Polacy(?) gorszego sortu

Niezasłużonym komplementem wobec tych ludzi jest uzycie w tytule słowa “Polacy”.

Termin “Polacy”, żeby miał w ogóle jakiś sens, poza administracyjnym, musi odnosić się do pewnej odmiennej od innych sfery duchowości i musi oznaczać pewien jakościowo odmienny i spójny zbiór idei i przekonań.

W Polsce, w wyniku zaszłości historycznych, ponad 250-letniego okresu okupacji, niesprzyjającego rozwojowi ducha narodowego, wykształciła się warstwa kolaborancka związana z okupantami, która opanowała struktury państwa i wywierała niszczący wpływ na kulturę narodu.

W efekcie jej działalności powstała złożona wielowarstwowa toksyczna infrastruktura duchowa nasycona szkodliwymi ideami i przekonaniami. Idee przecież mają swoje konsekwencje czego doświadczyliśmy w w.XX.

Na samym wierzchołku tej tkanki plasuje się wartwa popkulturowych celebrytów uzależnionych od mediów, odgrywających role swoistych szczurołapów grających melodie mające kierować uwagę odbiorców w pożądanym przez mocodawców kierunku – to tacy ludzie jak Stuhrowie, Olbrychscy czy Jandy, pomijając idoli mniejszego kalibru jak różne Dody czy Edzie.

Dalej jest warstwa medialnych harcowników zwalczających nieprawomyślne poglądy i uzasadniających posunięcia polityczne swoich mocodawców. Tu udzielają się ludzie gatunku Lisa, Olejnki, Żakowskiego czy Renaty Kim.

Poniżej znajdujemy warstwę usłużnych ideologów oferujących uzasadnienia dla panującego stanu rzeczy, broniących status quo, takich jak Krzemiński, Kuczyński, Hartman czy Środa.

Wszystkie te warstwy składają się na filtr służacy eliminacji treści duchowych, narodowych, patriotycznych i religijnych uznanych za szkodliwe dla interesów mocodawców.

Całą tą infrastrukturą zarządza warstwa dzieci resortowych, stanowiacych kwintensencję tego kolaboranckiego środowiska, działających w ramach układu postkomunistycznego.