Die Lokomotive

Stoi na stacji lokomotywa
Król Europy do nas przybywa
Postać zdradliwa
Wita i ściska wierne kundelki
Lecz w oczach jego strach widać wielki
Buch — przesłuchanie!
Uch — przesłuchanie!
Puff — przesłuchanie!
Uff — przesłuchanie!
Już ledwo ściska, już ledwo żyje
A jeszcze Ewka z gębą się ryje

Równo kundelki poustawiali
Na tym peronie ze szkła i stali
I pełno ludzi jest na peronie
W pierwszym szeregu stoją gamonie
W drugim — esbeckiej kwiat agentury
Bo im obcięli emerytury
W trzecim szeregu stoją złodzieje
VAT uszczelniony — zysk ich maleje
W czwartym zaś same z PO grubasy
Co tak się spasły z państwowej kasy
A w piątym smutne z Czerskiej pismaki
Im wolny rynek dał się we znaki
W szóstym z KOD młodych sztuk kilkadziesiąt
Ich średnia wieku lat siedemdziesiąt
W szeregu siódmym i w pełnej gracji
Stoją aktorzy, ci bez dotacji
W ósmym — wybitni ekonomiści
Dawniej bywało, że komuniści
W dziewiątym sporo stróżów macicy
Od Palikota facet w spódnicy
W dziesiątym — same autorytety
Układ się skończył, dla nich niestety
I piękny Janek macha z peronu
A wszyscy myślą, że jest z Avon-u
Marcin z golonką, Kucyk z długami
Wymieniać można by godzinami
Bo tych szeregów jest ze czterysta
TVN poda, że milion trzysta
Lecz choćby przyszło tysiąc krętaczy
I każdy nie wiem jakby mataczył
I każdy w kłamstwie by się wytężał
To nie umniejszą zarzutów ciężar

Blady — świt!
Zamka — zgrzyt!
Krata — buch!
Cela — w ruch!

Najpierw - powoli - bez zbędnej litości
Ruszyła - maszyna - sprawiedliwości...