Czy reparacje wojenne są zasadne ?

Wiele się ostatnio mówi o kwestiach związanych z II WŚ, ale umyka nam, chyba wskutek politpoprawności, jeden aspekt, kluczowy moim zdaniem dla dyskusji o odpowiedzialności za wojnę, za holocaust I o reparacjach za poniesione straty. Nikt nie postawił kluczowego pytania, które powinno ustawić na nowo, na właściwej płaszczyźnie dyskusję o II WŚ:

czy w r. 1939 Niemcy napadli na państwo żydowskie czy na Polskę ?

I komu bardziej należą się odszkodowania – Polsce czy Izraelowi, który powstał dopiero w r. 1948 ? Nie odmawiam Żydom prawa do odszkodowań, ale widać gołym okiem, że w tej kwestii zignorowano przesłanki formalne i realne, co poskutkowało zwyczajnym pomieszaniem pojęć I działań.

Czy holocaust byłby możliwy, gdyby Niemcy nie napadli na Polskę do spółki z Rosją sowiecką z zamysłem likwidacji polskiej wspólnoty narodowej, bo o to głównie chodziło ? Taki był priorytet obu agresorów. Bo przecież pomysł likwidacji Żydów zjawił się znacznie później.

Trzeba więc ludziom i w Polsce i na Zachodzie przypominać uparcie, że Polacy ponieśli straty zwielokrotnione wskutek

1. napaści Niemiec i okupacji

2. napaści Rosji i okupacji rosyjskiej aż po r. 1989.

Niemcy i Zachód najwidoczniej zapomnieli, że II WŚ skończyła się dla Polski w r. 1989 i należą się nam reparacje za okres od 1939 do 1989 r. Reparacje za olbrzymie straty ale też reparacje za brak suwerenności.

Polska musi zacząć prowadzić bardziej zdecydowaną politykę historyczną nie tylko na forum wewnętrznym, ale także zagranicznym. Na taką potrzebę wskazuje otwarte w Brukseli kuriozalne Muzeum Historii Europy, które z prawdziwą europejską historią nie ma wiele wspólnego. Ale czego można się spodziewać po ideologach lew-lib ? Warto w tym momencie pamiętać, że w pracach nad projektem tego muzeum brał udział jednoznacznie kojarzący się z komuną i postkomuną prof. Borodziej. Jak coś się dzieje nie tak w obrazie relacji historycznych, tam zwykle pojawia się nazwisko Borodziej, kojarzące się resortowo. Ciekawy zbieg okoliczności?