Nie bać się chama, to połowa sukcesu

Red. Skwieciński napisał świetny tekst w Rzepie p/t "Milczenie złe dla owiec", który potwierdza moje przekonanie,że trzeba reagować błyskawicznie, uparcie i ostro, i przede wszystkim nie tylko werbalnie, i nie tylko w necie, na tego rodzaju zachowania, bo brak reakcji rozzuchwala. A chamowi po prostu trzeba dać w mordę, bo innego języka nie rozumie.

Ale też ten tekst dał mi nieco do myślenia na temat aktualnych zachowań rodaków i skłonił mnie do wspomnień i porównań. Nie przestaję bowiem zdumiewać się dlaczego te lemingi są takie strachliwe i bojaźliwe. Skąd się wzięły te mięczaki ? Brak służby wojskowej ? Generacje maminsynków ? Zdaje mi się, że wiem , ale trudno mi uwierzyć, no bo w końcu, w latach 80tych było znacznie groźniej niż obecnie, zdarzyło mi się oberwać granatem dymnym i dobrzy lekarze musieli mnie zszywać konspiracyjnie w Szptalu Wojewódzkim, ale nawet wtedy nie było tak groźnie jak w roku 1970, nie mówiąc już o grozie lat 40tych i 50tych.

Gdy więc w stanie wojennym naszą "podziemną" ekipę zwinęła esbecja, to się okazało wtedy właśnie, bo to w końcu była jakaś parakonspiracja, że większość to młodzież w wieku 16 do 20 lat, i tylko jeden z pięciu czy sześciu pękł na esbeckim przesłuchaniu. A potem, już w areszcie na Kurkowej to się okazało, po pewnym czasie oczywiście, jak ochłonęlismy z pierwszego wrażenia, że, o dziwo, nie wiadomo, kto się boi bardziej, oni czy my. W końcu wyszło na to, że to oni boją się bardziej, bo nie wiedzą, co począć z tym gorącym kartoflem.

Z późniejszej perspektywy widać wyraźniej, że można było sobie pozwolić nawet w takich warunkach na znacznie więcej, ale mądry człowiek po czasie,bo władza była na rozmaitych szczeblach zupełnie zdemoralizowana.I niewiele mogła nam zrobić. Mieliśmy mocne poparcie za murem, to się czuło, takie,że nie mogli nas nawet wylać z uczelni. Było też wsparcie ze strony kryminalnych, i to jakie. Więc odwlekali proces tak długo jak mogli a w koncu musieli nas, po jakiejś amnestii, wypuścić.

Wszyscy wykazywali w tamtym czasie pewne minimum odwagi i determinacji, więc i komuna musiała pójść w 1989 r. na kompromis, ale wtedy ci z wolności pokazali, nie odrobili lekcji i dali sie wpuścić w maliny. A za nimi kolejne pokolenia dały ciała, co widać, słychać i czuć, no i mamy, w rezultacie, postpeerel.

Nie należy bać się chama i nie należy mu wierzyć na słowo, bo feromony strachu tylko wzmagają agresję z drugiej strony. Była zresztą kiedyś taka piosenka zakazana, ktorą polecam uwadze:

"Mowiła mi mama, żebym się nie bał chama, bo cham to jest cham i boi się sam". Warto o tym pamiętać.