Manifest z Ventotene. Krótka analiza komunistycznej Europy

Grupa Spinelli – to europejscy komuniści odwołujący się m.in. do „Manifestu z Ventotene” 1941 r. Altiero Spinellego (1907-1986). Należą do niej znane polskie patriotki: Róża Thun i Danuta Hubner. Grupa została założona przez Guya Verhofstadta (byłego premiera Belgii ujadającego na Polskę przy każdej okazji), byłego współprzewodniczącego Europejskich Zielonych Daniel Cohn-Bendit’a (znanego pedofila), francuskiej eurodeputowanej Sylvie Goulard (byłej ministerce wojny) i byłej wiceprzewodniczącej PE Isabelle Durant.

W manifeście istotne jest  każde zdanie. Po wybraniu najciekawszych cytatów, została mi nieco ponad połowa manifestu. Przytoczenie takiej ilości tekstu nie ma sensu. Zainteresowanych odsyłam do całego „Manifestu” dostępnego w sieci.

Poniżej przedstawię tylko te zdania, które są najbardziej istotne, i ułatwią zrozumienie ideologii współczesnej Unii Europejskiej.

Wybrane cytaty. Komentarze (własne wtrącenia) zaznaczone czerwoną czcionką:

"Zostało uznane, że każdy naród ma równe prawo, żeby po swojemu organizować się w niepodległe państwo.

Ideologia narodowej niepodległości była potężnym bodźcem rozwojowym.

Sprowadziła jednak ze sobą zalążki kapitalistycznego imperializmu, który na oczach naszego pokolenia rozrósł się tak potężnie, że doprowadziło to do totalitaryzmu w państwach i wojen światowych.

„Naród” nie jest już postrzegany jako historyczny rezultat współistnienia ludzi, Zamiast tego stał się bytem boskim, organizmem skupionym tylko na własnym istnieniu i własnym rozwoju, bez żadnej troski o szkody jakie może to wyrządzić innym.

Wynika to z filozofii Hegla, gdzie byt państwowy jest największym etapem rozwoju – przyp. Romuald Kałwa

W konsekwencji państwo zmieniło się ze strażnika wolności obywatelskich we władcę panującego nad swymi wasalami związanymi poddaństwem, zachowując w swej dyspozycji wszelkie narzędzia konieczne do osiągnięcia maksymalnej sprawności wojennej.

Państwa dopiero teraz się stają, w przeszłości nigdy nie dawały suwerenności obywatelom

Państwo wg Spinellego = wojna - przyp. R. K.

sfera wojskowa ma przewagę nad cywilną częścią państwa. Utrudnia to funkcjonowanie liberalnego systemu politycznego.

Kobiety są uważane jedynie za rodzicielki żołnierzy i nagradzane podobnie jak płodne bydło.

Państwa totalitarne to te, które z wielką konsekwencją dążą do zjednoczenia wszystkich sił w celu osiągnięcia maksymalnej centralizacji i ekonomicznej samowystarczalności

Państwo suwerenne = państwo totalitarne? – przyp. R.K.

Dalej pisze, że dyktatury służą klasom uprzywilejowanym, którym przeszkadzają niskie podatki, ulgi podatkowe:

Nie mogły zaakceptować faktu, że to nie tylko prawo do głosu ale chodzi o faktyczną równość w sferze ekonomicznej i społecznej, o konkretne znaczenie wolności, obiecanej przez te prawa.

Naturalne było, że owe klasy z zadowoleniem przyjęły i wspierały powstawanie dyktatur, bo wytrącało to broń prawną z rąk przeciwników

Jest to system w którym, poprzez prawo dziedziczenia, siła pieniądza pozostaje w tej samej klasie

Pole możliwości dla proletariatu jest tak ograniczone, że aby zapewnić sobie byt, pracownicy często muszą godzić się na wyzysk przez każdego, kto oferuje zatrudnienie.

