Ocalić orkę.

Parę dni temu spotkałem mieszkankę, której nigdy wcześniej tu nie widziałem. Od opiekunki dowiedziałem się, że to moja nowa sąsiadka zza ściany. A gdzie jest poprzednia? Zmarła. Po następnych paru dniach zmarła druga Pani. Teraz mam już dwie nowe sąsiadki.
Na korytarzu podszedł do mnie znajomy Pan. Powiedział mi, że zdrowie mu się tak pogorszyło, że chyba będzie umierał. W każdym bądź razie się ze mną pożegnał i powiedział mi, że się za mnie będzie modlił.
Myśli miałem niezbyt wesołe gdy zjeżdżałem windą piętro niżej. Tak sobie myślałem, że na wojnie to ta śmiertelność jest niższa. Chyba, że uważa się tak jak pewien zarządca (sołtys?) wsi. Na pytanie jaka jest u niego średnia śmiertelność odpowiedział, że jest taka jak wszędzie. Średnio przypada jedna śmierć na osobę.
Spotkałem Panią Alę. Chodzi razem ze mną na rehabilitację. Spytałem się co słychać? Zapłakała i powiedziała mi, że zmarł jej syn. Kto ją będzie teraz odwiedzał? Stwierdziłem, że czasami są takie chwile gdy brakuje słów.
Wstąpiłem do Zenka. Bohatera jednej z moich poprzednich notek, zatytułowanej "Horror". W skrócie przypomnę. Pracował za granicą. Uległ tam wypadkowi. Pracodawca, żeby zasugerować potrącenie przez samochód, połamał mu kości i przejechał po nim wózkiem akumulatorowym. Gdy już był pewien, że nie żyje to porzucił go na poboczu pobliskiej autostrady. Ale przeżył. Przeleżał tylko w śpiączce kilka miesięcy. I na stałe wylądował na wózku inwalidzkim.
Wszystko mu opowiedziałem. A on mi na to, że rozumie. W ciągu roku, od swojego wypadku, zmarły mu żona i teściowa. I syn. Matka chyba także. I jak tu nie mieć depresji?
W drodze powrotnej spotkałem Panią Zosię. Też o niej kiedyś pisałem. Powiedziała mi, że czuje się fatalnie. I zaprosiła mnie na swój pogrzeb. Czym, jak można się zapewne domyślić, poprawiła mi nastrój.
Mój sąsiad powiedział, że w ciągu swojego kilkuletniego tu pobytu, przeżył śmierć wielu mieszkańców. I powiedział ilu. Czym mnie jeszcze bardziej przygnębił - o tylu zmarłych to ja słyszałem w ciągu miesiąca.
Bardzo chciałbym kiedyś wrócić do domu. Włączam telewizor. Leci film "Ocalić orkę". Oglądałem go już wiele razy. Ale co mi tam! Powzruszam się jeszcze raz.

***********************************************
Wydałem całościowe wspomnienia na wydaje.pl
Link do wspomnień:

http://wydaje.pl/u/mefi100

Wspomnienia ukazały się pod tytułem "Naszywka z przodu". Książkę starałem się pisać zwięźle, lecz wyszło tego i tak dużo. Podzieliłem na dwie części. Pierwsza to "Naszywka z przodu cz.1". Część druga to "Naszywka z przodu".
Gdy się dowiem jak ją udostępnić za darmo, zrobię to. Proszę o pomoc w tym temacie.