TK - instytucja sprzeczna z demokracją

Na początek postawię tezę, że moment ustanowienia TK – stan wojenny - przesądza o jego roli, sprzecznej z demokracją. W dalszym ciągu tekstu spróbuję sprawdzić, czy to się da udowodnić.

Skąd się bierze władza TK w sensie formalnym ?

Jest to władza nadana mu przez większość konstytucyjną Sejmu, która konstytucję uchwala i przewiduje w niej miejsce dla instytucji TK i uchwala ustawy jego dotyczące. Czyli to Sejm poprzez konstytucję nadaje mu władzę. Wynika z tego, że władzę nad TK dzierży konstytucja i szereg uchwał go dotyczących. Jak dotąd sprawa wydaje się jasna.

Ale dalej pojawia się problem.

Otóż członek TK ma dwa problemy do rozwiązania – problem interpretacji ustawy i problem interpretacji konstytucji. Problem interpretacji ustawy rozwiązuje przez odwołanie się do konstytucji. A jeśli musi interpretować konstytucję, bo tak członkowie TK działają, to do czego się odwoła ? Przecież nie do konstytucji, bo to ją też musi zinterpretować. I ten właśnie problem pomijają analitycy.

Skąd TK bierze władzę interpretowania konstytucji niezbędną przy merytorycznym ocenianiu konkretnych ustaw sejmowych, bo to nie jest ta sama władza, która wynika z ściśle formalnego usytuowania TK w systemie, opisanego powyżej?  To władza związana z rozpatrywaniem wariantów interpretacyjnych w danym konkretnym przypadku i wybieraniem wariantu uznanego za własciwy, bo przecież możliwość podejmowania decyzji większością głosów świadczy o wariantowości i uznaniowości. Jeżeli TK podejmuje taką decyzję, czyli realizuje swoją władzę, to musi to czynić z poziomu odniesienia ponadkonstytucyjnego, bo zapis konstytucyjny okazuje się niejednoznaczny – musi więc odwołać się do tajemnych reguł poziomu wyższego niż konstytucja bowiem interpretowanie i ocenianie zapisów konstytucji ( i oczywiście ustaw) przy pomocy zapisów konstytucji okazuje się czystą tautologią, a więc bzdurą.

Okazuje się oto, że w ten sposób TK postawił się ponad konstytucją. Zatem TK rości sobie pretensje do posiadania i stosowania metajęzyka, który ma na swoją wyłączność, a więc jednocześnie rości sobie pretensje do sprawowania metawładzy, która wykracza poza demokrację. Tym samym uzurpuje sobie władzę Boską. Wynika z tego więc, że TK nie jest instytucją demokratyczną i początkowa teza jest uzasadniona. Demokracja, nawet ta reprezentatywna, ma bowiem charakter oddolny, a TK uzurpuje sobie władzę odgórną, niemal Boską. Tu widać ewidentną sprzeczność. Formalnie TK wybierany jest, choć mało demokratycznie, ale oddolnie, lecz decyzje podejmuje przypisując sobie Boskie prerogatywy, odgórne.