Odpędzimy kruki przepłoszymy wrony

 Nie rozdziobią nas, bośmy zmądrzeli po szkodzie!

 Na nic usilne działania perfidnych podżegaczy. Już się nie zabawią naszą naiwnością. Nie te czasy. Nie ci ludzie. Inna świadomość w polskim narodzie. Z hasła „za naszą wolność i waszą”, pozostało niewiele. Połowa. I to ta pierwsza. Życie nas nauczyło.

 Kiedy otworzyły nam się oczy? Już dawno, w momencie, w którym doświadczyliśmy boleśnie, czym faktycznie są wszelkie układy, porozumienia i sojusze. Druga wojna światowa pokazała to w pełnej krasie. Mało, że porzuceni, w osamotnieniu, borykaliśmy się z jednym najeźdźcą, który złamał pakt o nieagresji, to w chwilę później, zdradziecki cios w plecy rzucił naszą walcząca ojczyznę na kolana. Znaleźliśmy się w morderczych okowach przesiąkniętej nienawiścią, sprzymierzonej ponad naszymi głowami, hordy sąsiedzkiej.

 Zachodni sojusznicy, dotychczasowo głośno deklarujący pomoc w przypadku zewnętrznej agresji, uciekli się do dyplomatycznych gierek i uników, w efekcie których, nie tylko nie wsparli naszej obrony, pozostawiając w niedoli, ale darmo pozyskali, znanego z waleczności, polskiego żołnierza, który bijąc się o obce progi, łudził się, że walczy o Polskę.

 Wiemy dobrze, bo nauczyła nas okupacja, do czego zdolni są nasi sąsiedzi. I niech nikt się nie łudzi, że natura ludzka ulega przeobrażeniu, bo to nieprawda. Kto lubuje się w mordzie i okrucieństwie, złodziejstwie i chytrości, ten geny swe przekazuje potomstwu, a wychowując je, pielęgnuje zasiane ziarno, by wzrastało na wzór i podobieństwo swoich protoplastów. Tak to działa, niestety.

Zbrodnia na cywilnej ludności Warszawy, 1944  

Auschwitz, niemiecki obóz zagłady 1945

Katyń, pomordowani przez Sowietów polscy oficerowie, 1940 rok

 Kresy wschodnie, ofiary banderowskich rezunów 19 39 - 45

Litwa, zbroniarze w akcji, II w.ś.

Podgaje, zbrodnia Łotyszy w służbie niemieckiej na jeńcach polskich. Szczątki spalonej stodoły i ciał żołnierzy LWP, 1945

Tyle zła. Ogrom krzywd. Rzeka krwi. Wiemy, pamiętamy, nie zapomnimy.

 Już przed wiekami ceniono sobie informację, jako najskuteczniejszy oręż w każdej dziedzinie. Wojny, czy to gospodarcze, czy militarne, wygrywał ten, kto posiadał rozległą wiedzę na temat przeciwnika. Szeroko zakrojone akcje wywiadowcze przysparzały cennych wieści o stanie wyposażenia, gotowości bojowej, a nade wszystko o morale sił wojskowych, którymi on dysponuje.

 Równolegle z informacją rozwijała się jej bliźniacza siostra, której na imię :dezinformacja. Przychodziła w sukurs tej pierwszej, bo potrafiła działać nie mniej skutecznie. Obie, we wspólnym ataku, potrafiły zmieniać losy całych narodów i kształtować linie frontów według zapotrzebowania ich mocodawców.

 Doskonałym przykładem skuteczności takiej formy działania był efekt dezinformacji sianej przez znany z energicznych przedsięwzięć Komintern. To dzięki zmasowanej akcji medialnej, społeczeństwa zachodnie uwierzyły w zapewnienia Stalina, że wkroczenie 17 września 1939 roku na ziemie polskie, nie były niczym innym, a jedynie zabezpieczeniem losu mniejszości narodowych, licznie zamieszkujących wschodnią Polskę. Te same siły długo utrzymywały amerykańską opinię publiczną w przeświadczeniu, że angażowanie się w wojnę w Europie, nie leży w interesie USA.

