Brzechwa. Powraca spór o poetę.

Tak zwany spór o Brzechwę trwa już co najmniej od 10 lat, a zaczęło się m.in. od sprawy Dmosina, kiedy mieszkańcy na czele z proboszczem zaprotestowali przeciwko nadaniu szkole imienia stalinowskiego propagandysty.

Dziś otwieram internet i …..mam deja vu.

Oto bowiem Radio Gdańsk podaje, iż tym razem gdańscy radni będą dyskutować, czy Brzechwa nadaje się na patrona szkoły podstawowej, czy nie. W informacji czytamy również, iż „(…) imię dla gdańskiej szkoły wymyślili sami uczniowie. Dla nich Jan Brzechwa to przede wszystkim autor wielu popularnych wśród dzieci wierszy.(…)”
http://wiadomosci.wp.pl/kat,1019379,title,Brzechwa-chwalil-Stalina-wiec-nie-bedzie-patronem,wid,10887970,wiadomosc.html

Wojciech Orliński z GW w artykule „Ciężki los bajkopisarza” (9 luty 2007) pisze, że przy odnawiajacych się dysputach na temat Brzechwy, iż „Odżywają przy ich okazji ideologie, fobie i konstrukcje myślowe, których należałoby się tak naprawdę
wstydzić.”- dlatego lepiej nie dawać satysfakcji takim orlińskim, a porozmawiać rzeczowo, czy Brzechwa powinien być patronem szkoły czy też nie.

Wiersz dla dzieci Brzechwy znam od małego, słuchałam ich w domu, kiedy mój tata mi je recytował z pamięci. Kojarzą mi się ze wspaniałym moim dzieciństwem, dlatego też od kilku lat czytam je moim dzieciom i dużo już znam ich na pamięć, tak jak mój tata. A moje dzieci słuchają zawsze z zainteresowaniem, a jak mi czytanie dobrze wychodzi, to i z zachwytem.

Ale mój tata, pobierający pierwsze nauki w latach 50 tych znał też inne wiersze Brzechwy. Recytował mi je, gdy już byłam starsza, okraszajac przy tym komentarzami, dzięki którym teraz uchodzę w niektórych środowiskach za mohera.

Plotkarze, malkontenci, szczwacze i pyskacze,
Do was kieruję słowa chłoszczące i gniewne!
—Kazano mu tak pisać —powiecie zapewne.
Tak! Serce mi kazało. Nie mogę inaczej. (... )
Już dosyć ma Europa was i waszych waliz
Waszego plotkarskiego po świecie nieróbstwa,
Więc tu siejecie zamęt i płodzicie głupstwa,
Szkalując tych, co w znoju budują socjalizm. (... )
Pędzi Plan Sześcioletni, wali w przyszłość sztormem,
Zmiecie śmiecie i z waszą rozprawi się zgrają:
Przyjdą wnuki, prawnuki i szczęście poznają
Dzięki tym, którzy dzisiaj, przekraczają normę

Ze zbioru satyr „Cienkie bańki”, („Apostrofa”, 1952)

Lata socrealistycznej twórczosci Brzechwy, to, jak podają różne źródła, 1947 – 1954-55. Później określa się go mianem „milczącego kontestatora”
Ale Brzechwa ma również inne elementy w życiorysie. Oto w latach 30 –tych XX wieku jest on piewcą Marszałka Pilsudskiego ( tom „Imię wielkości” 1932). By już w kilka lat później,w 1952 r zabłysnąć propagandową broszurą wierszowaną, szkalującąw możliwie najskrajniejszy sposób II Rzeczpospolitą. W ogromnym wierszu-paszkwilu pt. „Gawęda o dawnych latach, różnych kandydatach, o pałach i mandatach, o rzekach i mostach, o cudach i starostach" Brzechwa przedstawiał Polskę międzywojenną jako czas, gdy „Fabrykant z robotnika ssał soki ostatnie", „rząd strzelał do ludu", obszarniczo-fabrykancka sitwa fałszowała wybory, a w Sejmie dominowały „różne mikołajczyki, warchoły i łgarze (... ) zdrajcy i dwójkarze, hrabiowie, hitlerowcy, wszelakie psubraty".

Może warto zastanowić się, czy taki wzorcowy przykład oportunisty zasługuje na to, by czynić go patronem szkoły? Stawiać za wzór dzieciom? Czy słuszne jest tłumaczenie, że jeśli to dzieci chcą…..Ależ ja się nie dziwię, że „dzieci chcą”. Jak już pisałam, mnie również bardzo podobają się utwory dziecięce Brzechwy.To dorośli są odpowiedzialni za dzieci. Moje dziecko chce wykupić wszystkie zabawki ze sklepu. Czy mam mu to umożliwić?

Szkoła podstawowa, do której chodziłam, nosiła kiedyś imię generała broni Karola Świerczewskiego,
Niewiele pamiętam z podstawówki, ale do dziś mogę cytować słowa mojej wychowawczyni o bohaterstwie Waltera, „który się kulom nie kłaniał”
To było w latach 80 –tych, teraz wiadomo kim był Świerczewski. Natomiast 20 lat po obaleniu komunizmu – powstaje pytanie: jakie wzorce promuje się wśród dzieci?

Może wystarczy poprzestać na czytaniu wierszyków i bajek, bez wynoszenia ich autora na piedestał?