Liberałowie, imperialiści, komuniści, faszyści dziś chcą rozwalić świat.

Rozwalić świat cały, kulę ziemską, to przekracza jednak możliwości każdego mocarstwa. Można dokonać kolosalnych zniszczeń, bo głowic atomowych wyprodukowano co niemiara, ale nawet z użyciem tej niszczycielskiej siły cały glob trudno by było obrócić w perzynę. Dlatego może Putin usiłuje wypróbować taką masakrę na Ukrainie, żeby innym pokazać do czego jest zdolny. Dziś już nawet ludzie dalecy od polityki widzą, że jeśli Rosja osiągnie swój status imperialny, jak niegdyś, to i bez Świętego Przymierza obezwładni Zachód, którego zawsze, odkąd istnieje, nienawidziła. Cierpi po prostu na kompleks niższości. Związek Sowiecki liczył na oddziaływanie komunizmu, ale komunizm został pożarty przez fatalną ekonomikę. Rosja Putina w istocie polega na sile, z niczym się nie liczącej. Putin nie bez kozery grozi atomem. Wariat nigdy nie oblicza własnych strat. Zatem, jeśli chcemy choćby trochę spokojne pospać, trzeba – nie Putinowi, bo jego dni są policzone – ale Rosjanom uświadomić, że wojna z niemal całym światem kończy się zawsze tak jak się skończyła 9 maja 1945 r.

W takiej sytuacji polityka Macrona i Scholza, przywódców dwóch państw dotąd dyrygujących Unią Europejską, wobec wojny na Ukrainie jest od początku do końca niezrozumiała. Czego chce Macron, to tak mniej więcej, jak by oceniać projekty Berlusconiego. Kiedyś Włochy, teraz Francja po raz wtóry zafundowały sobie takie właśnie Głowy, ale głowa to tylko jedna część ciała, a ważne co jest niej? Macron powiedział: „Nie wolno nam upokarzać Rosji, żeby w dniu, w którym zakończą się walki, zbudować wyjście drogą dyplomatyczną”. Z kolei Włodymir Sołowiow zakpił z Macrona: „Marcon dzwoni bardzo często. Na szczęście Władimir Putin nie zawsze podnosi słuchawkę”. Zresztą ten sam Sołowiow zastanawiał się czy nie należy użyć broni jądrowej. Ta więc empatia dla racji ze strony Macrona była jednostronna, a dano mu do zrozumienia, że jego obawa przed upokorzeniem jest bezprzedmiotowa, gdyż to Rosja chce upokorzyć wszystkich, Macrona nasamprzód. Bo cóż mówi o tak wysoko postawionym polityku stałe naprzykrzanie się z niechcianymi mediacjami.

Scholz jest bardziej przewrotny od Macrona, bo stale mówi o konieczności wygranej Ukrainy, a robi wszystko, by się tak nie stało. To, co pisze się w prasie, że ma on już paczki dla Ukrainy spakowane, a wyśle je wkrótce po Nowym Roku jest kpiną na jaką Niemcy sobie zasłużyły. To, że dwaj ważni politycy UE i NATO tak postępują jest haniebne wobec tego, co robi Putin na Ukrainie, naśladując Hitlera, z którego rozkazu zburzono Warszawę. Ale nie powinno to wszystko dziwić, gdyż: „Wojna na Ukrainie ostatecznie pokazała też słabości Unii Europejskiej, a w znacznej mierze ją skompromitowała. Unia udowodniła, że głoszone przez jej przywódców wartości są fasadą dla partykularnych interesów poszczególnych państw i polityków. Brak realnej pomocy dla Ukrainy, zablokowanie dotkliwych dla Rosji sankcji, paktowanie ze zbrodniarzem przez przywódców największych krajów UE, łamanie własnych zakazów eksportu broni dla zbirów Putina – to wszystko powoduje, że dzisiaj frazesy o wspólnych wartościach mogą budzić w wielu mieszkańcach państw Unii jedynie zażenowanie, a wśród Ukraińców słuszny gniew”. (Tomasz Sakiewicz Niezalezna.pl 5 VI).

