonałości mojego „tłumaczenia”. Ktoś te dane musi jednak w końcu przedstawić, by uzmysłowić opinii publicznej rabunek, przed którym stajemy, jako cały naród.

Tekst do szerokiego rozpowszechniania pod warunkiem wskazania autora – Romuald Kałwa.

P.S.

Polska staje w obliczy katastrofy. Jeśli jednak wielu „potężnych tego świata” zbyt łatwo myśli, że zrobi z nas morderców, niewolników i podludzi, obciążając nas za swoje hańbiące winy, ludobójstwo, kradzież, bombardowania, a może i nawet obrzucanie napalmem cywili w Wietnamie – to bardzo się myli - nawet Stalin wiedział, że Polacy muszą mieć własne państwo, bo inaczej rozwaliliby mu jego ukochany Związek Radziecki.

Złą robotę i sianie defetyzmu robi niestety red. Stanisław Michalkiewicz – Nie słuchajcie takich przereklamowanych liderów opinii!!! Na ostatnim spotkaniu w Opolu, wieli osób (w tym ja) zarzucaliśmy mu, mówmy szczerze – głupi i tchórzliwy sposób myślenia, ponieważ twierdził, że w Polsce nie ma żadnej siły (nie wspomniał nawet o Konfederacji Korwin-Braun-Jakubiak-Liroy, czy narodowcach). Sam Michalkiewicz twierdził, że akt 447. jest przesądzony, a my już przegraliśmy. Nie ma ratunku? Sposób wypowiedzi red. Michalkiewicza bywa irytujący. Gdy głośno powiedziałem, że nie zgadzam się z takim podejściem, poparło mnie sporo osób z publiczności.

Stanisław Michalkiewicz się obraził, bo chłopina, przyzwyczajony do „ochów i achów”, nie znosi żadnej krytyki. Żenujące. Coś tam bełkotliwie odpowiedział z agresywną i obrażoną miną, że słabo działam, skoro do takich wrogich działań wobec Polski dochodzi. Dziecinna odpowiedź 71-letniego faceta... Więc niech nam Pan Redaktorze nie przeszkadza, i nie mówi z tą swoją kpiącą manierą, że jako Polacy, już przegraliśmy. Ani to mądre, ani nie pomaga w zjednoczeniu ludzi. Proszę Panie redaktorze Michalkiewicz nie oswajać Polaków z przegraną!

Ktoś może powiedzieć, dlaczego "czepiam się" Stanisława Michalkiewicza. Nie, nie czepiam się, tylko krytykuję za sianie defetyzmu. Pan Michalkiewicz nie mówi co mamy robić, nie wskazuje działań, które należy podejmować, aby ochronić nasz kraj, a tylko na tych swoich prelekcjach w całej Polsce twierdzi, że sprawa wypłaty przez Polskę mienia bezspadkowego (czyli V zaboru Polski) jest przesądzona i beznadziejna. Z takim sposobem myślenia nie sposób się zgodzić.

To właśnie my: młode i średnie pokolenie obronimy Polskę. Jeśli ktoś czuje, że nie ma siły, niech odejdzie i zrobi miejsce młodym. W akcie 447. nie chodzi tylko o rabunek Polski, ale przede wszystkim o zniszczenie narodu polskiego i zdobycie naszego bogatego terytorium. Stoimy również ością w gardle walki z chrześcijaństwem i NWO - Nowym Porządkiem Świata - władzą anglosasów. 

A wy, bezczelni bandyci tego świata, pamiętajcie, z nami - Polakami - nie wygracie, a próba wywołania wojny na naszym terenie skończy się III wojną światową i również waszą zagładą. Popchniemy was do piekła, tylko, że my, pójdziemy do Nieba.

Romuald Kałwa

Wszystkie tabele (za złą jakość przepraszam), są umieszczone tak a nie inaczej, bo niestety, nie mogę na Niepoprawnych publikować grafik (choć o to prosiłem). Przypominam, że teksty pochodzą z książki "Wall Street i rise of Hitler" dostępnej za darmo w internecie - wystarczy wpisać tytuł w internetową wyszukiwarkę.

Przy okazji: autor nie ma zamiaru popełnienia samobójstwa, a samochodem jeździ powoli i ostrożnie.