Ja jeszcze raz w sprawie Kukiza…

Mój felieton pt. „Nagłe olśnienie Pawła Kukiza” wywołał wielkie emocje i równie wielką dyskusję, w której głos zabrało aż 79 osób. Ja też zabrałem głos w dyskusji, pisząc:

„Wprawdzie jeden nawrócony jest bardziej wart, niż setka wątpiących, to… jednak nie wszyscy odczytali mój tekst ze zrozumieniem. Chociaż już na wstępie podkreśliłem, że nie dostrzega się, „że w tym kraju jest wielu muzyków i jeszcze więcej autorów, którzy wydają swoje płyty w podziemiu, piszą wyłącznie za darmo na niezależnych portalach, lecz nikt w III RP nie zamierza ich objąć „patronatem medialnym”. Mało tego – nie znam żadnego „nawróconego”, który ujął by się za tych, których nikt od 23 lat tzw. wolności nie objął patronatem medialnym i którzy zostali na stałe wykluczeni z oficjalnej kultury. Bo oni nawet o ten patronat się nie ubiegają, występując w małych salkach, kościołach i za grosze… Nie inaczej jest z prowadzącymi niezależne portale, którzy te wielkie dzieła robią z odruchu prawdziwego patriotyzmu, gdyż pieniędzy z tego nie ma. Oni się nie skarżą na władzę ludowo-obywatelską, pisząc jak Kukiz: „nie jesteśmy akceptowani przez obecną władzę”. Jest bowiem logiczne, że dyktatura akceptuje jedynie lizusów. Jest też oczywiste, że „odpolitycznione rozgłośnie radiowe” nie przepuszczą muzyki i tekstów autorów, którzy są obecni np. na Niepoprawneradio.pl. Bo przecież – aby się znaleźć na antenie Trójki, Dwójki, czy „zaprzyjaźnionych” z władzą rozgłośni – trzeba pójść na jakiś kompromis. Tym kompromisem może być tylko to, by swoim nazwiskiem podżyrować „pluralizm” neo-bolszewi. I tym przykładem był Szymon Hołownia, który w końcu też się „nawrócił”, zastrzegając jednak, że nie wyklucza napisania felietoniku do „Newsweeka”. Ja bym się bardziej cieszył z nawrócenia Kukiza, gdyby Kukiz wypowiedział słowa o Edwardzie Tusku i jego rządzie, przy okazji aresztowania właściciela portalu Antykomor.pl, lub oddaniu śledztwa smoleńskiego Putinowi. Ja rozumiem osobisty problem Kukiza, którego płyty nie chce objąć patronatem medialnym „odpolityczniona” rozgłośnia, czy też wolna jak GW prasa. Nie słyszałem jednak, by jakikolwiek z bardów „Solidarności” – pomijając Kaczmarskiego – został objęty jakimkolwiek patronatem w III RP – nawet przez „Solidarność”, która swoje XXX-lecie uświetniła występem…Kylie Minogue. Reasumując, olśnienie Kukiza cieszy. Bardzo cieszyć będzie jego pełna iluminacja, gdy stwierdzi, że może żyć bez „akceptacji przez obecne władze”…

Taki był mój głos w dyskusji na temat mojego bloga: http://niepoprawni.pl/blog/705/nagle-olsnienie-pawla-kukiza

A powracając do wpisów czytelników, w odpowiedzi na felieton pt. „Nagłe olśnienie Pawła Kukiza” - jako autor mogę wyrazić jedynie radość, że tak wiele osób wzięło udział w dyskusji, która koncentrowała się na tym, czy można, czy też nie można wyrazić swoją krytykę wobec „nawróconego”, bądź też czy Paweł Kukiz istotnie „nawrócił się”, czy też był już dawno temu nawrócony.

Wiele faktów wskazuje – ot, choćby „śniadanie mistrzów” – że Kukiz jednak legitymizował obecne władze. Organizowane w końcu marca 2011 r. przez Marcina Mellera ( deklarującego narodowość śląską i znanego z odzywki do PIS-u: „walcie się skiny w garniturach”) śniadanie z udziałem premiera Tuska i artystów w osobach Zbigniew Hołdys, Paweł Kukiz i Tomasz Lipiński potwierdza, że Kukiz dał się wstawić na śniadanie w roli tzw. wazona. Z zapisów śniadania wynika, że Paweł Kukiz jedynie dopytywał Tuska, dlaczego Platforma nie zrealizowała jednego ze swoich sztandarowych haseł -  jednomandatowych okręgów wyborczych, jakby to był największy problem III RP w marcu 2011 r. tj. w niespełna rok po katastrofie pod Smoleńskiem. 

