Jak rozkwitała demokracja czyli jak hartowała się łże-elita

Wygląda na to, że system postkomunistyczny posypał się ostatecznie. Na razie objwił się w pełni przed oczami wątpiącej publiczności, co świadczy, że jego dni są policzone, bo degrengolada stała się zbyt powszechna, by dało się ją ukryć. Ale kwestia, kiedy zawali się kompletnie, jest otwarta. Wiadomo, że procesów spolecznych nie da sę zahamować a prawda jest elementem kluczowym w cywilizacji Zachodu.

Warto dokonać dorocznego, a przy okazji i ćwierćwiecznego podsumowania i przypomnieć sobie, jak ten sytem kształtował się przez te lata.

Pochopnie realizowana od r.1989 przez amatorów transformacja, stworzyła, szczególnie w sferze gospodarczej, w ramach prywatyzacji, słusznie określanej jako złodziejska, doskonałe warunki do wszelkich rodzajów przekrętów. Już na początku lat 90tych zaczęły się tworzyć powiązania mafijne między przestępcami a politykami, co ujawniła afera Ireneusza Sekuły, pierwszej ofiary seryjnego, jak się potem okazało, seryjnego samobójcy. Środowisko UW współpracującej z postkomunistami, było jednak na tyle silne politycznie, by zablokować medialne reperkusje tego procesu i interes kwitł w najlepsze, a nawet głośne afery takie jak ta z Krakowa, która dostarczyła materiału do nakręcenia filmu "Układ zamknięty" czy jeszcze głóśniejsza sprawa Romana Kluski zostały zamiecione pod dywan. Dopiero szybko po sobie następujące afery za rządów eselde - afera starachowicka i afera Rywina, ujawniły walki buldogów pod dywanem i skalę bezprawia. Degrengolada została ujawniona, lecz bez żadnych konsekwencji, układ ponownie się pozbierał i choć w roku 2005 doszło do zmiany i do władzy doszli Kaczyńscy, to zmiana była tylko powierzchowna, polityczna, nienaruszony system przeszedł do kontrofensywy, a w r.2007 delegatem ukłladu na stanowisko premiera został Donald Tusk.

Wprowadzenie marketingu politycznego do polityki polskiej pozwoliło wzmocnić układ postkomunistyczny i zapewnić mu wsparcie społeczne w stopniu, który umożliwił mu wyelimnowanie prezydenta Lecha Kaczyńskiego w r.2010. Po dymisji szefa CBA rzeka afer płynęła swobodnie szerokim nurtem, tak że nie było dnia bez kolejnej afery, co prowadziło jednak do stopniowej autodemaskacji systemu. W parę misięcy po kolejnej aferze, taśmowej, która okazała, że sami rządzący nie mają najmniejszych złudzeń co do "państwa istniejącego teoretycznie" pod postacią "c.d.i k.k." nastąpiło ostateczne tąpnięcie. Od dawna widoczne na fasadzie "demokratycznego państwa prawa" rysy doprowadziły do całkowitego odpadnięcia tynku i fasada się rozsypała, gdy nastąpiło ujawnienie się prawdy o przekrętach wyborczych. System rzekomej demokracji, opartej na skorumpowanym podsystemie wyborczym, okazał się kompletną iluzją.

W wielkim skrócie tak to wyglądało, więc muszę dodać jednak, że pominąłem tu istotny wpływ czynników zewnętrznych. Pominąłem tu także kwestię narzędzi interpretacyjnych użytych do analizy systemu i sposobu jego funkcjonowania, bo to obszerny temat na kolejny tekst.