Defekt Muzgó. Pijakowie kontra krętaczowie

Ten tekst nie będzie o polityce, co więcej, wbrew pozorom, nie będzie również o muzyce. Będzie natomiast o niezakończonej jeszcze historii pewnego przekrętu. Trochę kuriozalnej, trochę przygnębiającej. Ot, tragifarsa z polskiej prowincji.

Nazwę Defekt Muzgó kojarzy zapewne większość czytelników. To bardzo popularny, zwłaszcza w pierwszej połowie lat 90-tych, lecz grający od lat 80-tych zespół punk rockowy z Wałbrzycha. Zespół był gwiazdą Jarocina i pierwszych, jeszcze nie jednoznacznie mainstreamowych imprez WOŚP, często grał też pod hasłem "Sedes Muzgó" razem z zespołem Sedes, innym bardzo popularnym wówczas punkowym projektem i legendą z lat 80-tych ("Wszyscy pokutujemy, za to, że żyjemy"). Sedes z lat 90-tych uchodził wśród wtajemniczonych za byt trochę szemrany i raczej podszywający się, niż kontynuujący działalność "starego Sedesu", to jednak inna historia. Na fali popularności próbował zaistnieć poza punkową niszą, jednak kolejne płyty miały coraz mniejszy zasięg, zespół był też coraz mniej aktywny, wreszcie zniknął. O ile jednak późniejsze dokonania nie były specjalnie popularne, o tyle numery, na których Defekt wypłynął, pozostały w pewnych kręgach kultowe. Jakiś czas temu zaczęły docierać informacje o powrocie zespołu, wzmocnionego o basistę i wokalistę Sedesu, Młodego. Niespecjalnie mnie to jednak interesowało do czasu ogłoszenia, że Sedes Muzgó zagra na największym obecnie warszawskim punkrockowym festiwalu, Brutal Sound. Postanowiłem sprawdzić na youtube, czego mogę się spodziewać, zwłaszcza, ze w sieci można było już przeczytać o tym, że muzycy potrafią pojawić się na scenie w stanie uniemożliwiającym granie... Cóż, materiał dostępny na youtube w zasadzie nie dawał zbyt wielu złudzeń. Słaba forma techniczna, wygląd, wskazujący na stałe nadużywanie alkoholu nie zaskakiwało. Ale było coś jeszcze. W filmikach, a to jako prowadzący chaotyczne i nachalne pseudowywiady, a to jako stojący na scenie, kiwający się i wpychający na pierwszy plan, pojawiał się gość, od razu przywołujący określenie "oślizgły"...Z kwerendy dowiedziałem się, że to menadżer zespołu. Jednak, choć widziałem wiele, nie spotkałem się z sytuacją, gdy menadżer na każdym koncercie nie tylko wbiega na scenę, ale też usiłuje, nie grając i nie śpiewając, skupiać na sobie najwięcej uwagi. Coś mi tu nie pasowało. Ireneusz Jeż w koszulce Defektu Tymczasem przyszedł koncert w Warszawie. Organizatorzy wymusili na muzykach, że zagrają trzeźwi i, o dziwo, zagrali bardzo dobry i świetnie przyjęty przez publiczność koncert. Byłem, widziałem, bawiłem się dobrze. Kilka dni później mój znajomy wrzucił na FB filmik-kuriozum, w którym wspomniany wcześniej menadżer udziela wywiadu znudzonej przeraźliwie dziennikarce i ledwo składając zdania tłumaczy, że praca muzyka jest równie ciężka, jak praca inżyniera na przykład. Śladem tego wywiadu trafiliśmy na stronę, a tam dopiero znaleźliśmy naprawdę ciekawe rzeczy. Oto bowiem pojawiły się następujące wiadomości. Z zespołu - za pijaństwo - usunięto po jednym z ostatnich koncertów oryginalnego wokalistę, Siwego. Jako uzasadnienie wrzucono nagranie, na którym widać, że Siwy nie jest specjalnie w stanie śpiewać, a zespołowi każe przerywać zaczęte już na scenie utwory, bo musi się jeszcze piwa napić. ]]>https://www.dropbox.com/s/qj2hn9g7qh87nu8/Truskawka%202012%20Gwiazda.mp4]]> Równolegle można przeczytać, że ukazała się nowa płyta pod dość dziwnym tytułem "Aniołowie. Ireneusz Jeż". I tu zaczyna się najlepsze. Ireneusz Jeż to wspomniany wcześniej menadżer, który, jak się okazuje, najpierw zaczął włazić muzykom na scenę, później określać się jako "menager i leader", ale i tego było mu mało, więc płytę zespołu nazwał swoim nazwiskiem. Na okładce płyty znajdziemy zaś zdjęcie, kto by się spodziewał, Ireneusza Jeża. Nazwa "Defekt Muzgó" pojawia się dopiero z tyłu. Może to i lepiej, gdyż muzyka na płycie z tamtym zespołem ma bardzo niewiele wspólnego. Czy to solowa płyta Ireneusza Jeża, który ze względów marketingowych podpiera się rozpoznawalną marką? A właśnie - na stronie znajdujemy też recenzję, jedną z najzabawniejszych, jakie w życiu czytałem. Autor wymienia w niej chyba wszystkie zespoły, jakie słyszał w swojej młodości i choćby nie miały z tematem nic wspólnego, nie wiadomo po co muszą w tekście się pojawić. Musi pojawić się też nazwa "Sony", co sprawia wrażenie, ze autor ma albo kompleksy, albo jakieś inne zobowiązania. "Włączyłem CD Player Sony - połknął płytę, sprawdził i ogłosił swoją gotowość do odtwarzania. Usiadłem w głębokim fotelu i wycelowałem pilota w 1500 watowy wzmacniacz...też Sony." - urocze, a to dopiero początek. Recenzent o płycie opowiada tak, jakbyśmy mieli do czynienia z jedną z najważniejszych i najlepszych płyt w historii polskiej muzyki. Balon nadęty jest do granic wytrzymałości, a kto chciałby przeczytać to arcydzieło klakierstwa, może zajrzeć na stronę ]]>http://defektmuzgo.pl/aktualnosci.aspx?id=23]]> - polecam. Tymczasem Siwy ogłasza, że z Defektu Muzgó wcale nie odchodzi, a płyta "Aniołowie" nie jest płytą zespołu, zapowiada też koncerty z Sedesem Muzgó. O Jeżu nie mówi zaś inaczej, niż "pedał" lub "ciota". Fani kibicują mu, prosząc jednak, żeby może aż tyle, zwłaszcza przed koncertami nie pił. Dołączam się do obu życzeń. Jakie wrażenia zapewni nam zaś jeszcze pan Ireneusz Jeż? Spodziewać można się wszystkiego. Defekt Muzgó ze swoich najlepszych czasów...