List Otwarty pisarza Stanisława Srokowskiego do Prezydenta RP Andrzeja Dudy

Wrocław 15 listopada 2015 r.

Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 10, 00-902 Warszawa

LIST OTWARTY DO PREZYDENTA RP

Szanowny Panie Prezydencie, po Pana zwycięstwie, zwrócił się poprzez działacza AK, dr Józefa Osadę, do mnie i do kilku innych osób z Wrocławia w imieniu  Stowarzyszenia Morskiego i Gospodarczego w Gdyni, pan prezes Marian Banaś, z propozycją zgłoszenia Kancelarii Prezydenta postulatów mojego środowiska kresowego, które by wskazywały podstawowe problemy tego środowiska. Z podobną inicjatywą miał też wystąpić w innych regionach kraju. Uznałem, że to dobry znak nowej władzy, pragnącej słuchać opinii społecznej. Zbudowany taką postawą, zebrałem w ciągu dwu tygodni ważny materiał i przekazałem dr Józefowi Osadzie, on zaś przekazał go prezesowi SMiG w Gdyni, Panu Marianowi Banasiowi, a Pan Marian Banaś oddał go osobiście wysokiemu urzędnikowi Kancelarii Prezydenta.   Niestety, w ciągu kilku miesięcy, ani ja, ani inni autorzy, odpowiedzi z Kancelarii Prezydenta nie otrzymali. Choćby w postaci podziękowania.

Niedawno Pan Prezydent w jednej ze swoich wypowiedzi uznał takie postępowanie za karygodne. Być może moje i innych kolegów uwagi i sugestie z Wrocławia nie dotarły do rąk Pana Prezydenta, dlatego uważam za słuszne, by Pana Prezydenta powiadomić o tym fakcie publicznie, z przekonaniem, że Pan Prezydent powinien poznać problemy, jakimi żyje środowisko kresowe, liczące dziś ok. 6 milionów obywateli. Głosowałem na Pana Prezydenta, cenię sobie wysoko Pana autorytet i odwagę głoszenia ważnych i cennych poglądów. Dlatego w dużym skrócie pozwalam sobie w niniejszym liście, jako obywatel, w liście do swojego Prezydenta,  zawrzeć najważniejsze postulaty dotyczące mojego środowiska. Mam na uwadze głównie politykę wschodnią RP. Ogromne zaniedbania, a przede wszystkim zaniechania i fałszowanie faktów historycznych przez wrogie albo niekompetentne gremia w kraju i za granicą każą podjąć szybko program naprawczy:

1.natychmiast podnieść w szkołach liczbę godzin lekcyjnych przeznaczonych na najnowszą historię Polski,

2. przywrócić na listach lektur szkolnych wybitne dzieła literackie, w ostatnich ośmiu latach wyrzucone z programu,

3. uruchomić  w  radiu i telewizji publicznej audycje i programy ukazujące  prawdę o zbrodniach ludobójstwa na Polakach,

4. dodać do lektur szkolnych dzieła opisujące tragedię ludobójstwa,

5. stworzyć  system opieki i wsparcia finansowego dla organizacji i stowarzyszeń kresowych dbających o pamięć narodową,

6. powołać w szkołach i na studiach wyższych organizacje kulturalne i oświatowe, mające na celu propagowanie wiedzy o najnowszej historii polskiej,

7. stworzyć dla ostatnich żyjących świadków ludobójstwa korzystne warunki do ukazywania przez nich w szkołach i na uczelniach wyższych prawdy o czasie ludobójstwa,

8. powołać przez instytucje państwowe odpowiedni komitet do zbudowania w Warszawie pomnika ofiar zbrodni ukraińskich formacji OUN i UPA,

9. powołać do życia Muzeum Kresów, które stałoby się żywym pomnikiem ponad sześciowiekowej historii i tradycji polskiej na Kresach,

10. powołać Instytuty Kresowe na wyższych uczelniach,

11. przygotować przez instytucje państwowe coroczne uroczystości w symbolicznym dniu 11 lipca, jako Dniu Pamięci Narodowej, z udziałem prezydenta i premiera, by uczcić pamięć pomordowanych Polaków przez ukraińskie zbrodnicze formacje OUN i UPA w aktach ludobójstwa na polskich Kresach,

12. natychmiast reagować (ministerstwa, uniwersytety, urzędowe agendy)  na fałszowanie polskiej historii i wszelkiego rodzaju kłamstwa typu „polskie obozy koncentracyjne”, „czystki wołyńskie” itp.,

13. natychmiast cofać dotacje i wszelkie wsparcie dla tych instytucji i organizacji działających w Polsce mniejszości narodowych, które działają wbrew lub przeciwko polskiemu interesowi narodowemu, jak to się dzieje w przypadku mediów ukraińskich w RP, które szkalują Polskę i Polaków,

14. polski parlament powinien jak najszybciej podjąć uchwałę potępiającą ludobójstwo dokonane na Polakach przez OUN i UPA w latach 1939-1947. Brak potępienia przez polski parlament terroru na dawnych polskich ziemiach kresowych może zachęcać bezkarnych terrorystów w dzisiejszym świecie do dalszych zbrodni. Bo skoro można dokonywać ludobójstwa i nie ponosić za to żadnych konsekwencji, dlaczego nie można nadal mordować ludzi w Europie,