Tak w Polsce było, to trzeba przyznać – wysokie podatki, kapitalizm polityczny, przetargi i zlecenia po znajomości... W tym miejscu muszę powiedzieć, że diagnoza rzeczywistości w „Manifeście” często jest trafna. Ale to tak, jakby leczyć grypę środkiem na przeczyszczenie – utopijne propozycje nie są lekarstwem na determinizm zła, niegodziwości i bylejakości rzeczywistości – przyp. R.K.

Chociaż nikt nie wie, co to jest „rasa” a podstawowe zrozumienie historii uwypukla tylko absurdalność tego terminu, zadaniem fizjologów jest uwierzyć, wykazać i przekonać, że należymy do rasy wybranej. Tego mitu potrzebuje imperializm, by wzbudzać w masach nienawiść i dumę.

Klęska Niemiec nie będzie automatycznie prowadzić do reorganizacji Europy zgodnie z naszym ideałemcywilizacji.

Siły konserwatywne to dyrektorzy podstawowych instytucji państwa narodowego, wysocy rangą oficerowie armii i monarchowie, tam gdzie nadal panują. To także monopolizujący gospodarkę kapitaliści, którzy związali swoje zyski z kondycją państwa. Również wielcy obszarnicy i hierarchia kościelna mogący czerpać pasożytnicze dochody jedynie w stabilnym i konserwatywnym społeczeństwie. I niezliczona rzesza ludzi od nich zależnych lub po prostu zaślepionych tradycyjną władzą. Wszystkie te siły reakcyjne czują, że dotychczasowa konstrukcja się rozpada i próbują ocalić własną skórę.

Upadek rządów totalitarnych będzie miał dla całych społeczeństw znaczenie emocjonalne jako nadejście „wolności”. Znikną wszelkie ograniczenia i automatycznie zapanuje całkowita wolność słowa i zgromadzeń. Będzie to triumf tendencji demokratycznych z ich wszelkimi odcieniami i niuansami; od konserwatywnego liberalizmu po socjalizm i anarchię.

Jeśli społeczeństwo jest niedojrzałe, konstytucja nie będzie dobra

Czy to dlatego UE broni słabej polskiej Konstytucji z 1997 roku? – przyp. R.K.

Trzy niedawne przykłady rewolucji w Rosji, Niemczech i Hiszpanii dowodzą żałosnej impotencji nurtu demokratycznego. Kiedy upada stary aparat państwowy wraz z prawodawstwem i administracją, natychmiast pojawia się w przestrzeni publicznej mrowie stowarzyszeń i ugrupowań. Skupiają one wszystkiepostępowe siły socjalistyczne działające pozornie w ramach dawnego prawa, albo ignorując je.

Zaraz Spinelli dodaje:

Podczas kryzysów rewolucyjnych demokratyczne metody w polityce są balastem.

Ciekawe, prawda?! – przyp. R.K.

Robotnicy, wykształceni w duchu świadomości klasowej, nie potrafią wznieść się ponad roszczenia ich warstwy a nawet kategorii zawodowej.

A więc muszą istnieć mądrzejsi, którzy niczym pasterze ich poprowadzą – przyp. R.K.

Siły reakcyjne mają zdolnych ludzi i oficerów, szkolonych sztuce dowodzenia, którzy będą walczyć zaciekle, żeby utrzymać swój prymat. W razie konieczności nazwą się miłośnikami wolności i pokoju oraz poprawy bytu biedniejszych klas.

Będą starali się wykorzystać kwestię odbudowy państwa narodowego i grać na najpowszechniejszym z uczuć, najgłębiej dotkniętym ostatnimi wydarzeniami i najłatwiej wykorzystywanym do celów reakcyjnych – na uczuciu patriotyzmu.

A teraz najważniejsze - przyp. R.K.

Kwestia, która musi być rozwiązana jako pierwsza, to zniesienie podziału Europy na suwerenne państwa narodowe.

