Unia niewydolna, stąd ten cały eurohałas

Polska przystąpiła do UE zakładając bilateralne korzyści gospodarcze dla Polski oraz reszty krajów Unii. Żeby móc osiągnąć te bilateralne cele Polska musiała dostosować swoje struktury państwowe do zasad europejskiej wymiany gospodarczej. Polska otrzymuje oraz, w mniejszym wymiarze, wpłaca, fundusze na koszty przeprowadzenia tych zmian dostosowawczych, oraz dla częściowego zrekompensowania dochodów, jakie wyciągną z kontaktów gospodarczych z Polską zagraniczne podmioty. Trzeba mieć na uwadze, że zmiany dostosowawcze powinny dotyczyć wyłącznie polityki gospodarczej z wyłączeniem innych obszarów polityki. Niestety tego typu wyłączenie w praktyce nie działa. Tak te relacje między Polską a UE wyglądają od strony formalnej, teoretycznej, z mojej osobistej perspektywy.

Choć decyzje polityczne w sferze polityki gospodarczej dotyczą firm będących własnością prywatną, a więc wchodzą w zakres nie budzących większych kontrowersji zasad politycznej równości i wolności jednostek, to jednak należy się tu liczyć z szerokim zakresem kontrowersji ekonomicznych, które nie pozwalają, z racji złożoności, na jakiekolwiek rozszerzenie kompetencji urzędów unijnych poza tę sferę. Dotychczasowe próby wykroczenia poza ten zakres, jak się okazuje, przerosły siły UE.

Czas by przeanalizować teraz praktykę. Wskutek takiej formy transformacji jaką przyjęto w Polsce, dodajmy - pod naciskiem Zachodu, państwo polskie zostało zdominowane przez układ postkomunistyczny, który wprowadził, obok systemu formalnego, system nieformalnych lub uprzywilejowanych reguł działalności politycznej, w tym gospodarczej, które przynosiły nienależne korzyści nie tylko lokalnym, krajowym członkom ukladu lecz także podmiotom zagranicznym, w tym instytucjom unijnym. Mieliśmy więc do czynienia z drugim obiegiem gospodarczym częściowo sformalizowanym a częściowo ukrytym o charakterze jednoznacznie kolonialnym.

Dzięki temu układowi, pewne środowiska krajowe jak i zagraniczne ciągnęły nienależne, nieformalne zyski z polskiej gospodarki. Platforma Obywatelska stała się politycznym reprezentantem tych środowisk, oferując im ochronę stricte polityczną, otrzymując w zamian poparcie medialne mediów polskich jak i zagranicznych i protekcję w gremiach politycznych za granicą, co dawało jej swoisty immunitet.

Nie ulega wątpliwości, że doszło do utworzenia międzynarodowego kartelu powiązań polityczno- mafijnych, którego Platforma była częścią, a dodać należy, że do pełnienia takiej roli reprezentanta interesów tego układu teraz aspiruje jawnie Nowoczesna. Dodać należy, że w ramach wymiany usług, Platforma pozwoliła UE, co jest rzeczą równie karygodną, na rozszerzenie wpływów politycznych poza właściwy obszar polityki gospodarczej.

Ostatnie powyborcze zmiany na scenie politycznej w Polsce stwarzają, dla tego układu, perspektywę utraty nieformalnych wpływów i wynikających z tego tytułu korzyści. Stąd ten cały eurohałas.