"Bal filistrów"

Ucieszył mnie felieton Waldemara Łysiaka w najnowszym numerze "Do rzeczy", zatytułowany jak wyżej. Cieszę się, że Łysiak przyczynia się do przywracania językowi polskiemu bardzo potrzebnego i bardzo aktualnego pojęcie "filistra", pasjącego jak ulał do środowisk postkomunistycznych.

W peerelu termin ten, ze względów cenzuralnych, mógł być stosowany, co najwyzej, retrospektywnie do czasów
przedkomunistycznych, więc nic dziwnego, że ten podgatunek człowieka rozmnożył się w sposób niekontrolowany i stada jego pzedstawicieli grasują po Polsce, siejąc spustoszenie.

Od lat stosuję do opisu panowania Platformy zwrot "sojusz filistra z buractwem". W moim ujęciu to nie filister
stanowi zjawisko nowe i ciekawe, lecz będące języczkiem u wagi, rzesze wyhodowanego przez postpeerel buractwa, mającego rozmaite odmiany, z których największą sławę zdobyły lemingi, będące źródłem kolejnych pokoleń filistrów. W gruncie rzeczy, także lemingi nie są zjawiskiem całkiem nowym, to tylko współczesne wcielenie stalinowskiego ZMP czy gierkowskiego ZMSu. A jednym z inkubatorów filisterstwa był socjalistyczny SZSP, zwany "zsypem", w którym swoje filisterskie kariery rozpoczynali tacy ludzie jak Siwiec czy Czarzasty.