Konferencja prasowa Rządu KO. A mogło być tak pięknie...

1 kwietnia 2020 r. Warszawa. Konferencja prasowa po nadzwyczajnym posiedzeniu Rządu Koalicji Obywatelskiej, ze specjalnym udziałem Donalda Tuska, prezydenta Rzeczypospolitej.

Do sali konferencyjnej wpada grupka nieco spóźnionych dziennikarzy. Bardzo przepraszają za spóźnienie, tłumacząc je wielkim chaosem komunikacyjnym, który wywołała w stolicy, jak i w całej Polsce, epidemia koronawirusa. Olbrzymie poślizgi czasowe komunikacji autobusowej, metro praktycznie stoi, a zamówienie taksówki graniczy z cudem. „Sorry, taki mamy klimat” odpowiada krótko minister rozwoju i infrastruktury Elżbieta Bieńkowska, rzucając przy tym pogardliwe spojrzenie w stronę spóźnialskich.

Z sali pada pytanie o możliwość odszkodowań, czy jakieś innej formy pomocy ze strony Państwa dla przedsiębiorców, którzy w wyniku szalejącej w naszym kraju epidemii, stanęli na skraju bankructwa. Głos zabiera sam Prezes Rady Ministrów Włodzimierz Cimoszewicz: „To jest kolejny przypadek, kiedy potwierdza się, że trzeba być przezornym i trzeba się ubezpieczać”. Ostre spojrzenie premiera na żurnalistę powoduje, że ten nie zamierza już więcej zadawać pytań. W duchu zastanawia się, gdzie teraz znajdzie robotę.

Nauczony doświadczeniem swojego kolegi po fachu następny dziennikarz już inaczej formułuje pytanie, skierowane, tym razem, do ministra zdrowia. Trapi go, czy roszczeniowa postawa marszałka województwa małopolskiego, proszącego o miliard złotych na szpitale, jest zasadna i pyta, czy minister rozmawiał z marszałkiem na ten temat. Bartosz Arłukowicz przyznaje, że rozmawiał, a po chwili dodaje, że powiedział mu: „chłopie, kurwa, masz tych szpitali co drugą ulicę. Zamknij cztery i przyjdź po 200 baniek, a nie po miliard”. Na twarzy dziennikarza pojawia się szeroki uśmiech, wyrażający pełną aprobatę dla odpowiedzi ministra.

Młoda dziennikarka, z uroczym, białostockim zaśpiewem pyta o sytuację we wschodniej Polsce. Tam położenie mieszkańców jest najbardziej dramatyczne. Pyta, czy Rząd pracuje nad jakimś specjalnym rozwiązaniem dla tego regionu? Włodzimierz Karpiński, minister skarbu odpowiada, że tak, że mają już nawet rozwiązanie. Wyjaśnia zaciekawionej dziennikarce: „kołem zamachowym w tej teorii jest profesor od rozwoju regionalnego. Ta teoria sprowadza się, że na koniec, wiesz, chuj tam z tą Polską wschodnią”. Zdumiona dziennikarka rozgląda się po sali, ale napotyka tylko szydercze uśmieszki kolegów z największych dzienników i tygodników mainstreamowych.

Kolejne pytanie, które pada z samego końca sali, powoduje, że wszyscy milkną, a po chwili odwracają się w stronę zadającego je. Ten prawicowy oszołom pyta, czy Rząd, w jakikolwiek sposób, pomoże finansowo obywatelom. Minister finansów Jacek Rostowski, cedząc przez zęby, odpowiada natrętowi: „pieniędzy, po prostu, nie ma i nie będzie”. Ten bezczelnie dopytuje, co się stało z pieniędzmi z OFE? I czy ZUS… nie kończy pytania, bo, stanowczym gestem, przerywa mu prezydent Donald Tusk. Długo patrzy na niego. Wreszcie, starannie dobierając słowa, unikając charakterystycznego „r”, odpowiada: „pieniądze w OFE i ZUS nie są własnością Polaków”.