25 lecie wczoraj i dziś

Dzisiaj spotkałam komentarz, bardzo nostalgiczny na Onecie, jak to było dobrze w tym PRL-u. Oceniony jest on wysoko, czyli wiele osób zgadza się z tym co tam napisano. Z takimi komentarzami można się często spotkać. Faktem jest, że wiele osób, którym wtedy dobrze się żyło jest już w wieku emerytalnym, a na emeryturze Internet jest pożądaną rozrywką. To piszą o wspaniałym PRL-u. Chciałam poszukać jakiegoś "zestawienia" w Internecie jak to było w tym PRL-u. Nie znalazłam. Wydaje mi się, że takie skrótowe opracowanie w punkach byłoby potrzebne. Bo młodzi ludzie czytają komentarze na Onecie, może któryś z nich zapyta się w domu czy to prawda, a innym to umknie. A ślad gdzieś pozostanie. Czy nie można by było tutaj (wspólnie) opracować takiej listy? Wtedy można by było dać link do takiego komentarza. Poniżej ten komentarz z Onetu (trochę go rozciągnęłam, aby łatwiej się go czytało). pzdr

"OBALENIE "KOMUNIZMU" W POLSCE , TO KŁAMSTWO I FAŁSZ NA UŻYTEK NAIWNYCH. W Polsce żadnego komunizmu nie było, bo nie było nawet takiego "Socjalizmu" jak w ZSRR. 

Własność ziemi należała do chłopów, 

były drobne prywatne przedsiębiorstwa i do socjalizmu było daleko. 

Cała polityka partii i rządu skierowana była na zaspokojenie wszystkim, takich warunków, jakie można było stworzyć w tych powojennych latach, a więc: 

reforma rolna, która dała chłopom możliwość do życia. 

Zlikwidowano powszechny analfebetyzm w Polsce. Przypomnę, że w Referendum 30 czerwca 1936 r. i w wyborach do Sejmu 19 stycznia 1947 r. połowa wyborców, zamiast podpisów, stawiała krzyżyki. 

Była szeroko dostępna oświata dla wszystkich, biblioteki i bardzo tanie książki oraz prasa. 

Elektryfikacja doptarła do każdej wsi i każdego zakątka. 

Opieka zdrowotna i służba zdrowia, biły bezpłatne.

Do zakładów pracy przyjeżdżały ambulansy laboratoryjne i badania były obowiązkowe, jako profilaktyka przed zakaźnymi chorobami. 

W szkołach wprowadzono posiłki dla młodzieży (obiady, szklanka mleka) i były etatowe higienistki czy dentystki, które sprawdzały stan zdrowia uczniów. 

Były darmowe sanatoria i wczasy dla wszystkich pracujących, a gdy brakowało miejsc - latem, to wymyślono wczasy "pod gruszą". Polegały one na tym, że robotnik dostawał określona sumę pieniędzy i sam sobie organizował prywatnie wypoczynek, gdzie chciał. 

Niezależnie kto ile miał dzieci w rodzinie, wszystkim zapewniono pełne kolonie bezpłatnie, pod opieką odpowiedniego personelu i pielęgniarek. 

Robotnicy w zakładach pracy, mieli darmowe obiady w postaci "zup regeneracyjnych". 

Do pracy i po pracy odwożono autonusami pod sam dom. 

Obowiązywał 8 godzinny dzień pracy, a nad godziny, były płacone podwójnie, czyli 100 %. 

Wszyscy zatrudnieni nie byli na umowach, lecz na pełnych etatach i lata pracy, zaliczone były do wysługi lat emerytury. 

Na trzy lata przed emeryturą nie wolno było nikogo zwolnić z pracy. Kobiety miały zapewnione płatne urlopy macierzyńskie. 

Nie było nigdy bezrobocia. 

Recz jasna, że przy zapewnieniu wszystkim takich warunków, to kosztowało sporo i nie mogło być zbędnych luksusów. 