 Siły wywiadowcze są odpowiedzialne zarówno za wiele działań, jak i zaniechań. Kształtowanie informacji publicznej sprzyjało prowadzonej równolegle polityce i poczynaniom militarnym. Doskonale odczuli to nasi Powstańcy w Warszawie  w 1944 roku, kiedy prasa światowa pisała:

·       " Prasa angloamerykańska o Powstaniu. Od 10 sierpnia krytyka bierności aliantów i postawy Stalina idzie w parze z podkreślaniem „tradycyjnego romantyzmu Polaków” oraz konieczności zawarcia przez nich kompromisu z Sowietami. O samym Powstaniu pisze się bez entuzjazmu, nazywając je „elementem gry politycznej”, „trwonieniem życia dzielnych ludzi” lub „niebezpieczeństwie dla zachowania jedności koalicji”. Bardzo rzadko ktoś zauważa w Powstaniu „wspaniały wkład do sprawy alianckiej”. Por. Ward pisze dla „Timesa” z Warszawy. George Orwell w „Tribune” ostro piętnuje „niską i tchórzliwą postawę prasy brytyjskiej”."

·       " Powstanie na sowieckich łamach. Prasa sowiecka początkowo milczy, by 6 sierpnia stwierdzić, że Powstanie stanowi „wymysł wyobraźni emigrantów polskich”. Gdy wszystkie większe dzienniki światowe informują o wydarzeniach w Warszawie, Sowieci zmieniają taktykę propagandową, mnożąc oskarżenia władz polskich. „Prawda” pisze o „grze politycznej”, „reakcjonistach polskich”, konieczności odcięcia się od „warszawskiej awantury”. Niewygodne dla polityki Stalina Powstanie jego prasa skazuje na klęskę już 13 sierpnia. Donosząc o jego upadku, w Moskwie pisze się, że Powstanie odegra „rolę fatalnego bumerangu” dla „kliki”, która je wywołała."

Później było już tylko gorzej. Polska, która dostała się w łapy Stalina, przedstawiana była światowej opinii publicznej tak, jak wymagał tego interes Związku Sowieckiego. W całej rozciągłości tego pojęcia.

 Rosja od dawna, jeszcze od czasów carskich, przodowała w  gorliwym zabezpieczaniu swoich interesów, stosując rozmaite formy przeciwdziałania zagrożeniom. Polityka oparta na knuciu, intrygach i przekupstwie dawała doskonałe rezultaty. Nie tylko chroniła przed niespodziewaną agresją, ale też przygotowywała  przedpole do ekspansji.

 Znane u nas, rosyjskie powiedzenie: „dziel i rządź”, jest niczym innym, jak uznaną i stosowaną powszechnie formą działania rosyjskich szpiegów.

 Nie ma bowiem cenniejszego nabytku -masy, jak pozbawiony naturalnego oporu, miękki, plastyczny, uległy, łatwy do ukształtowania, materiał ludzki. Uformowany według zapotrzebowania, raz jest bezwolnym rabem, a innym razem, tarczą obronną, bądź orężem.

 Przeczytałam właśnie książkę o „Ekspansji Kremla”. Rzecz dotyczy „Historii podbijania świata”, a autorem jest Douglas Boyd. Niewiarygodne, jakimi przemyślnymi sposobami działali Rosjanie, żeby zawładnąć  sąsiednimi państwami, a te odległe, podporządkować sobie i wykorzystać.

 Gdyby nasi dziadkowie mieli tę wiedzę, którą zawiera książka, nigdy nie doszłoby do okropieństw drugiej wojny światowej. Wtedy jednak Polacy byli „ślepi i głusi”. A wszystko to przez brak informacji. To, co przebijało się do świadomości nielicznych, było niedostateczne, okrojone, ocenzurowane i zakłamane. Dawkowane według scenariuszy pisanych w zaciszu  wrogich Polsce gabinetów.

 Czy ktoś zastanawiał się kiedyś, dlaczego w czasie, gdy miliony sowieckich Ukraińców ginęły z głodu, w Polsce, w zamachach giną urzędnicy rządowi o wyraźnie pro ukraińskich sympatiach? W 1931 zastrzelony zostaje Hołówko, a wkrótce po nim, w 1934, minister Pieracki?

  Może nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby sprawcami okazali się być sowieccy agenci, ale nie! Aresztowano galicyjskich nacjonalistów! Nawet Banderę wtedy posadzono w Berezie Kartuskiej.

