Wyborcza ślepota…

Częstym widokiem w czasach PRL-u był żebrzący ślepiec z białą laską – ofiara alkoholu metylowego. Partia i rząd przestrzegały społeczeństwo przed piciem alkoholu niewiadomego pochodzenia, promując picie wyrobów monopolu spirytusowego. A tych wyrobów nie mogło zabraknąć na żadnym stole lub nawet pod stołem! Stąd też spożycie Wyborowej nieustannie rosło, zasilając budżet socjalistycznego Państwa, które zapewne upadłoby znacznie wcześniej, gdyby się w Polsce nie piło. Obywatel pijany stanowił ostoję systemu, gdyż wiadomo, że pijak jest zawsze lojalny wobec tego, kto mu pozwala pić.

Mój ś.p. ojciec mówił mi, że w przedwojennej Gdyni trudno było spotkać na ulicy komandora – dziś (tzn. za PRL-u), oni chodzą trójkami i to w sztok pijani – mówił mój ś.p. ojciec... I tak, na lojalności ślepców opierała się władza komunistyczna, która wiedziała, że wrogiem może być tylko ten, który nie pije…

Po Magdalence zwyczaje zmieniły się radykalnie. Oddająca częściowo władzę partia, zgodziła się bowiem na demonomoplizację monopolu spirytusowego, ba – nawet na sprzedaż przedsiębiorstw produkujących „polskie złoto”, czyli gorzałkę. I tak Wyborowa przeszła w obce ręce, co mogło sugerować, że od tej pory Naród będzie nie tylko trzeźwy, ale że nie będzie też oślepiany…

Społeczeństwo nie znało jednak kulis zawartego z komuną kontraktu w Magdalence, który to kontrakt wprawdzie zlikwidował monopol Wyborowej, lecz wprowadził monopol Wyborczej. Wyborcza powstała bowiem po to, by przeciętny Polak wiedział jak głosować, jeśli chce być postępowy. Te instrukcje dotyczyły także posłów kontraktowego Sejmu, którzy szczęśliwie uhonorowali twórcę stanu wojennego urzędem prezydenta, zaś ober-redaktor Wyborczej kazał się wszystkim od generała odpieprzyć po wsze czasy. I tak już zostało do dzisiaj. Spora część społeczeństwa została więc oślepiona nie gorzej, niż pijaczyna metylem w okresie PRL-u…

Po Magdalence to Wyborcza decyduje o tym, która partia i rząd są dla Polski właściwe, kto może a kto nie może pretendować do ważnych stanowisk. Wielka zmiana dokonała się w 1989r., gdyż za PRL-u, nie decydował o tym monopol spirytusowy, produkujący m.in. Wyborczą czy też Żytnią. O tym decydowała Moskwa!  

Niewątpliwie, bez Wyborczej – dzisiaj obywatel mógłby zbładzić i tak jak za czasów PRL – pójść na lep wrogiej ekstremy, a co gorsza – narazić kraj nad Wisłą na gniew Moskwy. Instrukcje, jak działać w nowych warunkach, Michnik otrzymał od KC KPZR już w 1989 roku, jadąc na tajne negocjacje do Moskwy wraz z Wajdą, który w tym roku otrzyma od miłującej pokój Moskwy, Nagrodę Pokojową.

Historyk IPN Antoni Dudek stwierdza : „Dzisiaj wiemy, że w tydzień po napisaniu słynnego artykułu »Wasz prezydent, nasz premier «, a na tydzień przed wyborem Jaruzelskiego na prezydenta, Adam Michnik pojechał, razem z Andrzejem Wajdą, do Moskwy i prowadził rozmowy w Komitecie Centralnym KPZR. O czym? ( ) Myślę, że ci ludzie milczą z obawy, aby nie posądzono ich o działania agenturalne, co byłoby absurdem. ( ) Nie widzę powodu, żeby tego po prostu nie wyjaśnić” („Odra”).

Moim zdaniem, nie trzeba dzisiaj niczego wyjaśniać. Wystarczy spojrzeć na logo Wyborczej, gdzie po lewej stronie widnieje czerwony sztandar Kominternu – znak jednoczący wszystkich, miłujących pokój i postęp... W wyniku negocjacji Michnika i Wajdy, Moskwa zapewne uznała, że w nowych czasach Wyborcza będzie lepsza w działaniu na głowy, niż Wyborowa, z czasów PRL-u. I nie pomyliła się, gdyż zadurzonych i oślepionych Wyborczą jest dziś znacznie więcej, niż ślepców w szczytowym okresie PRL-u!

A propos Nagrody Pokojowej, to bez wątpienia, ta nagroda się Wajdzie należy, jak mało komu. Zgodnie bowiem z doktryną Breżniewa – najpierw trzeba wygrać wojnę, jeśli ma być pokój. A w przypadku kraju nad Wisłą, chodzi o zadeklarowaną przez Wajdę wojnę domową, której każda postępowa partia i rząd nie mogą przegrać, jeśli ma przetrwać pokój, ustalony tam – w Magdalence.

Każdy postępowy, wychowany na Wyborczej obywatel kraju nad Wisłą wie, jak kruche jest zaufanie, udzielone Polsce przez Moskwę i Putina po katastrofie pod Smoleńskiem. Dla ochrony tego zaufania nadal potrzebny jest odważny głos zbrojnie walczącego o pokój Wajdy, oraz oddanych przyjaciół Wyborczej. Zaufanie, którym Moskwa obdarza Wajdę, warte jest przecież każdej wojny po to, by zapanował tu błogi pokój a Wajda tę nagrodę wreszcie otrzymał...