Nie znaczy to, że siły takiej czy innej lewicy, liberałów, sił faszyzujących w Europie i na świecie nie przyklaskują Putinowi. Syntezą tych sił jest lobby w PE, które dąży do jednego celu, by Europa przestała być sobą, a stała się wozem bez dyszla powożonym przez nihilistów i równego rodzaju outsiderów. Takim ludziom przeszkadza Polska, bo jeszcze się trzyma stabilnych zasad. O wotum nieufności dla Ursuli von der Leyen mają wystąpić: posłanka Sophie in't Vel, Guy Verhofstadt i Hiszpan Luis Garicano. Verhofstadt powiedział: „skoro Ursula von der Leyen w dalszym ciągu odmawia poważnego stosowania zasad mechanizmu warunkowości", które uzależniają wypłaty środków unijnych od przestrzegania przez państwa członkowskie zasad praworządności, to RE wycofuje swoje poparcie. Oczywiście chodzi o przyznanie Polsce środku na odbudowę.

Porównywalni pod względem intelektualnym są: były premierem Belgii i były prezydent Polski Lech Wałęsa: „jeśli Komisja Europejska zgodzi się na KPO to będzie jej porażka”. - Unia, zamiast chodzić na kompromis z Polską, powinna się rozwiązać i chwile później stworzyć nową wspólnotę na podstawie Niemiec i Francji, ale bez Polski i Węgier. Ale znów mnie nie posłuchano, a to prosty pomysł: jeśli my chcielibyśmy wstąpić do nowej Unii, na wejściu poza prawami, musielibyśmy zaakceptować również obowiązki. I ustawić je tak, aby wygłupy, które mają dzisiaj miejsce, już nie powtórzyły”. Tak to widzi Wałęsa.

Z pomysłami Wałęsy oswoiliśmy się. Zresztą chwalił się ostatnio, że w USA obfite zebrał żniwo za prelekcje. Dziwię się, bo Amerykanie nie mają takiego poczucia humoru, by mogli zrozumieć jego genialne przemyślenia. Więc raczej to było panopticum.

Są na szczęście ludzie, którzy myślą jeszcze kategoriami rozsądku i racji politycznych. Za „Gazetą Polską”: „Na naszych oczach powstaje nowy projekt europejski. Jest on częściowo powiązany z Unią Europejską, a w jakiejś mierze stanowi dla niej konkurencję. Jego cechą jest rynek otwarty na ludzi i towary oraz wzajemna pomoc militarna. Taki projekt zaproponował Borys Johnson, premier Wielkiej Brytanii, a chciałby go oprzeć na Polsce i Ukrainie oraz krajach bałtyckich, w przyszłości zaś na Turcji. Projekt mógłby się spotkać ze wsparciem Stanów Zjednoczonych, Kanady, Australii i Japonii”.

A więc zupełnie inna konstelacja i inne cele, aniżeli te o których narzucenie walczą skrajni liberałowie w rodzaju tu wymienionych, albo tacy głowacze jak Wałęsa. Jedno jest pewne: Unia Europejska przez takich właśnie ludzi została wepchnięta w zaułek. Bo jej polityka nosi wszelki znamiona totalitaryzmu sowieckiego, faszyzmu hitlerowskiego i mocno zaśniedziałego i nadgryzionego przez mole imperializmu rosyjskiego.

Jesteśmy w groźnym, lecz bardzo ważnym punkcie historii, bo dziś dokonuje się próba sił. Jeśli przegra szaleńczy zryw nacjonalizmu i imperializmu rosyjskiego, to i dla hunwejbinów europejskich zgaśnie gwiazda jaśniejąca z Kremla. Może w jej miejsce wróci rozum i sumienie.