 Co za interes mieli ukraińscy bojowcy w zamordowaniu ludzi przychylnych ukraińskiej mniejszości?

 Zarówno Hołówko jak i Pieracki robili bardzo wiele, by Ukraińcy we wschodniej Polsce czuli się  jak równoprawni obywatele Rzeczypospolitej. Zdumiewające, że komuś, poza sowiecką Rosją, mogło to przeszkadzać.

 Chyba że prawdą jest to, o czym  przebąkują plotkarskie portale, ale gdyby tak było, nie stawiano by dzisiaj Banderze pomników na całej Ukrainie. Jako podwójny agent, stałby się raczej osobą pogardzaną, a jest inaczej, jak wiemy.

  Współczesne czasy, wbrew pozorom, nie sprzyjają  propagandzie. Każda wieść, zwłaszcza z rodzaju sensacyjnych i istotnych, z miejsca staje się celem wnikliwych dociekań i głębokich analiz. Rzesze internautów prześcigają się w weryfikacji takiego doniesienia, nie wahając się używać w tym celu wszystkich dostępnych środków.  Wcześniej czy później, każde przekłamanie trafia pod pręgierz bezlitosnych opinii i osądów.

   Fotografia, którą widzimy na wstępie, przedstawia ulotkę, rozdawaną studentom kijowskich uczelni, kiedy na Majdanie Niepodległości ustawiano pierwsze namioty. Nie jest to fałszywka, jak chcieliby niektórzy. To autentyczna agitka. Ktoś, kto ją kolportował, miał za zadanie wywołać rozdźwięk pomiędzy demonstrantami, wśród których nie brakowało nie tylko osób życzliwych Polsce, ale też Białorusinów, Litwinów, Niemców i Rosjan. Mapa nakreślona na ulotce jest wizją czegoś, co w rzeczy samej stanowi zapalnik. Siła oddziaływania tego obrazka jest ogromna, bo stwarza impuls do gwałtownej reakcji. Skutki rażenia są rozległe, bo sięgają nie tylko sprawy polskiej, ale sieką prowokacją w każdym kierunku.

 Tak prymitywna forma intrygi jest obliczona na najprostsze  z możliwych działanie ze skutkiem natychmiastowym. To coś na wzór pytania do Niesiołowskiego, co myśli o ostatniej wypowiedzi prezesa PiSu. Pewnie kamery też były w akcji. Ciekawe, czy media pokazały spodziewane reakcje?

 Wojna propagandowa trwa. Wszyscy bierzemy w niej udział. Chcąc nie chcąc, przez cały czas nabieramy doświadczenia w tej walce. Stajemy się weteranami internetowych pół bitewnych.

  Nadchodzi trudny dla Polski czas. Nikt nie łudzi się, co do rzeczywistych zamiarów Rosji. Wszyscy mamy świadomość  tego, co nastąpi. Jednak inaczej, niż w 1939,  przygotowujemy się do wojny. Mamy coś, czego wcześniej nie mieliśmy. Chociaż nie jest to broń, skuteczność tego jest niepomiernie efektywniejsza.

 To świadomość!

Nikt dziś nie bredzi, wzorem naszych dziadków, o guziku od munduru. Nikt nie patrzy w stronę zachodu, skąd nadejść by miała odsiecz. Na wschód patrzymy z należytą ostrożnością. Nie zwiodą nas już żadne przymilne gesty, ani obłudne słowa. Jesteśmy pełni pokory wobec wyzwań. Nie ma hardości i buty na naszych twarzach.

 Jest świadomość!

 To ona sprawia, że rosną szeregi paramilitarnych oddziałów, a do wstępowania do Obrony Terytorialnej  nikt Polaków nie musi namawiać. Szkoli się coraz więcej ochotników.  Reaktywują się organizacje o najpiękniejszych patriotycznych tradycjach. Na Podlasiu, na wzór Tamtej, tworzy się V Brygada Wileńska!  Wiemy, że to jedyne wyjście, bo nikt nas nie obroni, jeśli my sami tego nie dokonamy. Nie będzie łatwo, ale wiemy, jak to się robi. Nauczyło nas życie.

 I wygramy!

]]>http://www.irekw.internetdsl.pl/holowko.html]]>

]]>http://historia.org.pl/2013/07/21/morderstwo-ministra-pierackiego-zabil-...]]>