Wskaźnik seksualnej atrakcyjności kobiet

Absurdy ideologii gender zostały dowiedzione. Przypomnę tylko, że ideologia gender jest dość przypadkowym owocem zbiegu dwóch zjawisk, upadku amerykańskiej antropologii kulturowej i marksizmu. Wraz z postępem cywilizacji znikły obiekty badań tej antropologii, czyli kultury prymitywne i nauka ta straciła rację bytu. Zaś po upadku Związku Sowieckiego znacznie zmalała atrakcyjność marksizmu, więc niedobitki z amerykańskich uczelni spróbowały połączyć część wątków wynikających z antropologii a dotyczących ról społecznych mężczyzn i kobiet z perspektywą marksistowską, akcentującą wykluczenie i dyskryminację.

Na szczęście pozostali mężczyźni i kobiety, a w związku z tym feministkom nigdy nie zabraknie tematów do rozważań , a taki jeden temat chciałbym im tu podrzucić.

Antropolodzy i psycholodzy ewolucyjni już dawno postawili tezę o wskaźniku atrakcyjnośći seksualnej kobiet wpływającym na męską ocenę atrakcyjnośći seksualnej niewiast. Wskaźnik ten opiera się na proporcji między szerokością biustu,talii i bioder, ale głównie liczy się proporcja między talią a biodrami. Ten współczynnik wskazujący, że biodra powinny być odpowiednio szerokie a talia wąska, jest podstawą wizualnej oceny kobiecej atrakcyjnośći.

Jak widać jest tu wyraźna różnica między płciami, bo jeśli chodzi o panów to brak takiego współczynnika a liczy się w pewnym stopniu jedynie wzrost i szerokość ramion.

Ale na tym się nie kończy, bo dysponujemy jeszcze innymi danymi.Ewidentnym dowodem na istnienie tego współczynnika atrakcyjności jest działalność projektantów mody. Nie ulega przecież najmniejszej wątpliwości, iż projektanci o tym współczynniku wiedzą i starają się go uwzględnić w projektowaniu strojów. Starają się więc albo podkreślić istniejące walory pań albo, w sztuczny sposób, przy pomocy sztuczek krawieckich zamaskować braki w gabarytach.

I na to żadne feministki nic nie poradzą, bo zawsze przeważy zew natury.