Że koń, że drzewo

Za czasów PiS media próbowały każde drzewo przedstawić jako fragment potężnego lasu, nazwanego "klimatem podejrzliwości" lub "dusznym klimatem IV RP". Dziś robi się wszystko, by było całkowicie odwrotnie - byśmy widzieli drzewa, ale nie widzieli, że tworzą one szybko pochłaniający przestrzeń naszej wolności las.

Modelowym przykładem jest sprawa Amber Gold i jej najnowszy odprysk - głośna na cały kraj rozmowa telefoniczna fikcyjnego pana Piotra Tomiczyńskiego z prawdziwym panem Prezesem Milewskim. Prezes Milewski podłożył się dziennikarzowi idealnie. Powiedział wszystko, o czym wysłannik kojarzonej z opozycją gazety może tylko pomarzyć. Zabrakło tylko zapytania, czy podczas rozmowy prezes sądu ma stać, klęczeć, czy jednak może sobie usiąść, zwłaszcza, że rzecz się przeciąga. W jakiej realnie pozycji z "Tomiczyńskim" rozmawiał Milewski, nie mam pojęcia. Że sędzia "idzie na rękę", to mało powiedziane, Sędzia się konsultuje, ułatwia, w sumie trochę mu też wstyd i nie wiadomo skąd na nogach ma rolki, a tuż nad krótką spódniczką pojawia się koszulka z napisem "W czym mogę pomóc?". Więc słyszy, w czym może i obiecuje, ze załatwi. Nawet nie na 90%, tu nie ma miejsca na wątpliwości. Cała powaga polskiego wymiaru sprawiedliwości to gwarantuje.

No właśnie. Ile było takich telefonów - raczej się nie dowiemy, choć w ciemno typować możemy procesy, w których do wyroków powinno dodawać się billingi. Sędzia nie jest zaskoczony, nie wyczuwa dwuznaczności takiej sytuacji, więcej - jest dla niego tak naturalna, że nie wyczuwa możliwości podpuchy. Późniejsze zapewnienia można włożyć między bajki - gdyby Milewski faktycznie zorientował się, że coś tu nie gra, na pewno doszłoby do jakiegoś zneutralizowania bomby, odpalonej przez GPC. Nic takiego nie miało miejsca.

Sprawa jest głośna, mówi się o niej i choć pojawiają się głosy, że poczciwy pan Prezes Milewski padł ofiarą swej własnej uczciwości i nie on jest w tej sprawie czarnym charakterem, to odbiór społeczny zdaje się być inny. Milewski jest zły i potrzeba jego głowy. Ale to w zasadzie wszystko. Dziś nikt nie napisze o klimacie zastraszenia z jednej, służalczości z drugiej strony. O tym, że fakt, że w tych samych dniach uniewinnia się bossów Pruszkowa, skazuje autora mało ambitnej strony antyprezydenckiej, a ktoś telefonuje z instrukcjami do szefa sądu jest faktem wymownym napisze kilku blogerów i paru dziennikarzy, będących niejako stroną w sprawie. Pozostali dziennikarze, a za nimi prawdopodobnie i milcząca większość jak zwykle zobaczy wszystko, jak w wierszu Tuwima, oddzielnie. Bo to przecież przypadek, a nie obraz degrengolady polskiego wymiaru sprawiedliwości i całego państwa.

***
Komunikaty bieżące:
Wciąż można kupić naszą płytę, która ukazała się kilka miesięcy temu, między innymi pod patronatem Niepoprawnych.pl. 13 października zaś zagramy w Bielsku Podlaskim