Dyrektorzy zakładów i innych instytucji, mieli - jako przywileje - służbowe samochody, większe mieszkania, ale takie same inne przywileje jak wszyscy i zarobki nie mogły być wyższe od średnich: trzykrotnie, lub pięciokrotnie. Teraz w ciągu jednego roku, mają takie pobory, na które robotnik musi pracować całe życie. 

Takie były przywileje i warunki życia w PRL. Innego - lepszego, nie mogło być, bo kraj był zniszczony i reszta pieniędzy szła na odbudowę. A co Polakom dała solidarność w ciągu tych 25 lat, o których tak szumnie mówi się.? Bezrobocie, grzebanie w śmietnikach, emigracja 3 milionów młodzieży za granice, na pomywaczy, bo własny przemysł sprzedano i rozkradziono. W Supermarkietach warunki pracy są takie, jak kundli na uwięzi, przy budzie. Jeżdżą na rolkach, żeby szybko obracać się, a kasjerki siedzą w pampersach, bo nie mają czasu na toaletę - załatwienie normalnych potrzeb ludzkich. Kapitał z utargów idzie nie do naszych banków, a do kieszeń kapitalistów, To są warunki, że każdego roku w Polsce popełnia samobójstwa ponad 5 tysięcy ludzi, a jeszcze więcej ginie w niewiadomych okolicznościach, nie mówiąc o zabijanych dzieciach - poczętych i urodzonych. Taka jest rzeczywistość ku wielkiemu zadowoleniu rządzący Polską przez 25 lat.

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/amerykanska-agencja-piec-kluczowych-osob-ktore-doprowadzily-polske-do-demokracji/lt4zx

Twój komentarz oddaje "ducha czasu" jaki wtedy panował. Tylko skąd ma o tym wiedzieć młody człowiek. A wiele osób niechętnie wraca do tych siermiężnych czasów. Masz rację, ten przytoczony przez mnie komentarz jest bardzo sprytną manipulacją. A na takie manipulacje należy jakoś reagować. Nie śledziłam całej tej dyskusji, ale początkowe krytyczne odpowiedzi nie były tak wyczerpujące. Wydaje mi się (na przykładzie rodziny), że nikt nie wraca z nostalgią do tych czasow, choć wtedy byli młodzi. Jeśli niektórzy wracają, to musiało im być lepiej niż wtedy. Dlatego taka moja prośba. Napisanie o minusach i plusach PRL-u. Później zebranie to razem w jeden post. Może nie będzie wszystkiego, ale będzie jakiś obraz. A to już coś. Bo historia kołem się toczy :(((((((( Popytalam rodzinkę i mam takie moje odpowiedzi.

Wstawiłam ten komentarz specjalnie, aby się do niego ustosunkować. Będę wdzięczna za uzupełnienie poniższych wpisów. Może są jakiś nieścisłości, ludzka pamięć jest zawodna.

Własność ziemi należała do chłopów — to jest bzdura, bowiem można wywnioskować, że cała własność należała do chłopów. Jaka była wielkość maksymalna wielkość gospodarstwa rolnego? Nie wiem, kilkanaście hektarów? W późniejszym komentarzu ktoś pisze, że miano 100 ha gospodarstwo i to było normalne. Co też jest bzdurą, bo nikt z normalnych ludzi tego nie miał (pomijając zasłużonych dla PRL-u). A gdzie Państwowe Gospodarstwa Rolne? Celowo zapomniane.

były drobne prywatne przedsiębiorstwa i do socjalizmu było daleko. — czytający myśli o małych firmach, takich jakie są dzisiaj. A takich nie było. Warszaty usługowe, drobne firmy produkcyjne, czyli piętnowana "prywatna inicjatywa" zatrudniające kilka czy kilkanaście osób. No i dla tych z "prywatnej inicjatywy" presja zapisania się do partii dla nich, czyli "Stronnictwa Demokratycznego".