W przeciwnym razie postęp osiągnięty w innych dziedzinach będzie jedynie pozorny. Upadek większości państw kontynentu pod niemieckim walcem zjednoczył losy narodów Europy. Albo wszystkie razem poddadzą się panowaniu Hitlera, albo w razie jego upadku wszystkie wejdą przełomowy kryzys a ich stałe struktury państwowe nie będą się wiele różnić od siebie. Jest dziś aura lepsza niż kiedykolwiek w przeszłości do przekształcenia Europy w federację.

Absurdem okazała się zasada nieingerencji: zgodnie z nią każdemu społeczeństwu należy zostawić swobodę wyboru despotycznego rządu, jeśli uzna ono to za najlepsze rozwiązanie. Zupełnie jakby konstytucja każdego z państw nie była kwestią żywotnego interesu wszystkich pozostałych narodów europejskich.

I wyszło szydło z worka, tzn. troska Guya Verhofstadta i całej UE o polską konstytucję, wynika z ideologicznego zacietrzewienia, zatroskanych eurokratów. Równocześnie jest obliczem tego, że Polska odzyskuje niepodległość – przyp. RK.

Liczne problemy, które zatruwają międzynarodowe życie na kontynencie okazały się nierozwiązywalne: wyznaczanie granic na terytoriach zamieszkanych przez ludność mieszaną, obrona mniejszości, porty morskie dla państw śródlądowych, problem bałkański, problem irlandzki, itp. Wszystkie te kwestie znajdą łatwe rozwiązanie w ramach Federacji Europejskiej. Podobnie jak problemy małych państw. Kiedy staną się częścią większej unii narodowej, stracą swoją ostrość.

Rozwiązanie francuskiej armii i dezintegracja Francuskiej Republiki przy pierwszym poważnym starciu z siłami Niemiec (należy mieć nadzieję, że to osłabiło szowinistyczne mniemanie o absolutnej galijskiej wyższości) (...) Okoliczności te będą sprzyjać ustanowieniu rządu federalnego, kładącemu kres obecnej anarchii.

Niszczenie Francji jest więc zaplanowaną operacją – przyp. R.K.

Do tego wszystkiego należy dodać zniknięcie niektórych z najważniejszych dynastii i kruchość podstaw egzystencji tych, które przetrwały. Dynastie te, uważając różne kraje za swoje tradycyjne dobra, wspierane silnymi grupami interesu stanowiły poważną przeszkodę w racjonalnej organizacji Zjednoczonych Stanów Europy.

Kto wie, może w Brexicie zamieszana była rodzina Królewska z Wielkiej Brytanii. Czy to stąd wizyta książęce w Polsce i wizyta Lorda Majora London of City? – przyp. R.K.

Kiedy przekroczony zostanie horyzont Starego Kontynentu i wszystkie narody świata zaakceptują wielką wizję wspólnego działania, to Federacja Europejska będzie jedyną możliwą gwarancją pokojowej współpracy z amerykańskimi i azjatyckimi narodami. Upłynie wiele czasu zanim jedność całego globu stanie się możliwa.

Propaganda i działania winny służyć do ustanowienia, w każdy możliwy sposób, porozumień i więzi między pojedynczymi ruchami, które z pewnością będą formowane w różnych krajach.  Już teraz należy budować fundamenty ruchu będącego w stanie zmobilizować wszystkie siły do stworzenia nowego organizmu – wielkiego dzieła całkowicie nowego w dziejach Europy.

Będzie nim ustanowienie stabilnego państwa federalnego z europejskimi siłami zbrojnymi zamiast armii narodowych, bez autarkii gospodarczych będących podstawą reżimów totalitarnych. Organizmu, który będzie miał wystarczające środki, aby zapewnić realizację wspólnego porządku przez poszczególne państwa, jednocześnie gwarantując każdemu z nich autonomię, potrzebną do swobodnego wyrażania i rozwoju życia politycznego zgodnie z indywidualnymi cechami różnych narodów.

