To nie islam jest głównym zagrożeniem

Co za paradoks ! Padamy ofiarą czynnika, który stanowi prawdziwe zagrożenie, a usiłuje je przykryć innym zagrożeniem, drugorzędnym. Ataki islamistów, przez swoją spektakularność i grozę, są dla mediów znakomitym tematem i źródłem do rozwijania najrozmaitszych wariantów apokaliptycznych narracji. A tymczasem to te media są częścią realnego problemu, o którym się milczy.

Wiadomo, że są różne zagrożenia, wewnętrzne i zewnętrzne. Jak uczy historia, większą uwagę zwraca się na zagrożenia zewnętrzne, bo te są bardziej spektakularne, ale znacznie groźniejsze są zagrożenia wewnętrzne, po cichu niszczące tkankę społeczną i ułatwiające przenikanie wirusów z zewnątrz.

Z tej perspektywy patrząc możemy dostrzec, że to nie islam stanowi główne zagrożenie, lecz konsumpcjonizm, który w sposób skryty i prawie niezauważalny podmywa fundamenty, na których sam funkcjonuje. Islam działa tylko jak padlinożerca, rzuca się na chory organizm. Potrafi zapolować, ale łatwiej przecież zdobyć padlinę.

Więc spójrzmy na konsumpcjonizm, z obu perspektyw – indywidualnej i zbiorowej. Konsumpcjonizm opiera się na indywidualnym chciejstwie jednostki i poszukiwaniu przez nią nowych bodźców i źródeł przyjemności. W efekcie zorganizowanej akcji, sklania jednostkę do wyzbycia się swojej osobistej tożsamości i implantowania w sobie tożsamosci nowej np. w postaci upodobania do metki Adidas. Stąd pojawia się zjawisko zametkowanej tożsamości czego objawem na Zachodzie było kiedyś pojawienie się konkurencyjnych subkultur młodzieżowych w postaci fanów albo Rolling Stonesów albo fanów The Beatles.

Pobudzając w jednostkach sterowane chciejstwo, kreuje się wsród grup docelowych określone trendy, powstające w wyniku presji wywieranej w grupach rówieśniczych. W przestrzeni zbiorowej daje to okazję do powstawania korporacji, które zatrudniają coraz więcej ludzi, sprzedają coraz więcej zbędnych lecz markowych, metkowych produktów i w ten sposób utrwalają z jednej strony taką właśnie strukturę gospodarczą i konsumpcjonistyczne mechanizmy (banki, kredyty, kreowanie pieniądza), z których trudno się wyrwać, a z drugiej strony powstają zjawiska grup spolecznych żyjących w tak stworzonej popkulturze konsumpcjonistycznej, w wyniku czego powstaje węzeł gordyjski, z którym trudno sobie poradzić.

Przyjrzyjmy się oddziaływaniu konsumpcjonizmu w miejscu najmniej spodziewanym i najbardziej narażonym na jego złe strony – w edukacji. Pod pozorem niezbędnych reform i dążenia do swoiście rozumianej modernizacji mającej dostosować szkolnictwo do, właśnie, potrzeb nowoczesnej gospodarki, dokonuje się dezintegracji procesu edukacji na fazy – zwykłe szkolnictwo powszechne dzieli się na fazy trzy, a wyższe na dwie. Kiedyś mieliśmy tylko trzy fazy, teraz mamy pięć. Proszę zwrócić uwagę na demagogiczne sformułowanie -”dostosować ludzi do potrzeb gospodarki” co oznacza, że środek, czyli gospodarka staje się celem a cel - człowiek środkiem.

Mało tego, dzieci zabiera się jak najwcześniej rodzinie – do żłobków, przedszkoli (wzrasta liczba faz znowu) by zdezintegrować także wychowanie w rodzinie i wychować dzieci na janczarów konsumpcjonizmu. Dezintegracja taka w oczywisty sposób sprzyja tworzeniu osobnych grup docelowych, targetów, ułatwia formulowanie precyzyjnych przekazów nacelowanych na określone grupy i ułatwia dotarcie do tych grup. Możliwość dezintegracji jest łatwiej osiągalna w systemie edukacji pięciofazowej niż dwufazowej.

Dzieci i młodzież są, ze względów psychologicznych, oczywiście najbardziej bezbronne i podatne na manipulacje serwowane im i odgórne kreowanie zametkowanych tożsamości w kierowanych do nich przekazach. Wystarczy zainteresować się choćby uroczystościami pierwszokomunijnymi, by rozpoznać jak działają trendy konsumpcjonistyczne. Środowiska szkolne podlegają również prawidłowościom funkcjonowania grup rówieśniczych, które wywierają ogromną presję na uczestników i odgrywają ogromną rolę w szerzeniu popkultury konsumpcjonistycznej.

Proszę sobie przypomnieć przyklad niezwykle spektakularny, ktory pokazuje rolę konsumpcjonizmu w Polsce w skali niespotykanej na Zachodzie. Pamiętacie Państwo zapewne powszechne oburzenie na próbę wprowadzenia mundurków w szkołach? Na Zachodzie, tam gdzie rozwój jest długotrwały i zrównoważony, mundurki są standardem, zrozumiałym dla wszystkich. O czym świadczyły te protesty ?

Tak więc, drodzy Państwo, sprawdza się, jak zwykle, powiedzenie, że najciemniej jest pod latarnią. To ideologia konsumpcjonistyczna nam zagraża najbardziej, a nie islam. I co z tym fantem teraz zrobić ? Powoli lecz systematycznie to ograniczać, zaczynając od handlu w niedziele. I przede wszystkim przedstawiając zagrożenie w mediach. Proszę też nie zarzucać mi, iż sugeruję spiski w postaci dążenia do rozmyślnej dezintegracji. Dezintegracja może być bowiem efektem celowych działań jak i efektem zwykłej głupoty czy ignorancji.