Cała polityka partii i rządu skierowana była na zaspokojenie wszystkim, takich warunków, jakie można było stworzyć w tych powojennych latach, a więc: — to też jest bzdurą, bo partia dbała o swoje interesy, a raczej wykonywała polecenia z zewnątrz czyli lidera bloku wschodniego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

reforma rolna, która dała chłopom możliwość do życia. — według tego przedtem chłop nie miał możliwości przeżycia. Czy wszystkim było lepiej? Tym mniej zaradnym było lepiej, zaradnym gorzej, bo nie mogli rozwinąć skrzydeł.

Zlikwidowano powszechny analfebetyzm w Polsce. Przypomnę, że w Referendum 30 czerwca 1936 r. i w wyborach do Sejmu 19 stycznia 1947 r. połowa wyborców, zamiast podpisów, stawiała krzyżyki. — Faktem jest, że zlikwidowano analfabetyzm. Tylko czy to zasługa PRL-u, czy ogólnoświatowego postępu.

Była szeroko dostępna oświata dla wszystkich, biblioteki i bardzo tanie książki oraz prasa. — Teraz też jest przymus szkolny. A czy była szeroko dostępna dla wszystkich? Dla dzieci robotników i chłopów były dodatkowe punkty w przyjęciach na studia, chyba były jakieś ulgi w dostawaniu akademików, czy dopłat do żywienia (tego nie umiałam zweryfikować). Książki wcale nie były tanie, prasa też. Jeśli ktoś zarabiał 1200 zł, a dziennik kosztował 1,50 to nie było tak tanio. 

Elektryfikacja doptarła do każdej wsi i każdego zakątka. — fakt, ylko czy to zasługa PRL-u, czy ogólnoświatowego postępu.

Opieka zdrowotna i służba zdrowia, biły bezpłatne. — dzisiaj też są bezpłatne.

Do zakładów pracy przyjeżdżały ambulansy laboratoryjne i badania były obowiązkowe, jako profilaktyka przed zakaźnymi chorobami. — nikt z pytanych przeze mnie osób w pracy nie widział przyjeżdżających laboratoryjnych ambulansów. Nikt nie pamięta jakiejś profilaktyki przed zakaźnymi chorobami. Pamiętają ambulansy, które robiły zdjęcia rentgenowskie płuc (co jak kiedyś jednej z pytanych przeze mnie osób zaprzyjaźniony radiolog powiedział, że jest to działanie propagandowe, bowiem takie zdjęcie nic nie daje). Były obowiązkowe badania w pracy co rok.

W szkołach wprowadzono posiłki dla młodzieży (obiady, szklanka mleka) i były etatowe higienistki czy dentystki, które sprawdzały stan zdrowia uczniów. — nie było posiłków w żadnej szkole osób, które pytałam. Szklanka mleka, pamiętają taką akcję. Higienistka badała wszy u uczniów, innych badań nie było w ich szkołach, dentystek też nie było.

Były darmowe sanatoria i wczasy dla wszystkich pracujących, a gdy brakowało miejsc - latem, to wymyślono wczasy "pod gruszą". Polegały one na tym, że robotnik dostawał określona sumę pieniędzy i sam sobie organizował prywatnie wypoczynek, gdzie chciał. — fakt, słyszeli o darmowych sanatoriach. Natomiast darmowe wczasy były dla "przodowników pracy", dla normalnego człowieka nie. Wczasy pod gruszą wymyślono jak Maryla Rodowicz śpiewała jak to sobie odpoczywa pod gruszą. Co zresztą dalej istnieje.

Niezależnie kto ile miał dzieci w rodzinie, wszystkim zapewniono pełne kolonie bezpłatnie, pod opieką odpowiedniego personelu i pielęgniarek. — nie wszystkim zapewniono. Bo pytane przeze mnie osoby z tzw. "inteligencji pracującej" nie miały szans na kolonie. Czy były dla wszystkich bezpłatne? Nie wiem. Natomiast ten odpowiedni personel. Mogli być nauczyciele lub wystarczyło skończyć kurs dla opiekunów.