Nic więc dziwnego, że Tusk – w rok po katastrofie pod Smoleńskiem, gdzie zginął prezydent RP wraz z małżonką oraz dowódcy wojsk, szef IPN, oraz rzecznik praw obywatelskich, a Tusk oddał śledztwo Putinowi - zgrabnie odbił pytanie Kukiza na opozycję, mówiąc: - Zrobiłem wszystko ws. jednomandatowych okręgów wyborczych, co jest w zasięgu PO, i nie wymaga zmiany konstytucji - powiedział premier. I podkreślił, że ma żal o tego typu konkluzje. - One są irytujące, zbieram baty za wszystkich tych, którzy są w parlamencie. Zaproście Pawlaka, Napieralskiego i Kaczyńskiego i zapytajcie, ile spędzili czasu na blokowaniu wprowadzenia jednomandatowych okręgów wyborczych….

Tusk ze Śniadania mistrzów wyszedł, jako zwycięzca, zaś mistrzowie – tj. Kukiz z Hołdysem, jako skarceni przez dobrego ojczulka chłopcy. Stąd też zarzut, iż w swoim felietonie połączyłem „nawrócenie” Kukiza z „nawróceniem” Hołowni jest nietrafione, gdyż wolałbym się spotkać na śniadaniu z Hołownią a nie z pieszczochem III RP Hołdysem, rzucającym kurwami na PIS czy też Radio Maryja. Dzisiaj jednak mógłbym się z umówić z Kukizem na piwo – jednak nie wtedy, gdy podżyrował swoją obecnością innych „mistrzów”, w tym super-mistrza propagandy Tuska.

W dyskusji na temat mojego felietonu wypowiedział się sam Kukiz, przedstawiając m.in. swoją historię walki z komuną – która to historia dobrze o nim świadczy. Jednak różnica między mną a Kukizem jest taka, że ja pisząc na portalu Niepoprawni pl. nigdy nie podpierałem się swoim życiorysem, w którym takich walk jakie miał Kukiz, u mnie znalazłoby się na co najmniej trzy strony. Faktem jest, że zostałem uznany przez IPN za osobę pokrzywdzoną przez reżim komunistyczny i stosowny certyfikat na tę okoliczność posiadam. Dodam też, że jestem też osobą pokrzywdzoną przez reżim III RP, o czym kiedyś Wam napiszę, gdyż ta walka jeszcze się nie zakończyła. Prowadzę ją sam – przeciwko władzy III RP, której się zdaje, że można zniszczyć człowieka nawet bardziej, niż za komuny.

Może więc dlatego, moje standardy „nawrócenia” są wysokie. Ja jednak Kukiza za nawrócenie nie potępiam – przeciwnie. Stwierdziłem, że lepiej późno doznać olśnienia, niż wcale. Zaś do pełnej iluminacji potrzeba tylko tego, by potrafić żyć w tym kraju - ale bez Tuska akceptacji. Powiem więcej – bez akceptacji żadnej władzy. Bo to jest dopiero wyrazem wolności każdego twórcy i jest to możliwe do osiągnięcia, jeśli się zrozumie, że tylko „Pan jest moim pasterzem”. Wówczas dopiero przestaniemy się bać, ale i zabiegać o akceptację władców tego świata, bądź też żyrować ich istnienie udziałem w śniadaniach, gdzie nie ma się nic do powiedzenia. Ja na tym śniadaniu nie byłem, bo nikt mnie na podobne śniadanie nigdy nie zaprosi. Bo gdyby nawet, to lepiej zjeść kromkę chleba w gronie przyjaciół niż kawior z Hołdysem, Mellerem i oczywiście z Tuskiem. 

Kończąc, zamieszczę opinię mojego ulubionego i nie muszącego się nawracać publicysty Rafała Ziemkiewicza, który zupełnie bezinteresownie (gdyż nie zabiegał w rozgłośniach radiowych o patronat medialny nad swoimi felietonami) - ujął się za Pawłem Kukizem, pisząc: „Zamieszczoną przez „faszystę" (witam w klubie!) Pawła Kukiza informację o kłopotach z promocją nowej płyty jeden z najbardziej oślizłych publicystów „Gazety Wyborczej" kwituje - z wdziękiem towarzysza Przymanowskiego, naigrawającego się z represjonowanych działaczy opozycji - demaskacją, że Kukiz poszedł w tematykę patriotyczną dla kasy”.

Ja też witam w klubie Pawła Kukiza z nadzieją, że to nie wszystko, co miał odwagę powiedzieć rządzącej nam władzy….