Czy wszyscy wierzyli, że D. Tusk to mądry polityk? - Nie wszyscy

        Ostatnio rządowe media intensywnie odsłaniają prawdziwe oblicze D. Tuska, które oczywiście jawi się jako pracowity realizator niemieckich interesów, jako ten, który wspólnie z A. Merkel i z B. Obamą zbudował tego potwora na Kremlu. Przypomnę, że Rosja jeszcze kilkanaście lat temu, to był kolos na nader rozsypujących się glinianych nogach. Mogła epatować świat jedynie swoim ogromnym terytorium i straszakiem jako posiadacz broni atomowej. Po pierestrojce i nieporadnym zarządzaniu gospodarką prze prezydenta Jelcyna - sami o sobie pisali, że przeżywają "Wielką smutę II", ale się odrodzą i pokażą światu, że grają w nim pierwsze skrzypce. Ale w czasie pierwszej kadencji B. Obamy potencjał gospodarczy Rosji był mniejszy od łącznego potencjału cywilizowanego świata PONAD 100 razy. Równie w tym samym stosunku można ocenić jej konwencjonalną siłę militarną. Ten stosunek w chwili obecnej niewiele się zmienił pomimo zręcznej (perfidnej) gry gospodarczej związanej z eksportem kopalin. 

         Kiedy obserwujemy Putina teraz i jego obraz kilkanaście lat wcześniej, trudno nie zauważyć różnicy. Wedy był układny i przymilny udając odpowiedzialnego wodza państwa. który działa demokratycznie i chce się związać gospodarczo z Europą. W imię interesów niemieckich zaczęło się jego budowanie. Niemcy potrzebowały jeszcze wówczas pewnego kamuflażu i w tym celu nadzwyczaj przydatny okazał się D. Tusk. Skoro państwo odwiecznie skonfliktowane z Rosją ze Związkiem Radzieckim i obecną jego kontynuatorką (Związkiem Sowieckim) nawiązuje z  nią nader przyjazne stosunki, to oznacza w opinii świata, że już stało się państwem ucywilizowanym.        

        Pojawia się pytanie, czy D. Tusk o tym nie wiedział, czy cały czas realizował niemiecką politykę? Odpowiedź jest prosta - oczywiście wiedział, ale wszystko podporządkował polityce Niemiec mając na względzie przede wszystkim (a raczej wyłącznie) własnej karierze w Unii Europejskiej. Dla osiągnięcia tego celu całkowicie podporządkował wszystkie swoje polityczne działania posuwając się bezkrytycznie do oszukiwania narodu, którego był premierem (mówiąc, że być premierem państwa, to najwyższy honor i nigdy go nie opuści dla brukselskiej synekury). Po tych słowach szybko z tego honoru zrezygnował. Dla ugruntowania swojej kandydatury w w belgijskich strukturach przez szereg lat na unijnych salonach zachowywał się jak fircyk w zalotach wchodząc w łaski możnych europejskiego świata. 

         Piszę o tym, co wszyscy teraz widzą i wiedzą, pisałem jednak już wtedy, kiedy się to działo, kiedy likwidowane było Wojsko Polskie, kiedy budżet był nastawiony na lansowanie premiera, a  nie finansowanie istotnych spraw dla narodu, Daje mi to pewną legitymację do takiego w ej chwili pisania. Na te tematy zamieściłem w minionych latach setki artykułów (zainteresowanym - służę odpowiednimi linkami).

 Np. "delikatny wpis z 2010 r.:

Premier - asekurant

           Tarcza antyrakietowa pozbawiłaby Rosję znaczenia jako mocarstwa atomowo-rakietowego; są to słowa przedstawiciela rosyjskiego establishmentu, potwierdzają to, o czym wiedzieli niektórzy politycy z Prezydentem Lechem Kaczyńskim na czele i specjaliści wojskowi. Nie wiedział o tym, albo mu na tym nie zależało Tusk ze swoim ministrem spraw zagranicznych.

            Po dojściu do władzy rząd PO włączył wsteczny bieg w procesie przygotowania i instalowania tarczy. Znane są wysiłki Prezydenta L. Kaczyńskiego, jego walka o tarczę i wredne poczynania Sikorskiego (uzgodnione z Tuskiem) w tej mierze. Tusk wypowiadał się, że przecież Polsce nikt nie zagraża - jakbym słuchał Ksawerego Branickiego na posiedzeniach Sejmu Czteroletniego - ten sam infantylizm.

            Teraz Tusk, w obawie przed kompromitującymi go dokumentami, które częściowo już wypłynęły - dotyczącymi tarczy antyrakietowej - wypowiada się w sposób asekurancki, że sprawa tarczy antyrakietowej została rozstrzygnięta ponad naszymi głowami. Wyobraża sobie, że Polacy nie pamiętają, że to strona amerykańska starała się proces budowy tarczy przyspieszyć, nawet jeszcze w początkowych miesiącach administracji Obamy.

            Obecne wykrętne (najłagodniej mówiąc) wypowiedzi Tuska mają przykryć niezmiernie smutną dla Polski prawdę; mianowicie - premier okazał się kunktatorem pozbawionym wyobraźni i możliwości przewidywania, który wszystko przegrał; to bardzo źle. Druga możliwość, to premedytacja w takim a nie innym działaniu premiera, to by znaczyło, że nie zależy mu na rozwiązywaniu najbardziej istotnych spraw z punktu widzenia polskiej racji stanu - to jeszcze gorzej.

Opublikowano: 1 grudnia 2010, 09:14