Robotnicy w zakładach pracy, mieli darmowe obiady w postaci "zup regeneracyjnych". — to zdanie to czysta manipulacja. Bo jak obiad może być zupą. Bo była to zupa z wkładką np. szczawiowa z jajkiem na twardo. Jeśli nie można było załatwić takiej zupy, to w zamian był suchy prowiant.

Do pracy i po pracy odwożono autonusami pod sam dom. — Nigdy nie odwożono ludzi pod sam dom, wsiadano na przystankach. Były przewozy pracownicze, ale dla robotników. Nie dla wszystkich.

Obowiązywał 8 godzinny dzień pracy, a nad godziny, były płacone podwójnie, czyli 100 %. — Jak trzeba było to należało zostać w pracy. Jedna z osób powiedziała mi, że dostała polecenie zostania po godzinach dla przygotowania dokumentacji. Jak się zapytała, czy dostanie nadgodziny usłyszała, że jako inżynier ma obowiązek zostać w pracy jak taka jest potrzeba dla zakładu. Czy nadgodziny były płacone podwójnie? Nie wiem. Chyba za II zmianę płacono o 50% więcej.

Wszyscy zatrudnieni nie byli na umowach, lecz na pełnych etatach i lata pracy, zaliczone były do wysługi lat emerytury. — większość miała zatrudnienie na umowę o pracę na czas nieokreślony. Praca na częściach etatu też była (na przykład praca lekarza w pogotowiu ratunkowym). Tego ostatniego nie rozumiem, chyba chodziło o dodatek do pensji, tzw. wysługa lat. Płacono ją do 25 lat pracy.

Na trzy lata przed emeryturą nie wolno było nikogo zwolnić z pracy. Kobiety miały zapewnione płatne urlopy macierzyńskie. — fakt, takie było prawo. Tylko jak ktoś był nieprawomyślny, to go zwalniano przed emeryturą jak Annę Walentynowicz. Urlop macierzyński był płatny 3 miesiące. Jak dziecko nie było zdrowe to był płatny chyba przez 6 miesięcy. Można było wziąć 3 letni bezpłatny urlop na wychowanie dziecka.

Nie było nigdy bezrobocia. — fakt nie było. Jedna z osób powiedziała mi, że raz dostała taką pracę, w której miała pracy na 1 godzinę, resztę spędzała patrzać w okno. Wytrzymała miesiąc i się zwolniła.

Recz jasna, że przy zapewnieniu wszystkim takich warunków, to kosztowało sporo i nie mogło być zbędnych luksusów. — to podsumowanie jest absurdalne

Dyrektorzy zakładów i innych instytucji, mieli - jako przywileje - służbowe samochody, większe mieszkania, ale takie same inne przywileje jak wszyscy i zarobki nie mogły być wyższe od średnich: trzykrotnie, lub pięciokrotnie. Teraz w ciągu jednego roku, mają takie pobory, na które robotnik musi pracować całe życie. — to nie jest prawdą, że mieli przywileje jak wszyscy. Inne instytucje? Jakie? Nie wymieniono działaczy PZPR czyli Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Służby Bezpieczeństwa itd., a ci mieli o wiele większe przywileje niż reszta społeczeństwa. Zarobki. To też nie jest prawdą. Kiedyś weszła tzw. Umowa kominowa. Wcześniej było wielkie zróżnicowanie zarobków.

A jakie były zarobki? Co za nie można było kupić? Inżynier na początku lat 70-tych XX wieku zarabiał 1200 zł. Robotnik więcej zarabiał od inżyniera, nauczyciela. Wkleję to w następnym komentarzu co znalazłam w Internecie.