...żywe kamienie...

Minęło kilka dni od chwili gdy nad Watykanem ukazał się biały dym, a ja wciąż jestem pod wrażeniem krótkiej pierwszej homilii, wygłoszonej w Kaplicy Sykstyńskiej przez nowo wybranego papieża Franciszka...
Powiedział w niej coś takiego, co głęboko mnie poruszyło, w co uważam, że warto się wsłuchać i przenieść na nasz, polski grunt.

Papież powiedział - „Budujmy Kościół z żywych kamieni” i słowa jego jakoś same, podświadomie, ułożyły mi się w myśl podobną – budujmy Polskę z żywych kamieni !
Człowiek jest tym żywym kamieniem, który buduje Kościół, buduje go każdy kto ma Boga w sercu.

Kto buduje Polskę ? Polacy !
Ci Polacy, którzy mają ją w sercu.
To oni są żywymi kamieniami i nie ma znaczenia maluczcy oni czy możni, ze wsi czy z miasta, czy mieszkają w Zamościu, Bogatyni czy w Detroit, Londynie, Kairze, gdzieś na antypodach, nad Amazonką, na końcu świata...

„Nie mogliśmy mieć większego pecha” - jęknęła lewacka Argentyna gdy okazało się, że syn Argentyny zasiadł na Stolicy Piotrowej. Pecha ma Europa, odstępująca od kanonów wiary katolickiej i jej wartości. Polskiemu lewactwu wybór kardynałów też zadał potężny cios i ich diabelskie wycie niesie się wciąż od Bałtyku do Tatr.
Świat i Polska dostały w osobie papieża Franciszka wojownika z lewackimi patologiami w postaci m.in. eutanazji, wynaturzonych związków partnerskich i.i.

Papież Franciszek stanął w obronie krzyża i podkreślił jego rangę - "Bez krzyża nie jesteśmy prawdziwymi uczniami Chrystusa."...
Co zrobią teraz ci, którzy w 2010 r. walczyli z krzyżem na Krakowskim Przedmieściu, zwłaszcza polscy purpuraci ? Jedni z nich biernie przyglądali się jego usuwaniu, inny mieli w nim swój udział...
Co zrobią ci, którzy walczyli o usunięcie krzyża z polskiej przestrzeni publicznej, np. z Sejmu RP, ze szkół, instytucji. Również polscy purpuraci, równie biernie przyglądający się temu zjawisku ?

Co zrobi premier Donald Tusk, kierujący do nowo wybranego papieża list gratulacyjny deklarując : „Pragnę jednocześnie zapewnić Ojca Świętego o woli i gotowości Polski do dalszego umacniania więzi i współpracy ze Stolicą Apostolską w obronie kultury chrześcijańskiej w Europie i na świecie.”.

Uwaga ! - „(...) w obronie kultury chrześcijańskiej w Europie i na świecie”....!!!

To słowa ciężkie jak ołów bo zawierają ogromne zobowiązanie.
Traktować je lekko można by tylko w jednym przypadku - gdyby ich adresatem był np. jakiś cyngiel czerski albo inny bliski sercu premiera lewak.
Niestety – ich adresatem jest Papież ! I premier Tusk musi sobie zdawać sprawę, że od teraz każde jego przyzwolenie na burzenie porządku, który określa kultura chrześcijańska, będzie obrazą Głowy Kościoła Katolickiego.

Już rozdarty w szpagacie między Putinem i Merkel Tusk - jak poradzi sobie w obliczu kolejnej deklaracji ? W swoistym trójszpagacie, w który sam się wepchał ?
Słowność premiera Tuska nie ma precedensu dlatego należy się spodziewać, że deklaracje w liście gratulacyjnym są bańką mydlaną, która wkrótce pęknie, tak jak popękały wszystkie jego deklaracje przedwyborcze i inne, składane na przestrzeni pierwszej i drugiej kadencji jego rządów.

Każdy medal ma dwie strony...
Niedobrze się stało, że takiej treści deklaracje - swoisty szablon kurtuazji i dyplomacji - poleciały z warszawskiej KPRM do Watykanu bo wkrótce okażą się kłamstwem.
Dobrze się stało – bo te słowa D.Tuska są w stanie zmobilizować Polaków by premier już więcej nie łamał danego słowa !

„Budujcie Kościół z żywych kamieni” – zaapelował nowy Pasterz w swej pierwszej papieskiej homilii, na progu nowego pontyfikatu.
To być może jest motto nowego pontyfikatu i na pewno zadanie dla niego.
To są słowa wyzwanie, słowa drogowskaz dla całego świata katolickiego.
Również dla Polski i Polaków bo ich wydźwięk globalny przekłada się na Polskę jako element światowej wspólnoty chrześcijan - mocny, zdrowy polski Kościół to mocna, zdrowa Polska. Mocna, zdrowa Polska to mocny, zdrowy Kościół.

Budujmy zatem – tą mocną, zdrową Polskę ! My – żywe kamienie, my opoka opoki – tej wielkiej chrześcijańskiej i tej naszej małej - polskiej.

contessa

PS. Mocna, zdrowa Polska nie wyrośnie dopóki „żywe kamienie” będą kamieniami do kamienowania, dopóki będą kamieniami antypatii, wrogości i małostkowości, raniącymi tych, którzy stoją po tej samej stronie barykady.
Takie kamienie fruwają niestety i na Niepoprawnych. I potrafią zranić tak, że i najtwardszy kamień z bólu zapłacze....
„Kamień na kamieniu, na kamieniu kamień, a na tym kamieniu jeszcze jeden kamień”...
To taka śpiewka, nasza polska, góralska... Bywając w Italii i w Hiszpanii zdarzało mi się wędrować po polach, których granice wytyczały murki z kamieni, często wydobywanych z ziemi podczas orki. Czyjeś troskliwe ręce układały z nich murki. I murki stały ale wystarczylo wydłubać jeden z kamieni by cała, często latami tworzona budowla, runęła.
Niepoprawni to też taki mur – budowany wysiłkiem umysłów wielu, kosztem ich wolnego czasu i pragnieniem wspólnego budowania jedności, wspólnoty. Niepoprawni to taka „Polska w Polsce”, kawałek podłogi, mała Ojczyzna i przystań polskich serc skołatanych sytuacją w Wielkiej Ojczyźnie, nie zawsze przyjaznej, często bardziej macochą niż matką...
Niepoprawni to mur z żywych, czujących kamieni. O takich mówił Papież Franciszek bo tylko takie mogą coś zbudować i wytrzymać ciężar wzajemny. W takiej budowli nie ma miejsca dla kamieni zmurszałych choćby nawet błyszczały jak najprawdziwszy diament...
I tą refleksją żegnam się z Państwem.
Do następnej notki...