Sprzeczność, sprzeczność i jeszcze raz sprzeczność - przyp. R.K.

(...)Będzie to czas nowych działań i nowych ludzi – RUCH NA RZECZ wolnej i zjednoczonej Europy
 

Wolna i zjednoczona Europa jest konieczna do umocnienia współczesnej cywilizacji, dla której epoka totalitaryzmu stanowiła stagnację.

Opisując bardziej szczegółowo treść tej wytycznej, wskazując jednocześnie, że korzyść każdego punktu programu oraz sposób jego realizacji należy zawsze oceniać w odniesieniu do niezbędnego założenia, czyli jedności europejskiej, pragniemy podkreślić następujące aspekty:

1. Przedsiębiorstwa, które muszą prowadzić działalność monopolistyczną a w związku z tym mogą wykorzystywać szerokie kręgi konsumentów, nie powinny pozostawać w rękach prywatnych              właścicieli.
2. W przeszłości charakter własności prywatnej i prawo spadkowe umożliwiały gromadzenie bogactwa w rękach nielicznych, uprzywilejowanych członków społeczeństwa. W czasach rewolucyjnego kryzysu jest okazja majątek ten rozdzielić w sposób egalitarny i zlikwidować klasę pasożytniczą. (...) W tym celu rozważamy reformę rolną, gdzie ziemia zostaje przekazana rolnikom a tym samym ogromnie zwiększy się liczba właścicieli gruntów. A także reformę przemysłu, rozszerzającą prawo własności w sektorach nieznacjonalizowanych na pracowników poprzez zarządzanie spółdzielcze, udział w zyskach itd.
3. Młodzieży należy zapewnić równy start poprzez wprowadzenie odpowiednich przepisów.
4. Dzięki nowoczesnym technologiom potencjał masowej produkcji artykułów pierwszej potrzeby jest prawie nieograniczony. Można zapewnić każdemu, przy stosunkowo niskim koszcie społecznym, wyżywienie, nocleg, odzież i minimum komfortu niezbędnego do zachowania poczucia godności. (...) Wtedy nikt nie będzie zmuszony ze względu na biedę. akceptować nieuczciwych umów o pracę
5. Klasy pracujące mogą być wyzwolone dopiero po spełnieniu warunków opisanych powyżej. Jednocześnie nie wolno pozostawiać ich na łasce gospodarczych polityk monopoli związkowych, które przenoszą brutalne metody wielkiego kapitału do świata pracy.

Powyższe zmiany są konieczne, żeby nowy porządek zyskał poparcie szerokiej rzeszy obywateli zainteresowanych jego utrzymaniem

I tu jest problem, bo powyższa utopia w UE przybiera formę karykaturalną - przyp. R.K.

Pozostają dwie kwestie wymagające dalszego, głębszego określenia ze względu na szczególne znaczenie dla naszego kraju w tym momencie. Chodzi o relację między Kościołem a państwem i jakość reprezentacji politycznej.

Konkordat, który faszystowski rząd Włoch zawarł z Watykanem musi być bezwzględnie zerwany, żeby przywrócić czysto świecki charakter państwa i jednoznacznie zapewnić wyższość państwa we wszelkich sprawach cywilnych.

Związki prowadziłyby szeroko zakrojoną współpracę z organami państwowymi, wyznaczonymi do rozwiązywania problemów bezpośrednio dotykających daną grupę. Należy wykluczyć możliwość przyznania im jakiejkolwiek władzy ustawodawczej, ponieważ spowodowałoby to coś w rodzaju feudalnej anarchii w życiu gospodarczym kraju i doprowadziło do ponownego despotyzmu politycznego.

I gdzie ta wolność i demokracja dla wszystkich? – przyp. R.K.

Rewolucyjna partia nie może być dyletancką improwizacją, stworzoną na potrzebę chwili. (...) Jej metodyczna propaganda musi docierać wszędzie tam, gdzie są ludzie krzywdzeni przez obecny rządy.