15. polski parlament  winien podjąć ustawę o ustanowieniu dnia 11 lipca, jako Dnia Pamięci o Ofiarach Ludobójstwa dokonanego w latach 1939-1947 na Polakach przez Ukraińców z OUN i UPA. W tym dniu bowiem OUN/UPA napadły na blisko sto polskich miejscowości i wymordowały w pień Polaków,

16. polskie państwo winno wspierać organizacyjnie i finansowo  twórców i autorów dzieł literackich, teatralnych, filmowych, muzycznych, plastycznych, czy publicystycznych, którzy podejmują tematykę kresową, a także wszelkie twórcze inicjatywy związane z tematyką kresową ( festiwale, przeglądy, konkursy itd.),

17. polskie państwo winno zadbać o to, by wiedza o ludobójstwie na Kresach, stała się ostrzeżeniem dla Europy i świata,

18. państwo polskie winno natychmiast zlikwidować wszystkie pomniki, tablice pamiątkowe i popiersia jednego z najokrutniejszych terrorystów i zbrodniarzy świata, Stepana Bandery, OUN i UPA na polskiej ziemi,

19. polska zagraniczna polityka wschodnia powinna opierać się na wartościach, realiach i fundamentach interesu narodowego. W stosunku do Rosji  należy układać stosunki w oparciu o wzajemne poszanowanie i dążyć do uznania zbrodni dokonanej na Polakach w latach 1937- 1938 i w latach drugiej wojny światowej ( Katyń), jako zbrodni ludobójstwa,

20. należy zmierzać do oddania przez państwo rosyjskie, zrabowanych polskich dóbr narodowych,

21. należy dążyć do uznania przez Ukrainę zbrodni dokonanej na Polakach przez OUN i UPA w latach 1939-1947 za zbrodnie ludobójcze,

22. należy dążyć do odwołania przez parlament ukraiński hańbiącej ustawy, która mówi o OUN i UPA, czyli o mordercach Polaków,  jako o bohaterach narodowych,

23. należy wykazywać stronie ukraińskiej, iż budowane przez nią pomniki morderców Polaków, Bandery, Szuchewycza, Kłaczkiwskiego, a także Dywizji SS Galizien, to działania zaprzeczające wartościom europejskim,

24. należy starać się o zwrot rzymskokatolickich świątyń i o przekazanie ich katolikom mieszkającym na Ukrainie,

25. należy starać się, by państwo ukraińskie zapewniło harmonijny rozwój polskich organizacji i instytucji kulturalnych i oświatowych we wszystkich regionach swego kraju, zapewniając im, tak jak czyni to Polska wobec mniejszości ukraińskiej, pełną pomoc materialną i finansową. Dotyczy to także Litwy, Białorusi, Rosji i innych krajów Wschodu,

26. należy dołożyć wszelkich starań w polityce zagranicznej, by państwo ukraińskie, a także inne państwa Wschodu, zadbały o pomniki, zabytki i pamiątki polskiej kultury, słowem, o ochronę polskiego dziedzictwa narodowego,

27. należy domagać się ustanowienia na mogiłach pomordowanych przez OUN i UPA  Polaków odpowiednich znaków identyfikacyjnych, symboli religijnych, a przede wszystkim umieszczenie zgodnych z prawdą napisów dotyczących zbrodniczych czynów,

28. należy dbać o rozwój polskich środowisk we wszystkich krajach na wschód od Polski, a przede wszystkim na Litwie, Ukrainie, Białorusi i w Rosji.

29. należy pomagać w budowaniu na Wschodzie polskich szkół, wyższych uczelni, bibliotek, mediów i ośrodków kultury, wspomagać już istniejące i aktualnie powstające ośrodki, stowarzyszenia i polskie organizacje, dbające o tożsamość narodową na Ukrainie, Litwie, Białorusi i w Rosji; wspierać naukę polskiej młodzieży ze Wschodu na polskich uczelniach i wspomagać ją stypendiami,

30. należy rewidować sposób przyznawania Karty Polaka. Okazuje się bowiem, że powstają przy dotychczasowych procedurach nadużycia i oszustwa. Trzeba przestrzegać zasady, iż Kartę taką otrzymują tylko Polacy, którzy udowodnili dokumentami swoją polskość,

31. należy wspomagać wypoczynek polskiej młodzieży ze Wschodu w czasie wakacji w starej Ojczyźnie,

32. należy szczególną uwagę zwracać na agentów wpływu, którzy starają się mobilizować polską opinię publiczną dla ukraińskiego, bądź rosyjskiego punktu widzenia w najnowszej historii,

33. należy pomagać materialnie i finansowo Polakom poszkodowanym przez wojnę na Ukrainie, należy przyjmować w Polsce migrację Polaków ze Wchodu. Nie należy natomiast wciągać Polski do wojny na Ukrainie. Państwo polskie nie powinno posyłać broni, ani żołnierzy żadnej ze stron walczących w tym kraju.

Powyższe, skutecznie podjęte działania, powinny stać się ważnym przejawem polskiej polityki wschodniej. Jej atutem winien być interes narodowy i szacunek dla polskiej tradycji. Pora najwyższa, by polskie władze zachowywały się godnie, sprawiedliwie i odpowiedzialnie wobec swoich partnerów na Wschodzie.

Z wyrazami szacunku,

Stanisław Srokowski

pisarz, ]]>www.srokowski.art.pl]]>