Konserwatywne skrzydła

Rzadko jednak zdarza się, bym mógł podziękować komuś z koalicji rządowej, a dziś ministrowi Gowinowi właśnie dziękuję. Dziękuję za to, że potwierdził moją intuicję na temat swojego charakteru i kręgosłupa, a raczej ich braku. Oto bowiem dziś właśnie odbyło się sygnalizowane również tutaj głosowanie w sprawie propozycji zaostrzenia ustawy antyaborcyjnej, zgłoszonej przez Solidarną Polskę. Pisałem wcześniej, że Platforma ryzykuje rozpad, zapowiadając zmuszenie swoich posłów do głosowania za odrzuceniem wniosku w pierwszym czytaniu. Dyscypliny formalnej nie było, choć pan Grupiński twierdzi, ze panowie (i panie) umówili się, że odrzucają „skrajności”, tak więc zarówno projekt Solidarnej Polski, jak i idący oczywiście w kierunku odwrotnym, zgłoszony przez Ruch Palikota. Posłowie kojarzeni z konserwatywnym skrzydłem twierdzą, że żadnej takiej umowy nie było.

Tak, czy inaczej w Platformie znalazło się 40 posłów, którzy głosowali przeciw odrzuceniu pomysłów Solidarnej Polski w pierwszym czytaniu. W grupie tej znaleźli się posłowie, kojarzeni z tym – dla mnie wciąż bardziej mitycznym, niż realnym „konserwatywnym skrzydłem” Platformy, w tym takie jego medialne gwiazdy, jak pastor Godson, czy poseł Żalek. Zabrakło zaś w tej grupie lidera. Jarosław Gowin w tym głosowaniu się wstrzymał, zapowiadając równocześnie, zew przypadku głosowania nad samą ustawą, będzie przeciw. Tyle na temat konserwatyzmu Gowina. Przy okazji warto spojrzeć na tabelki, by zobaczyć, ze choć 37 to mniej, niż 40, jednak liczba „konserwatystów” w Platformie (nie licząc Gowina) w zasadzie równa jest liczbie ukrytego, acz o wiele mniej mitycznego skrzydła, działającego dziś pod przykrywką Ruchu Palikota. Gowin zaś tradycyjnie pokazał, ze robi tu na etacie Żyrynowskiego, co to pogadać, pogada, ale zagłosuje, jak trzeba. A może trzeba być strawnym dla środowisk lewicowych, gdy trzeba będzie zastąpić utrudzonego Tuska?

Jeszcze bardziej „jak trzeba” zagłosowali między innymi panowie Mężydło, Niesiołowski, czy Krzysztof Kwiatkowski. O Niesiołowskim szkoda pisać, ale tacy Mężydło czy Kwiatkowski to przecież też niby „konserwatyści”. Nie wiem, czy aby odróżnić ich od kolegów, mam ich „konserwatyzm” pisać w podwójnym cudzysłowie?

Jako ciekawostkę dodać trzeba, że o ile o wiele konsekwentniej PO głosowało w przypadku wniosku Palikota (tu przeciw odrzuceniu były cztery osoby, z których kojarzę jedynie Iwonę Guzowską) o tyle w samej partii zgłaszającej znalazł się pan poseł Lewandowski, który się wstrzymał. To co, mówimy już o „konserwatywnym skrzydle” Ruchu Palikota?

Na koniec chciałbym wrócić jeszcze do pastora Godsona. Ostatnio coraz więcej mówi się o jego potencjalnym przejściu do PiS, do którego był zresztą zapraszany. I pewnie nikomu by tam nie przeszkadzał, zwłaszcza, że część tych „bardziej tolerancyjnych” zwolenników PO bardzo sugestywnie już go do Prawa i Sprawiedliwości zapisuje. I możliwe, że faktycznie tak się to zamieszanie skończy, zastanawia mnie jednak, co wtedy stanie się z kościołem, którego pastorem był Godson. Grupka ta bowiem wyznaje coś w rodzaju „religii smoleńskiej” w wersji a la Renata Rudecka Kalinowska. Kto ciekawy, może znaleźć artykuł na ten temat w jednej z Frond.