Istnieją dwie grupy społeczne, które są najbardziej wyczulone na bieżącą sytuację i które będą miały kluczowe znaczenie dla przyszłości. To klasa robotnicza i inteligencja. Pierwsza to ci, którzy najmniej ugięli się pod batem reżimu totalitarnego i są gotowi zreorganizować swoje szeregi. Druga to intelektualiści, zwłaszcza młodzi, którzy czują się najbardziej stłamszeni psychicznie i przejęci odrazą wobec despotyzmu władzy.

Ruch składający się z samych intelektualistów nie będzie miał siły potrzebnej do przezwyciężenia reakcyjnego oporu. Nie będzie ufał klasie robotniczej i nie będzie miał jej zaufania. I chociaż kierowany poczuciem demokratyzmu, łatwo może stracić pozycję w razie trudności związanych z uaktywnieniem się wszystkich klas przeciw robotnikom. A to grozi odrodzeniem faszyzmu. Jeżeli natomiast ruch jest oparty tylko o proletariat będzie on pozbawiony klarowności myśli i wypowiedzi.

Chyba nie rozumie czym był i jest faszyzm. Jeśli siła rewolucji marksistowskiej był prekariat, czy przypadkiem imigranci ściągani do Europy, nie będą spełniali roli sfrustrowanej hołoty, która ma być siłą militarną rewolucji, a europejskie elity będą jej „siłą przewodnią”? – przyp. R.K.

Dzięki dyktaturze partii rewolucyjnej, tworzy się nowe państwo a wraz z nim nowa prawdziwa demokracja.

Demokracja dzięki dyktaturze... – przyp. R.K.

Od pierwszych swoich działań partia rewolucyjna musi konsekwentnie i z determinacją tworzyć warunki niezbędne dla wolności jednostki – warunki, w których wszyscy obywatele mogą realnie uczestniczyć w życiu państwa.

Nadszedł czas kiedy trzeba już wiedzieć jak pozbyć się starych obciążeń, jak przygotować się na nowy, nadchodzący świat, który będzie w dużym stopniu odmienny od tego, co mogliśmy sobie wyobrazić. Należy odsunąć niekompetentnych starców i rozbudzić nową energię wśród młodych.

Dzisiaj to oni są starcami, a ich marzenia pokazują, jakim są złudzeniem. Utopia nigdy nie odniesie sukcesu. – przyp. R.K.

Dziś ci, którzy dostrzegli przyczyny obecnego kryzysu cywilizacji europejskiej poszukują się wzajemnie i zaczynają budować krosno na którym utkana zostanie przyszłość. Dlatego gromadzą dziedzictwo pozostawione przez wszystkie te ruchy, których celem był rozwój i oświecenie ludzkości, a którym nie powiodło się, bo nie rozumiały jaki cel ma być osiągnięty, albo jak go osiągnąć.

Droga przed nami nie jest ani łatwa, ani oczywista. Ale trzeba ją przebyć i tak się stanie!".

Tylko, że cywilizacja przegrywa, gdyż odchodzi się od jej korzeni. Cywilizacja europejska nigdy nie była doskonała, ale doskonalenie jest procesem, które przerwało najpierw oświecenie, a później ruchy marksistowskie, do którego niemiecki nazizm, wbrew temu co sądzi Spinelli, się odwoływał. Nikt o zdrowych zmysłach nie może się zgodzić, że feudalizm – pańszczyzna, były korzystne dla chłopów. Że korzystny był radykalny, krwawy, wilczy i pasożytniczy kapitalizm. Ale komunizm, czyli inna forma dyktatury i wykorzystywania, kierowania, ludzkiej wolności, nie jest lekarstwem. „Człowiek może się doskonalić” – twierdzi konfucjańska zasada. Ale nie doskonalić poprzez psucie. Rewolucje nigdy nie są dobre. Zawsze przynoszą inną formę dyktatury. Przyp. R.K.