Władcy obciachu kontra mistrzowie empatii

Listopadowe Dni Pamięci, aż się prosi, żeby skonfontować pewne postawy.

Życie serwuje nieprawdopodobne scenariusze. Mam dwa takie scenariusze pod ręką.. 

Jeden scenaruisz znamy aż za dobrze, to scenariusz brukselskiej partii obciachu i jej Ubywatelskiej i KODziarskiej ekspozytury na krajowym podwórku, który wszyscy doskonale znamy, więc nie będę nikogo tym zanudzał.

Ale drugi scenariusz, który poznałem dzięki Gościowi Niedzielnemu, brzmi zupełnie nieprawdopodobnie,a jego początki sięgają Kazachstanu lat II WŚ. Państwo Kikinadze są dziećmi z tureckich rodzin wysiedlonych zimą 1944 z Gruzji przez Stalina do Kazachstanu, gdzie trafili do wsi, w której pracowali już inni przesiedleńcy, w tym Polacy, którzy zaopiekowali się nimi i tak uratowali im życie. W pobliżu wsi znajdowały się się cmentarze, w tym katolicki, na którym chowano zmarłych przesiedleńców. Ojciec pana Kikinadze zobowiązał syna do opieki nad grobami, które, po tym jak w 1953 r. zmarł ostatni Polak we wsi, popadały powoli w ruinę. 

Rodzina państwa Kikinadze oczysciła i uporzadkowała cmentarz, a w r.1993 pan Kikinadze wział sprawę we własne ręce. Kupił działkę z mogiłami i od tego czasu regularnie opłacał składki za cmentarz, sfinansował ogrodzenie, wywiezienie gruzu i śmieci, a przy okazji odkryte zostały pozostałe miejsca pochówku. O tak powstałej nekropolii dowiedziały się polskie instytucje, cmentarz został wyremontowany i stał się obiektem wycieczek Polaków z kazachskiej Polonii i z kraju. Okazało się, że na cmentarzu leżą zmarli żołnierze polscy i cywile, którzy zostali zwolnieni z sowieckich łagrów i wychodzili z Sowietów z Armią Andersa. 

Państwo Kikinadze nie dość, że uratowali cmenarz od zagłady, to zaczęli się jeszcze doksztalcać z polskiej historii i stali się jej ambasadorami. Pan Kikinadze oprowadza wycieczki, pani Kikinadze uczy o armii Andersa w lokalnej szkole. Niewiarygodna historia.Solidarność ofiar. A tu na miejscu mamy butę lumpenelit.