Odwracanie kota ogonem

To wszystko prawda. Rzecz jest tylko w tym, że to jest bałamutne. Sugeruje istnienie dwóch bytów - lewicy i liberalizmu, gdy tymczasem jest tu już tylko jeden byt – lewactwo.

Argument, że "Jak widać z obserwacji rozmaitych środowisk nastąpiło ujednolicenie faktycznego programu lew-lib, w związku z czym użycie tego zwrotu jest uzasadnione, a poza tym nie tak już nowe" zupełnie mnie nie przekonuje. Te środowiska błądzą i nic konstruktywnego nie mówią.

Reszta z tych lewic i liberalizmów, które nie weszły w skład lewactwa, jest dyskryminowana, cenzurowana karcona finansowo, zastraszana, pozbawiana możliwości rozwoju nawet uśmiercana „konglomeratami zbrodni” z „seryjnym samobójcą”, „sędzią Tuleją” i „pancerną brzozą” na czele, o faszystowskich mediach głównego ścieku, co to każdą aferę potrafią zamieść pod dywan, a nawet „odwrócić kota ogonem” nie wspominając, bo i po co, jak wciąż nie ma społecznej woli by odzyskać przynależną organizacjom obywatelskim pełną kontrolę merytoryczną i etyczną (zwłaszcza w kwestiach logiki i zdrady korupcji władz państwowych  i instytucji) nad mediami nadającymi na rynek publiczny, choć wszyscy wiedzą jak źle się w mediach dzieje.

Lewactwo pod słowo lewica podkłada praktyczny satanizm, a pod słowo liberalizm, praktyczny faszyzm. Nadto „lew – lib” kłmliwie sugeruje istnienie dwóch wyraźnych bytów, podczas gdy każdy z nich jeszcze się dzieli na byty wzajemnie sprzeczne - jedne dobre, inne złe, dzieli się na byty mające inne cele, a więc wojna między nimi na pewno wybuchnie mimo pozornej jedności, którą sugeruje słowo „lew-lib”. Sugeruje nadto, że te dwa byty dalej będą – i że ani nie zaczną się zwalczać (co i tak nastąpić musi, jeśli tylko będą bliscy zwycięstwa), ani że się nie połączą w jeden byt – a tymczasem to już nastąpiło i nazywa się „LEWACTWO”.

W ogóle, to jednoczenie się bytów mających inne cele to tyle, co tworzenie przestępczych zbrodniczych, krwiożerczych watach – łączenie się nieprzyjaciół, by razem atakować nieprzyjaciela wspólnego. Nic z tego nie będzie, bo „nieprzyjaciele naszych nieprzyjaciół nie są naszymi przyjaciółmi” – tylko czekać noża w plecy, gdy już uznają, że sami sobie poradzą z nieprzyjacielem wspólnym, tylko oczekiwać zdrady i pokoju fałszywego.

„Pokoju” nazywanego tak tylko ze wzlędu na to, że na głowę nie lecą bomby, ale „pokoju” dużo gorszego jak otwarta wojna”, pokoju nie budzącego zdrowych sił, „ducha Narodu” w społeczeństwie, poczucia tożsamości, bycia sobą i u siebie, bycia wolnymi i odpowiedzialnymi, posiadającymi wspólnotę o wspólnych wartościach i wspólnych celach.

„Pokoju”, gdzie przy aplauzie pozornego dobrobytu nieprzyjaciel przejmuje kolejno wszystkie dziedziny naszych dóbr wspólnych, ruinuje gospodarkę, rolnictwo, przetwórstwo, kulturę, sztukę, a nawet pamięć historii i literatury, własne finanse, możliwość niezależnego zarobkowania, rozkwitu życia rodzinnego, ruinuje media i społeczeństwo obywatelskie zdolne do nadzoru nad mediami, tajnymi służbami i armią, oraz samą zdolność do obrony Państwa, nawet wewnęrzną (uprawnienia dla obcych służb mundurowych na wypadek, gdyby własne nie chciały pacyfikować (mordować) protestujących obywateli).

„Pokoju”, gdzie i tak leje się krew. Krew mordowanych niemowląt (aborcja), czy starców (eutanazja – na razie nieśmiało – podniesienie wieku emerytalnego, powodowanie niedostępności leków, niszczenie rodzin wielopokoleniowych, promowanie genderyzmu).

„Pokoju”, gdzie nie ma odbudowy po wojnie, ożywienia gospodarki, a przeciwnie – szeroko otwarto dzwi młodym i najzdolniejszym, by szukali chleba na emigracyjnej poniwierce.

„Pokuju”, gdzie nie ma jeszcze sprawiedliwego rozliczenia zdrajców z „zakończonej” wojny, zdrajców, którzy wciąż są na stanowiskach publicznych i urządzają kosztem tego co jeszcze z Polski zostało kolejne pokolenia zdrajcząt – w tym resortowych dzieci..

To wszystko wytwarza wielki bałagan pojęciowy, w którym osoby nie siedzące dość mocno w temacie nie mają żadnej orientacji - nie umieją od razu i jednoznacznie powiedzieć gdzie jest normalność do której trzeba nam dążyć, gdzie natura czysta, nieskażona, na której można budować z przekonaniem że przetrwa, a gdzie wynaturzenie i satanizm; gdzie są sprawiedliwość, prawda, czy dobro; gdzie jest mądrość, co prowadzi do życia i prawdziwego pokoju, co gwarantuje przyszłość w ogóle, a co jest tylko jałową użerką o sprawy nie przekraczające "tu i teraz", a więc typowo niewolnicze.